Karnety dla pracowników
Lojalni i zaangażowani pracownicy stanowią siłę przedsiębiorstwa. Aby zbudować taki zespół, pracodawcy sięgają po różne środki. Motywują pracowników, zapewniając im m.in. możliwość udziału w zajęciach sportowych, np. na siłowni czy w klubach fitness. Dzięki sfinansowaniu przez pracodawcę karnetów wstępu na obiekty sportowe (tzw. karnetów sportowych), pracownicy mogą wybrać odpowiednią dla siebie formę zajęć sportowo-rekreacyjnych i korzystać z nich w określonych placówkach objętych danym programem.
U pracowników korzystających z zapewnianych przez pracodawcę usług sportowo-rekreacyjnych wartość karnetów stanowi przychód ze stosunku pracy. Do tej kategorii przychodów, zgodnie z art. 12 ust. 1 updof, oprócz wynagrodzeń zalicza się bowiem również m.in. pozapłacowe świadczenia ponoszone przez pracodawcę na rzecz lub za pracownika. Nie zawsze jednak wartość tego rodzaju świadczeń zwiększa podstawę opodatkowania.
Zwróć uwagę! Wartość sfinansowanych przez pracodawcę karnetów sportowych stanowi u pracowników przychód ze stosunku pracy. |
W razie gdy pracodawca finansuje zakup karnetów sportowych (ich zakup mieści się w definicji działalności socjalnej jako usługi świadczone na rzecz działalności sportowo-rekreacyjnej) ze środków utworzonego zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS), u każdego pracownika otrzymującego te świadczenia przychód z tego tytułu korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego w zakresie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 67 updof. Świadczenia, o których mowa, są wolne od podatku, gdy ich wartość, łącznie z innymi otrzymanymi świadczeniami rzeczowymi i pieniężnymi, których źródłem finansowania są środki ZFŚS lub fundusze związków zawodowych, nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
Gdy pracodawca nie tworzy ZFŚS, może sfinansować świadczenia sportowo-rekreacyjne dla pracowników ze środków obrotowych. W takim jednak przypadku, bez względu na wartość tych świadczeń, stanowią one u pracowników przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu w pełnej wysokości.
Niezależnie jednak od tego, czy świadczenia na działalność sportowo-rekreacyjną finansowane są przez pracodawcę z ZFŚS, czy ze środków obrotowych, ich wartość nie podlega wykazaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Stosownie bowiem do art. 23 ust. 1 pkt 42 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (z wyjątkiem świadczeń urlopowych wypłaconych zgodnie z tymi przepisami).
Korzystanie z zajęć sportowych przez przedsiębiorcę
Ewidencjonowaniu w podatkowej księdze nie podlegają również wydatki związane z zakupem karnetów uprawniających przedsiębiorcę do wstępu na obiekty sportowe i udziału w zajęciach sportowo-rekreacyjnych. Tego rodzaju wydatki nie są wprawdzie wymienione w zawartym w art. 23 updof katalogu wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów, ale nie spełniają one ogólnej przesłanki określonej w art. 22 updof, tj. nie pozostają w związku z przychodami osiąganymi z prowadzonej działalności gospodarczej ani nie służą zachowaniu lub zabezpieczeniu tego źródła przychodów. W praktyce ugruntowany jest pogląd, że dbałość o zdrowie i sprawność fizyczną to cele osobiste przedsiębiorcy, co potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 lipca 2014 r., nr IBPBI/1/415-467/14/ŚS.
|