Od sierpnia br. zatrudniliśmy pracownika legitymującego się ponad 10-letnim stażem urlopowym. Poprzednią pracę zakończył on w marcu br. i wówczas w "nadmiarze" wykorzystał urlop za bieżący rok. Jak powinniśmy ustalić liczbę dni przysługującego mu urlopu wypoczynkowego?
Pracownik, który zmienia pracę w trakcie roku kalendarzowego oraz dla którego jest to kolejny (nie pierwszy) rok zatrudnienia, u każdego z pracodawców nabywa prawo do urlopu proporcjonalnego ustalonego na zasadach określonych w art. 1551 § 1 K.p. Zgodnie z powołanym przepisem, u dotychczasowego pracodawcy przysługuje mu urlop ustalony proporcjonalnie do okresu przepracowanego w roku ustania stosunku pracy, chyba że przed ustaniem tego stosunku pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze. Natomiast u kolejnego pracodawcy oblicza się go proporcjonalnie do okresu:
Przy ustalaniu urlopu proporcjonalnego należy mieć na uwadze następujące zasady:
Przykład |
Pracownik legitymuje się 10-letnim stażem urlopowym. Przez kilka lat - do 24 marca 2018 r. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w zakładzie A. Następnie przez kilka miesięcy poszukiwał pracy pozostając w rejestrze bezrobotnych, a od 2 sierpnia 2018 r. podjął pracę w zakładzie B na trzymiesięczny okres próbny. Pracownik nabył prawo do urlopu za bieżący rok:
Jeśli zakład pracy B będzie kontynuował zatrudnianie pracownika, ustali uprawnienia urlopowe za bieżący rok jeszcze raz.
Sytuacja opisana w pytaniu występuje stosunkowo często, gdyż w wielu przypadkach w dniu ustalania urlopu nie ma podstaw aby twierdzić, iż pracownik wkrótce zakończy zatrudnienie. Może się więc zdarzyć, że rozdysponuje on większość lub nawet całość tegorocznych uprawnień, czego pracodawca nie może mu odmówić.
Ważne: Zgodnie z art. 153 K.p., prawo do kolejnego urlopu w pełnym wymiarze przysługuje od początku roku, a nie narastająco stosownie do przepracowanego okresu, jak w przypadku roku debiutu zawodowego. |
Tylko jeśli jest pewne, że stosunek pracy rozwiąże się w trakcie roku (np. z powodu umowy terminowej), ogranicza się urlop w odpowiedniej do tego proporcji. Przypadek wskazany w pytaniu został jednak przez ustawodawcę dostrzeżony i uregulowany w art. 1551 § 2 K.p., w myśl którego pracownikowi, który przed ustaniem stosunku pracy w ciągu roku kalendarzowego wykorzystał urlop w wymiarze wyższym niż wynika z okresu pracy, przysługuje u kolejnego pracodawcy urlop w odpowiednio niższym wymiarze. Łączny wymiar urlopu nie może być jednak niższy niż wynikający z okresu pracy u wszystkich pracodawców (art. 1551 § 2 K.p.).
Przykład |
Pracownika z ponad 10-letnim stażem urlopowym od dwóch lat łączyła z pracodawcą umowa na czas nieokreślony. W dniu 1 stycznia br. nabył on prawo do 26 dni urlopu.
W lutym 2018 r. pracownik skorzystał z 13 dni urlopu, po czym wypowiedział umowę o pracę, która uległa rozwiązaniu 31 marca 2018 r. Kolejną umowę o pracę pracownik zawarł od 2 sierpnia do 1 listopada 2018 r.
Pracownik w poprzednim zatrudnieniu wykorzystał urlop wypoczynkowy w nadmiarze, gdyż przysługiwało mu tylko 7 dni urlopu (3/12 x 26 dni = 6,5 dnia, po zaokrągleniu 7 dni). Dlatego nowy pracodawca obniżył wymiar urlopu do 3 dni (13 dni - 7 dni = 6 dni nadmiarowych; 4/12 x 26 dni = 8,66 dnia, po zaokrągleniu 9 dni; 9 dni - 6 dni = 3 dni).
Powyższe nie narusza przepisów art. 1551 § 2 i art. 1553 § 2 K.p., co wynika z wyliczenia: 7/12 x 26 dni = 15,16 dnia, po zaokrągleniu 16 dni; 13 dni + 3 dni = 16 dni.
|