Przedsiębiorcy zobowiązani są zarejestrować każdy posiadany odbiornik radiowy i telewizyjny oraz opłacać za niego abonament. W tym przypadku obowiązuje zasada, zgodnie z którą domniemywa się, że osoba, która posiada odbiornik radiofoniczny lub telewizyjny w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, używa tego odbiornika. Za niezarejestrowanie odbiorników i nieregulowanie opłat grożą surowe kary.
Kontrolę wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych oraz obowiązku uiszczania opłaty abonamentowej prowadzi operator wyznaczony w rozumieniu Prawa pocztowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1481). Obecnie kontrolę przeprowadza Centrum Obsługi Finansowej Poczty Polskiej.
Co istotne, kontrolerzy mogą przeprowadzić czynności sprawdzające bez uprzedniego zawiadomienia o planowanej kontroli. Jak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. akt II GSK 933/15, kontrola wykonywania obowiązku rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych nie stanowi kontroli działalności gospodarczej, o jakiej mowa w art. 77 ust. 1 w zw. z art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829 ze zm.). NSA wskazał, iż kontrola w tym zakresie dotyczy: "(...) przestrzegania obowiązku rejestracji odbiorników RTV, który jest nałożony na każdego, kto użytkuje taki odbiornik, niezależnie od tego, czy jest on wykorzystywany w działalności gospodarczej, czy też służy do użytku osobistego. Obowiązek wnoszenia opłat abonamentowych został w ustawie o opłatach abonamentowych powiązany z obowiązkiem rejestracji odbiorników i ta konstrukcja umożliwia określenie kręgu podmiotów zobowiązanych. Ustawa o opłatach abonamentowych jest adresowana do wszystkich podmiotów, które posiadają i używają odbiorniki telewizyjne lub radiofoniczne, a obowiązek rejestracji odbiorników, który ma umożliwić zidentyfikowanie zobowiązanych do wnoszenia opłaty abonamentowej, tak samo jak sama opłata, ma charakter powszechny i dotyczy wszystkich podmiotów".
W przypadku stwierdzenia używania niezarejestrowanego odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego kierownik jednostki operatora wyznaczonego przeprowadzający kontrolę wydaje decyzję, w której nakazuje rejestrację odbiornika oraz ustala opłatę za używanie niezarejestrowanego odbiornika. Wynosi ona trzydziestokrotność miesięcznej opłaty abonamentowej obowiązującej w dniu stwierdzenia używania niezarejestrowanego odbiornika. Co istotne, uiszczenie tej opłaty nie zwalnia od obowiązku uregulowania bieżącej opłaty abonamentowej za okres od dnia stwierdzenia używania niezarejestrowanego odbiornika.
Zatem przykładowo, jeżeli podczas kontroli wykrytych zostanie u przedsiębiorcy 5 niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych, wówczas nałożona zostanie na przedsiębiorcę kara w wysokości 3.405 zł, tj. 22,70 zł (wysokość miesięcznej opłaty abonamentowej) × 5 × 30, a dodatkowo będzie musiał uregulować bieżące opłaty.
Abonament RTV stanowi opłatę, o której mowa w art. 2 § 2 Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.). Oznacza to, że ma do niej zastosowanie art. 70 § 1 tej ustawy, stanowiący, że zobowiązanie (tu: opłata) przedawnia się po upływie pięciu lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin jego płatności (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 210/12).
Jeżeli pracownik używa w miejscu pracy prywatnego odbiornika, to zobowiązany jest on samodzielnie dokonać jego rejestracji i regulować za niego opłaty abonamentowe. Dowód zarejestrowania należy przechowywać w miejscu pracy.
Z tym że odpowiedzialność za dopełnienie tych obowiązków spoczywa na pracodawcy.
Ustawodawca przewidział jednak kilka przypadków, w których rejestracja odbiornika nie jest konieczna. Dotyczy to odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych:
1) wykorzystywanych wyłącznie przy tworzeniu audycji lub innych przekazów,
2) wykorzystywanych wyłącznie do tworzenia, rozpowszechniania lub rozprowadzania programów radiowych lub telewizyjnych, w tym do kontroli jakości rozpowszechniania lub rozprowadzania,
3) przeznaczonych przez przedsiębiorcę wyłącznie do sprzedaży lub przekazania osobom trzecim do używania na podstawie umów, jeżeli czynności te należą do przedmiotu działalności gospodarczej danego przedsiębiorcy.
Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 1786/12, uznał, że nie podlega opłacie abonamentowej odbiornik niepodłączony trwale ani czasowo do żadnej instalacji umożliwiającej odbiór programu, pełniący rolę monitora lub wykorzystywany wyłącznie do celów produkcyjnych. Charakteru odbiorników nie mają też odtwarzacze audio i wideo, pozwalające na odtwarzanie wcześniej nagranej audycji lub filmu.
W przypadku używania prywatnego odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego przez pracownika w miejscu pracy odpowiedzialność za brak rejestracji ponosi pracodawca.
Istnieją dwa rodzaje opłaty abonamentowej
|
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 21.04.2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1204)
|