Skorzystanie z prawa do jednorazowej amortyzacji stanowi tzw. automatyczną pomoc de minimis wynikającą z aktów normatywnych, tj. ustaw podatkowych. Przedsiębiorca nie ma obowiązku zawiadomienia organu podatkowego o dokonaniu takiego odpisu. Ma jednak prawo wystąpić o zaświadczenie dotyczące pomocy de minimis.
Limit 200 tys. euro
Jednorazowe odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji (z wyłączeniem samochodów osobowych) stanowią pomoc de minimis. Wynika to z art. 22k ust. 10 ustawy o pdof (Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.) i art. 16k ust. 10 ustawy o pdop (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397ze zm.). Powołane przepisy zakładają, iż jednorazowa amortyzacja stanowi pomoc de minimis udzieloną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Chodzi tu o rozporządzenie Komisji 1998/2006/WE w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis, mające zastosowanie do przedsiębiorców, którzy nie prowadzą działalności w sektorze rybołówstwa i produkcji rolnej. Według tego rozporządzenia przedsiębiorca (podatnik) może uzyskać pomoc de minimis, jeśli jej wartość brutto łącznie z wartością innej pomocy de minimis otrzymanej przez ten podmiot, w okresie bieżącego roku podatkowego i dwóch poprzedzających go lat podatkowych, nie przekracza kwoty stanowiącej równowartość 200 tys. euro (w sektorze transportu drogowego - 100 tys. euro).
W związku z tym, że obowiązuje limit pomocy de minimis, przedsiębiorca jak i organy jej udzielające muszą monitorować wysokość pomocy, tak by wartość udzielonego wsparcia nie przekroczyła dopuszczalnego progu. Na potrzeby monitorowania tej pomocy przedsiębiorcom wydawane jest zaświadczenie o pomocy de minimis, które określa wartość wsparcia w euro i złotych. Znaczna część tych dokumentów wydawana jest z urzędu. Tak jednak nie jest w przypadku ulgi podatkowej w formie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Jest tak dlatego, że o skorzystaniu z pomocy decydują sami podatnicy.
Podatnik sam decyduje
Udzielanie pomocy de minimis w formie jednorazowej amortyzacji następuje w sposób automatyczny, tzn. z mocy ustaw podatkowych (CIT, PIT). Jest tak dlatego, że nie ma tu wymogu wydania decyzji w tym zakresie przez właściwy organ podatkowy. W związku z tym nie ma takiej możliwości, by organ z urzędu wydał zaświadczenie o pomocy de minimis, bo przepisy prawa (podatkowego, dotyczącego pomocy publicznej) nie nakładają na przedsiębiorcę obowiązku zawiadomienia organu podatkowego o dokonaniu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. Skoro nie ma takiego wymogu, to nie istnieją też sankcje dla podatnika za brak zaświadczenia o pomocy de minimis, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zaświadczeń o pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz. U. z 2007 r. nr 53, poz. 354 ze zm.).
Zaświadczenie o pomocy de minimis w postaci jednorazowej amortyzacji wydawane jest na wniosek przedsiębiorcy.
Dokumenty dla uzyskania zaświadczenia
W celu uzyskania zaświadczenia o pomocy de minimis w przypadku jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przedsiębiorca może złożyć wniosek o jego wydanie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Do wniosku trzeba będzie dołączyć szereg dokumentów, m.in. dowód zakupu środka trwałego (np. kserokopię faktury), dokonania odpisu amortyzacyjnego (np. kserokopię ewidencji środków trwałych). Wymagane jest również oświadczenie o spełnieniu wymogów określonych dla uznania za małego podatnika lub podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej. Są to więc dokumenty, które mają potwierdzić, że przedsiębiorca dokonał odpisu amortyzacyjnego zgodnie z przepisami ustaw o podatku dochodowym.
Od strony pomocy publicznej do wniosku o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis trzeba będzie dołączyć dokumenty określone w ustawie o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. nr 59, poz. 404 ze zm.). W świetle jej zapisów przedsiębiorca będzie zobowiązany przedstawić:
Zakres informacji niezbędnych do udzielenia pomocy, o której mowa, jest określony w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis (Dz. U. z 2010 r. nr 53, poz. 311). Załącznikiem do tego rozporządzenia jest formularz informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis, który przedsiębiorca ma obowiązek wypełnić na potrzeby wydania przez organ podatkowy zaświadczenia o pomocy de minimis. W formularzu tym trzeba będzie m.in. określić wielkość przedsiębiorstwa (mikro-, małe, średnie) i jego sytuację ekonomiczną (np. odpowiedzieć na pytanie, czy wnioskodawca odnotowuje rosnące straty, czy obroty wnioskodawcy maleją). W części D formularza (tabela) trzeba będzie podać informacje o dotychczas otrzymanej pomocy, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem, na pokrycie których udzielana będzie pomoc de minimis.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
