Zatrudniamy pracownika na 0,42 etatu. Wykonuje on pracę przez 3 dni w tygodniu, ale w każdym dniu przez inną liczbę godzin. Pracownik ma ogólny staż wynoszący ponad 10 lat. Czy ustalając wymiar urlopu należny temu pracownikowi niepełnoetatowemu, przeliczenia na godziny należy dokonać stosując normę dobową wynoszącą 8 godzin, czy inną?
Zasadniczo zarówno dla pracowników pełnoetatowych, jak i niepełnoetatowych norma dobowa czasu pracy wynosi 8 godzin. Tylko w przypadku szczególnych grup zatrudnionych, jak pracowników niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym lub znacznym albo medycznych, stosuje się inne normy wynikające z przepisów odrębnych.
Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego na część etatu ustala się proporcjonalnie do wymiaru jego czasu pracy, biorąc za podstawę wymiar urlopu należny z uwagi na posiadany staż pracy (art. 154 § 2 K.p.). Wynikający z przeliczeń niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.
Urlop pracownika uprawnionego do kolejnego urlopu i zatrudnionego w trakcie roku kalendarzowego ustala się w wymiarze proporcjonalnym. Znajduje wówczas zastosowanie art. 1551 K.p., zgodnie z którym w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy z pracownikiem uprawnionym do kolejnego urlopu, pracownikowi przysługuje urlop:
a) u dotychczasowego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy, chyba że przed jego ustaniem pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze,
b) u kolejnego pracodawcy - w wymiarze:
Przy czym pracownikowi, który przed ustaniem umowy o pracę wykorzystał w ciągu roku kalendarzowego urlop w wyższym wymiarze niż proporcjonalnie do okresu przepracowanego, przysługuje u kolejnego pracodawcy urlop w odpowiednio niższym wymiarze. Łączny wymiar urlopu w roku kalendarzowym nie może być niższy niż wynikający z okresu przepracowanego w tym roku u wszystkich pracodawców.
Przy ustalaniu urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym, kalendarzowy miesiąc pracy odpowiada 1/12 wymiaru urlopu, a niepełny kalendarzowy miesiąc pracy zaokrągla się w górę do pełnego miesiąca.
Jak stanowi art. 1542 § 2 K.p., przy udzielaniu urlopu jeden jego dzień odpowiada 8 godzinom pracy. Regulacja ta ma odpowiednie zastosowanie do pracownika, dla którego dobowa norma czasu pracy, wynikająca z odrębnych przepisów, jest niższa niż 8 godzin.
Urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu.
Przykład Pracodawca zatrudnił pracownika od 1 kwietnia do 31 grudnia 2025 r. na 0,42 etatu. Pracownik ze względu na posiadany staż pracy jest uprawniony do 26 dni urlopu rocznie. W okresie od 1 stycznia do 31 marca 2025 r. był zatrudniony w innej firmie i wykorzystał tam urlop w wymiarze odpowiednim do okresu zatrudnienia. Ustalenie urlopu za okres od 1 kwietnia do 31 grudnia 2025 r.:
|
CIT-8 są obowiązani składać podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych wymienieni w art. 1 updop, tj.:
1) osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji,
2) jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem przedsiębiorstw w spadku i spółek niemających osobowości prawnej (z zastrzeżeniem pkt 1, 3 i 4),
3) spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium RP,
4) spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
Obowiązek złożenia CIT-8 jest odrębny od obowiązku zapłaty podatku. Do złożenia zeznania zobowiązani są również ci podatnicy, którzy za ubiegły rok nie wykazali przychodu ani kosztów. Złożą oni deklaracje zerowe.
CIT-8 nie składają podatnicy CIT:
a) uzyskujący przychody wyłącznie z tytułów wymienionych w art. 2 ust. 1 updop (m.in. z działalności rolniczej, gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach, z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy),
b) zwolnieni od składania zeznania na mocy art. 27 ust. 1 updop, a są nimi podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie:
c) niemający siedziby lub zarządu na terytorium RP, uzyskujący przychody, o których mowa w art. 21 i 22 updop (m.in. z odsetek, praw autorskich, dywidend) wyłącznie od płatników wymienionych w art. 26 ust. 1 updop.
Do osiągniętych dochodów (poniesionych strat) od 1 stycznia 2019 r. stosuje się CIT-8(28).
