Na terenie należącym do naszej firmy chcemy wybudować obiekt handlowy. W gminie powiedziano nam, że nie możemy wnosić o wydanie warunków zabudowy dla obiektu większego niż 200 m2 powierzchni sprzedaży, ponieważ dla tego terenu nie ma planu miejscowego. Jakie przepisy wprowadzają taki limit?
W przypadku planowanej budowy obiektu handlowego wniosek o ustalenie warunków zabudowy powinien zawierać określenie powierzchni sprzedaży. Wymaga tego art. 64 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647). Decyzja o warunkach zabudowy poprzedza decyzję o pozwoleniu na budowę i jest potrzebna wtedy, gdy na danym terenie brak jest planu miejscowego. Zmiana zagospodarowania terenu polegająca m.in. na budowie obiektu budowlanego wymaga wówczas ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy.
200 m2 powierzchni sprzedaży - limit, po przekroczeniu którego lokalizacja obiektu handlowego musi być określona w planie miejscowym.
Żądanie podania powierzchni sprzedaży we wniosku o ustalenie warunków zabudowy wynika z tego, że dla obszarów rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaży powyżej 200 m2 obowiązkowe jest uchwalenie planów miejscowych (art. 15 ust. 3 pkt 4 ustawy), co oznacza, że inwestycje takie nie mogą być realizowane na podstawie decyzji o warunkach zabudowy. Limit 200 m2 powierzchni sprzedaży, którego przekroczenie powoduje obowiązek sporządzenia planu miejscowego, wynika z art. 10 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w brzmieniu wynikającym z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. akt K 46/07. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 stycznia 2012 r., sygn. akt II OSK 2283/11, stwierdził, że w odniesieniu do terenów przeznaczonych pod budowę obiektów handlowych wielkopowierzchniowych ma zastosowanie przede wszystkim przepis art. 15 ust. 3 pkt 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przewidujący obowiązek określania w planie miejscowym granic terenów pod budowę takich obiektów.
Przez powierzchnię sprzedaży należy rozumieć tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów. Nie wlicza się do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp. (art. 2 pkt 19 ustawy).
| ||||||||||||
|
||||||||||||
