Spółka jawna osób fizycznych obecnie prowadzi księgi rachunkowe. Przychody za 2018 r. nie będą obligowały jej do ich prowadzenia w 2019 r. (będą niższe niż 8.559.000 zł). W związku z tym na 2019 r. zamierza zaprowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Czy będzie jej dotyczył obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia. Jakie zasady obowiązują w tym zakresie?
Spółka jawna osób fizycznych, która zaprowadzi od 2019 r. podatkową księgę, będzie miała obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia. Wymóg i zasady prowadzenia tej ewidencji określa rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Zasady prowadzenia ewidencji wyposażenia reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r. poz. 728 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem. Z jego przepisów wynika, że wymóg prowadzenia tej ewidencji dotyczy osób fizycznych, a także spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, które w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej prowadzą podatkową księgę.
W rezultacie, skoro jak wynika z pytania, spółka w 2019 r. zmieni rodzaj ksiąg prowadzonych dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego, tzn. zrezygnuje z ksiąg rachunkowych i zaprowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, to będzie musiała również zaprowadzić ewidencję wyposażenia.
W ewidencji wyposażenia ujmuje się wyposażenie, czyli rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o PIT, do środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 1.500 zł. Tak wynika z § 4 ust. 2 w związku z § 3 pkt 7 rozporządzenia.
W myśl § 4 ust. 3 rozporządzenia, ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej:
W sytuacji opisanej w pytaniu, a więc gdy podatnicy zakładają ewidencję wyposażenia po raz pierwszy, trzeba mieć na uwadze, że wyceny wyposażenia należy dokonać według cen zakupu lub według wartości rynkowej z dnia założenia ewidencji (§ 4 ust. 4 rozporządzenia). Dodajmy, że ta zasada dotyczy również podatników, którzy w ciągu roku podatkowego utracili lub zrzekli się prawa do opodatkowania w formie karty podatkowej.
Podatnik jest obowiązany dokonać zapisów w omawianej ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania wyposażenia do używania. Tak wynika z § 18 ust. 4 rozporządzenia. Taka redakcja przepisu oznacza, że spółka, o której mowa w pytaniu będzie miała obowiązek ujmować w tej ewidencji składniki wyposażenia, które przekaże do używania w 2019 r.
Jak wcześniej wspomniano, pod pojęciem wyposażenia należy rozumieć rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o PIT, do środków trwałych. Tym samym kwalifikując składniki majątku jako wyposażenie, należy mieć na uwadze, czy wykazują one cechy środka trwałego określone w art. 22a ust. 1 updof oraz spełniają kryterium wartościowe, o którym mowa w art. 22d ust. 1 updof.
W świetle powołanych przepisów za środki trwałe podlegające amortyzacji uważa się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Podatnicy mogą jednak nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, gdy ich wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł (do końca 2017 r. była to wartość 3.500 zł). Wówczas wydatki poniesione na nabycie takich składników majątku stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania tych składników majątku do używania. Takich składników majątku nie wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jeżeli jednak ich wartość początkowa przekracza 1.500 zł, a podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, wtedy musi je ująć w ewidencji wyposażenia.
Wartość początkową wyposażenia ustala się zgodnie z art. 22g updof, czyli na zasadach określonych m.in. dla środków trwałych. Z powołanego przepisu wynika, że za wartość początkową środków trwałych uważa się:
Ponadto cenę nabycia oraz koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego (art. 22g ust. 5 updof).
W praktyce za wyposażenie uznaje się również składniki majątku o wartości początkowej wyższej niż określona w art. 22d ust. 1 updof, ale których przewidywany okres używania na potrzeby działalności gospodarczej jest krótszy niż rok. Jednak w takim przypadku należy zachować ostrożność, bowiem jeśli faktyczny okres wykorzystywania tych składników w działalności przekroczy rok, konieczne będzie ich przekwalifikowanie na środki trwałe. Wiąże się to nie tylko z obowiązkiem wykreślenia takiego składnika z ewidencji wyposażenia i ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ale dodatkowo taka operacja wpłynie na koszty podatkowe. Konieczne będzie wówczas zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres dotychczasowego używania danego składnika majątku. Ponadto powstanie obowiązek zapłaty odsetek, naliczonych według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych. Odsetki te nalicza się za okres od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie (wytworzenie) składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok. Tak wynika z art. 22e ust. 1 updof.
|