Zwróć uwagę!
Po raz pierwszy w zeznaniu CIT-8(28) podatnik informuje o stosowaniu w 2019 r.:
Ponadto także po raz pierwszy informuje o:
|
Załącznikami do zeznania CIT-8(28) są:
a) przeniósł na terytorium RP składnik majątku swojego zagranicznego zakładu, w tym w wyniku likwidacji tego zagranicznego zakładu, lub
b) przeniósł na terytorium RP, w związku ze zmianą miejsca siedziby lub zarządu, składnik majątku wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej poza terytorium RP, w tym w wyniku jej likwidacji,
i który uwzględnił w kosztach uzyskania przychodów wartość rynkową składnika majątku, w tym przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, określoną w państwie członkowskim UE do celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków,
Podatnicy składają CIT-8 za dany rok podatkowy do końca trzeciego miesiąca roku następnego. W tym terminie wpłacają podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek od początku roku.
Zwróć uwagę!
Podatnicy, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, mają obowiązek złożyć zeznanie CIT-8 za 2019 r. najpóźniej 31 marca 2020 r. |
CIT-8 wraz z załącznikami należy złożyć do urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres siedziby przedsiębiorcy. Siedzibę określa się na podstawie odpowiedniego rejestru, a w przypadku gdy adres siedziby nie został ujawniony w rejestrze - bierze się pod uwagę siedzibę wynikającą ze statutu lub odpowiedniej umowy. Taki sposób ustalania właściwego organu podatkowego, do którego należy złożyć wspomniane zeznanie, wynika z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2371).
Zasadniczo, zeznanie składa się za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Przy czym od 25 października 2019 r. podatnikom CIT, osiągającym wyłącznie dochody zwolnione od podatku, niepełniącym funkcji płatnika dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, przywrócono możliwość składania zeznań podatkowych w postaci papierowej (art. 27a updop). Zatem ta grupa podatników zeznanie CIT-8 za 2019 r. może składać w wersji papierowej.
Zeznanie podatkowe CIT-8 należy podpisać kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Nie ma tu możliwości zastosowania podpisu zaufanego lub danych autoryzujących. Osoba, która w imieniu podatnika ma podpisać zeznanie składane drogą elektroniczną, musi być zgłoszona na formularzu UPL-1.
Opodatkowaniu CIT podlega suma dochodów uzyskanych przez podatnika ze źródeł przychodów.
Źródła przychodów podzielone są na dwie grupy:
Dochodem ze źródła przychodów (z zastrzeżeniem, które tu pomijamy) jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, to różnica jest stratą z danego źródła.
Wydzielając przychody z zysków kapitałowych, ustawodawca zamieścił w art. 7b updop katalog, w którym wymienił przysporzenia zaliczane do tego źródła. Katalog ma charakter zamknięty. W konsekwencji wszystkie przychody wprost w nim niewymienione są przychodami z innych źródeł.
W przypadku zysków kapitałowych moment uzyskania przychodu należnego ustala się według takich samych zasad jak przychodów z działalności gospodarczej, tj. na podstawie art. 12 ust. 3a-3g updop. Nie dotyczy to jednak przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 updop, np. dywidend, przychodów z umorzenia udziałów (akcji). W odniesieniu do tych przychodów obowiązuje zasada kasowego ustalania przychodu, tj. przychodem jest kwota otrzymana.
Z art. 12 ust. 3 updop wynika, że dla rozpoznania przychodu z zysków kapitałowych wystarczające jest, gdy przychód jest należny (a nie otrzymany).
Przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł wykazuje się w odrębnych pozycjach CIT-8(28), tj.:
a) przychody z zysków kapitałowych - w poz. 48, 50, 52 i 54, a łączną kwotę tych przychodów w poz. 56,
b) przychody z innych źródeł - w poz. 49, 51, 53 i 55, a łączną kwotę tych przychodów w poz. 57.
We wskazanych pozycjach nie wykazuje się przychodu, który podatnik wykazuje w załączniku CIT/IP i CIT/WW.
Aby ustalić dochód z odpowiedniego źródła przychodów (tj. z zysków kapitałowych i z innych źródeł), podatnicy muszą odpowiednio przyporządkować koszty uzyskania przychodów do odpowiedniego źródła przychodów.
