Pacjenci mogą leczyć się za zgodą NFZ w innych państwach członkowskich, a po powrocie do kraju uzyskać zwrot kosztów z tym związanych. W praktyce uzyskanie takiej zgody obostrzone jest licznymi warunkami, które trudno spełnić. Trzeba podać lekarzowi przewidywany termin wykonania danego świadczenia w Polsce. To jest możliwe tylko wtedy, gdy pacjent znajduje się na liście oczekujących.
Osoby posiadające ubezpieczenie zdrowotne mają możliwość korzystania z transgranicznego leczenia na koszt ubezpieczyciela - NFZ. Jedynym ograniczeniem dla pacjentów jest uzyskanie zgody na leczenie w innym państwie. Jest ona wymagana m.in. w przypadku leczenia związanego z hospitalizacją świadczeniobiorcy trwającą co najmniej jedną noc, bez względu na rodzaj udzielanych świadczeń.
Procedura wydania zgody na leczenie za granicą jest określona w rozporządzeniu Ministra Zdrowia w sprawie wydania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz. U. z 2014 r. poz. 1551). W świetle tego rozporządzenia świadczeniobiorca może wnioskować do dyrektora oddziału NFZ o wydanie zgody na uzyskanie w innym państwie UE świadczenia opieki zdrowotnej określonego w wykazie świadczeń wymagających wcześniejszego jej udzielenia.
Wzór tego wniosku ma charakter sformalizowany i stanowi załącznik nr 1 do powołanego rozporządzenia. Wypełnia go pacjent bądź jego przedstawiciel ustawowy, małżonek itd. w części I.B, II oraz VI. Pacjent jest zobowiązany wskazać we wniosku m.in. podmiot, który ma udzielić świadczenia zdrowotnego w innym państwie członkowskim i odpowiednio to uzasadnić. Część III wniosku wypełnia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego posiadający specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny właściwej ze względu na zakres wnioskowanego leczenia lub badań diagnostycznych. Jest zobowiązany wskazać w nim czas oczekiwania osoby, której dotyczy wniosek na uzyskanie leczenia lub wykonanie badań diagnostycznych u świadczeniodawcy w kraju - przewidywany zgodnie z listą oczekujących. Tym sam, jeśli pacjent nie jest umieszczony na takiej liście, blokuje to wydanie zgody na leczenie za granicą.
Zwrot kosztów za leczenie za granicą dotyczy świadczeń wykonanych w publicznych, jak i prywatnych klinikach.
Krajowe uregulowania (ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej…) wdrażające przepisy unijne (dyrektywę 2011/24/UE) precyzują, w jakich przypadkach dyrektor NFZ może odmówić wydania zgody na leczenie w innym państwie członkowskim. Odmowa ma charakter decyzji administracyjnej i wydawana jest, jeśli świadczenie objęte wnioskiem:
Osoba, która uzyska zgodę na leczenie w innym państwie członkowskim, będzie zobowiązana za nie zapłacić z własnych środków. Dopiero po powrocie do Polski będzie mogła ubiegać się o zwrot kosztów poniesionych na leczenie. W tym celu trzeba będzie złożyć do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ wniosek o zwrot kosztów świadczeń opieki zdrowotnej, będących świadczeniami gwarantowanymi, udzielonych na terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii. Są one zwracane w wysokości, jaka miałaby zastosowanie w przypadku takiej samej opieki zdrowotnej udzielonej w państwie członkowskim ubezpieczenia, bez przekraczania rzeczywistych kosztów otrzymanej opieki. Przykładowo, jeśli pacjent zapłacił za leczenie za granicą w przeliczeniu na złotówki 35 tys. zł, a ten sam rodzaj świadczenia refundowany jest w Polsce na poziomie 15 tys. zł, to ta niższa kwota zostanie zwrócona pacjentowi.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
