Zdarza się, że pracownik podejmujący pracę nie przedłoży pracodawcy wszystkich dokumentów poświadczających staż pracy. Może to mieć wpływ na wymiar jego urlopu wypoczynkowego. Jednakże późniejsze dostarczenie dowodów potwierdzających inne okresy pracy skutkuje przeliczeniem uprawnień urlopowych.
Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego. Wymiar urlopu zależy od ogólnego stażu pracy i, zgodnie z art. 154 § 1 K.p., wynosi:
Aby mieć prawo do urlopu w wymiarze 26 dni, pracownik musi udowodnić staż wynoszący co najmniej 10 lat. Do stażu, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się wszystkie okresy poprzedniego zatrudnienia, a także tzw. okresy zaliczalne. Okresami zaliczalnymi do stażu urlopowego są m.in. okresy ukończonej nauki w szkole, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, stypendium w okresie odbywania stażu z urzędu pracy, prowadzenia gospodarstwa rolnego czy służby wojskowej. Dokumentami poświadczającymi okresy pracy najczęściej są świadectwa pracy, choć okresy pracy zagranicznej mogą potwierdzać też inne dokumenty. Natomiast okresy nauki w szkole pracownik udowadnia świadectwami lub dyplomami ukończenia tych szkół.
W przypadku gdy pracownik przy zatrudnieniu dostarczy tylko część dokumentów potwierdzających staż urlopowy, a inne dopiero po jakimś czasie (nawet po kilku latach), pracodawca powinien je uwzględnić i na tej podstawie ustalić wymiar przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego. Jeżeli w wyniku tych przeliczeń pracownik będzie miał prawo do urlopu w wyższym wymiarze, wówczas pracodawca jest obowiązany udzielić mu liczby dni urlopu wynikającej z różnicy pomiędzy pierwotnie ustalonym wymiarem a należnym po przeliczeniu. Wprawdzie obowiązek taki nie wynika wprost z przepisów prawa pracy, ale można go wywieść z regulacji wprowadzających prawo do danego urlopu. Potwierdza go również opinia Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych w piśmie z dnia 19 sierpnia 2011 r., znak BON-I-5232-44-2-EW/11. Biuro uznało, że: "Prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi zaliczonemu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, chociażby nie wystąpił do pracodawcy o przyznanie takiego urlopu (...). Ani ustawa (...) o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (...), ani przepisy ustawy (...) Kodeks pracy (...), do których ustawa o rehabilitacji (...) odsyła w sprawach w niej nieuregulowanych, nie uzależniają prawa do urlopu wypoczynkowego od wniosku osoby do urlopu uprawnionej. Nieuzyskanie przez pracodawcę wiadomości o przysługującym pracownikowi z mocy prawa prawie do dodatkowego urlopu wypoczynkowego może - w konkretnych okolicznościach - oznaczać tylko tyle, że pracodawcy nie można zarzucić zawinionego niewykonania zobowiązania do udzielenia urlopu zgodnie z przepisami prawa pracy. W związku z tym, jeżeli (...) pracownik niepełnosprawny już uprzednio przepracował rok, posiadając orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (pomimo że orzeczenia tego nie przedstawił ówczesnemu pracodawcy), to (...) warunek, o którym mowa w art. 19 ust. 1 zdanie drugie ustawy o rehabilitacji (...), został spełniony i (należy - przyp. red.) udzielić wspomnianemu pracownikowi niepełnosprawnemu dodatkowego urlopu wypoczynkowego od razu, bez konieczności przepracowywania przez niego roku po raz kolejny".
Zasadniczo roszczenia ze stosunku pracy przedawniają się z upływem 3 lat od dnia, w którym stały się wymagalne (art. 291 K.p.). Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od daty wymagalności roszczenia, tj. od dnia, w którym powinno być ono spełnione. W przypadku urlopu wypoczynkowego najczęściej rozpoczęcie biegu przedawnienia następuje z ostatnim dniem roku kalendarzowego, za który urlop ten przysługuje pracownikowi. Jednakże w sytuacji, gdy termin wykorzystania urlopu za dany rok został przesunięty na następny rok kalendarzowy na mocy art. 168 K.p., to maksymalnym terminem rozpoczęcia biegu przedawnienia jest ostatni dzień września następnego roku. Należy dodać, że bieg przedawnienia roszczenia o urlop wypoczynkowy nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na czas korzystania z urlopu wychowawczego (art. 2931 K.p.).
Przykład Od 1 stycznia 2017 r. firma zatrudnia pracownika na pełny etat na czas nieokreślony. Przy zatrudnieniu przedstawił on pracodawcy świadectwo ukończenia szkoły i świadectwa pracy dokumentujące 6-letni staż urlopowy. Od dnia zatrudnienia pracodawca ustalił mu urlop w wymiarze 20 dni rocznie. W lipcu 2019 r. pracownik dostarczył świadectwa pracy potwierdzające 2 lata wcześniejszej pracy, a także 1 rok pobierania stypendium w okresie odbywania stażu z urzędu pracy. Oznacza to, że w momencie podjęcia pracy pracownik posiadał 9-letni staż urlopowy. Z upływem roku pracy u pracodawcy osiągnął 10-letni staż, co uprawniało go od 1 stycznia 2018 r. do urlopu w wymiarze 26 dni. Pracodawca przyznał pracownikowi za 2018 r. 6 dni urlopu. Natomiast w 2019 r. zwiększył mu wymiar urlopu do 26 dni z dotychczasowych 20 dni. |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040)
|