Kosztami podatkowymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.
Do kosztów bezpośrednio związanymi z przychodami zalicza się takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W przypadku takich kosztów wiadomo, którego źródła przychodu dotyczą.
Natomiast w przypadku innych niż bezpośrednio związane z przychodami, tzw. kosztów pośrednich, może pojawić się problem, że podatnik nie ma możliwości przypisania danego kosztu podatkowego tylko do jednego źródła przychodów, tj. z zysków kapitałowych lub z innych źródeł przychodów. Przypisywanie do każdego z tych źródeł kosztów pośrednich, dokonywane jest zgodnie z art. 15 ust. 2-2b updop, w oparciu o tzw. klucz przychodowy.
Stosownie do art. 15 ust. 2b updop, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy art. 15 ust. 2 i 2a updop stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. W myśl natomiast art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 updop stosuje się odpowiednio.
Z kolei, na podstawie art. 15 ust. 2a updop, zasadę, o której mowa w art. 15 ust. 2 updop, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 updop stosuje się odpowiednio.
Tak więc koszty pośrednie, dotyczące zarówno przychodów z zysków kapitałowych, jak i przychodów z innych źródeł, powinny być przypisane do poszczególnych źródeł przychodów w odpowiednio ustalonej proporcji.
Koszty uzyskania przychodów z danego źródła przychodów wykazuje się w odrębnych pozycjach CIT-8(28), tj.:
We wskazanych pozycjach nie wykazuje się kosztów uzyskania przychodu, które podatnik wykazuje w załączniku CIT/IP i CIT/WW.
Przy ustalaniu dochodu lub straty nie uwzględnia się przychodów, kosztów oraz strat wymienionych w art. 7 ust. 3, 4 i 4a updop. Na przykład nie uwzględnia się przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych oraz kosztów uzyskania tych przychodów. Podatek od tych przychodów (dochodów) jest pobierany przez płatnika, w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu), na podstawie art. 22 ust. 1 updop.
Dochody wolne lub zwolnione od podatku, odliczenia od dochodu, a także odliczenia z tytułu wydatków inwestycyjnych wykazywane w załączniku CIT-8/O należy odpowiednio kwalifikować do dochodów z zysków kapitałowych lub do innych źródeł przychodów.
W zeznaniu za 2019 r. podatnik CIT, którego rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym, może odliczyć straty, które powstały w latach 2014-2018. Zasady odliczania strat poniesionych w tych latach omówiliśmy w Przeglądzie Podatku Dochodowego nr 4 z 2020 r., w artykule pt. "Odliczanie strat z lat ubiegłych przez podatników PIT i CIT".
Dochód stanowiący podstawę opodatkowania mogą pomniejszać darowizny, o których mowa w art. 18 ust. 1 updop. Chodzi tu o darowizny:
Wymienione darowizny mogą być odliczone od dochodu łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu (art. 18 ust. 1a updop).
Zwróć uwagę!
Na podstawie art. 18 ust. 8 updop, podatnicy uzyskujący przychody z zysków kapitałowych lub przychody z innych źródeł przychodów mogą dokonywać odliczeń darowizn od dochodu w dowolnej proporcji, z tym że suma dokonanych w źródłach przychodów odliczeń nie może przekroczyć wysokości 10% dochodu. |
Podatnicy mogą też odliczać od podstawy opodatkowania (dochodu/przychodu) darowizny wynikające z odrębnych ustaw. Są to darowizny dokonywane na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnych osób prawnych. Darowizny przekazane na ten cel podlegają odliczeniu od dochodu w pełnej wysokości i nie wchodzą do limitu odliczeń na darowizny określone w ustawie o CIT. Wykazuje się je w poz. 145, 146 załącznika CIT-8/O.
Podatnik przekazujący darowizny i korzystający z odliczenia zobowiązany jest wypełnić załącznik CIT-D. Załącznik ten wypełnia także podatnik otrzymujący darowiznę.
Podatnicy mogą odliczyć od podatku m.in. podatek od dochodów (przychodów) osiągniętych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem, że dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a jednocześnie właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązująca między Polską a krajem, w którym dochody te były uzyskane, nie wyłącza ich od opodatkowania w Polsce (art. 20 ust. 1 updop). W CIT-8 takie dochody (przychody) łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium RP (wykazuje się je w CIT-8 odpowiednio w poz. 50, 51). Następnie od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.
Na podstawie art. 20 ust. 2 updop, spółka mająca na terytorium naszego kraju siedzibę lub zarząd i otrzymująca m.in. przychody z tytułu dywidend, może również odliczyć kwotę podatku zapłaconego przez zagraniczną spółkę od dochodów, z których zysk został wypłacony polskiej spółce, w części odpowiadającej jej udziałowi w tym zysku. Przy czym spółka zagraniczna powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, na terytorium państwa, z którym Polska posiada obowiązującą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania i które nie jest państwem członkowskim UE, EOG albo Konfederacją Szwajcarską.
Warunkiem dokonania odliczenia jest posiadanie przez polską spółkę bezpośrednio nie mniej niż 75% udziałów (akcji) w kapitale spółki zagranicznej wypłacającej te należności nieprzerwanie przez okres dwóch lat (art. 20 ust. 9 updop). Odliczenie jest możliwe także wtedy, gdy na dzień wypłaty dywidendy spółka posiada udziały (akcje) przez okres krótszy niż dwa lata. Jednak w sytuacji gdy spółka dokona odliczeń, a następnie nie utrzyma tych udziałów (akcji) przez wymagany okres, będzie zmuszona skorygować zeznania złożone za lata podatkowe, w których dokonała odliczeń (art. 20 ust. 10 updop) oraz uiścić należny podatek wraz z odsetkami za zwłokę.
Łączna kwota odliczeń dokonywanych, na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 updop, przez spółkę od podatku (dochodowego) za rok podatkowy nie może przekroczyć tej części podatku, która zostanie obliczona przed dokonaniem odliczeń i która będzie proporcjonalnie przypadała na dochód uzyskany z tego źródła dochodu (art. 20 ust. 6 updop).
Dochody (przychody) oraz kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania dochodu (przychodu) lub dzień zapłaty tego podatku (art. 20 ust. 8 updop).
Kwota odliczeń dokonywanych, na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 updop, powinna być wykazana w poz. 165 załącznika CIT-8/O.
Na mocy ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (Dz. U. poz. 1767 ze zm.) uchylony został art. 18b updop dotyczący stosowania ulgi z tytułu wydatków na nabycie nowych technologii. W przepisach przejściowych przewidziano jednak możliwość kontynuowania odliczeń przez tych podatników, którzy prawo do ulgi na nabycie nowych technologii nabyli do dnia 31 grudnia 2015 r. Podatnicy, o których mowa, mogą dokonywać odliczeń w zakresie i na zasadach, które obowiązywały do końca 2015 r. Wydatki na nabycie nowych technologii wykazują w poz. 164 CIT-8/O i poz. 110 CIT-8.
Ulga na działalność badawczo-rozwojową polega na odliczeniu kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową, zwanych kosztami kwalifikowanymi. Odliczenia tego dokonuje się w CIT-8 składanym za rok, w którym poniesiono te koszty.
Zasady i warunki korzystania z ulgi określa art. 18d-18e updop. Z ulgi mogą korzystać podatnicy uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
W 2019 r. podatnicy mogą generalnie odliczać do 100% kosztów kwalifikowanych. Przy czym podatnicy mający status centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402) dla większości kosztów kwalifikowanych mogą stosować limit do 150% tych kosztów.
Podatnicy korzystający z odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową wypełniają CIT/BR. Kwotę kosztów kwalifikowanych do odliczenia w roku podatkowym wykazują w poz. 42 CIT/BR, a następnie przenoszą do poz. 111 CIT-8.
Od 1 stycznia 2019 r. wysokość CIT wynosi (z wyjątkami):
Zwróć uwagę!
Stawka podatku w wysokości 9% nie może być stosowana do opodatkowania dochodów pochodzących z zysków kapitałowych. |
Z art. 19 ust. 1a-1e updop wynika, że w 2019 r. 9% stawkę podatku mógł stosować podatnik, który łącznie spełniał następujące warunki:
1) był małym podatnikiem lub podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności,
2) w roku podatkowym jego przychody nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro,
3) nie dotyczyły go wyłączenia z możliwości stosowania 9% stawki określone w art. 19 ust. 1a-1c updop.
W zeznaniu za 2019 r. należy również wykazać należny podatek dochodowy w wysokości:
|