Jestem czynnym podatnikiem VAT. W jaki sposób powinienem ustalić i udokumentować, że kontrahent z UE, dla którego świadczę usługi, jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT? Ustalenie powyższego jest konieczne w celu prawidłowego określenia miejsca świadczenia usług.
Wszystko, co potwierdza jednoznacznie fakt prowadzenia działalności gospodarczej przez dany podmiot, przy jednoczesnym braku innych odmiennych okoliczności, można uznać za dowody potwierdzające status podatnika na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług. |
Ustawa o VAT generalnie uzależnia miejsce świadczenia usług (a tym samym miejsce opodatkowania) od tego, czy są one świadczone na rzecz podatnika, czy też na rzecz podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej. Na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług, pojęcie podatnika zostało zdefiniowane w art. 28a ww. ustawy. Obejmuje ono m.in. podatnika podatku od wartości dodanej.
Należy podkreślić, że przepisy ustawy o VAT nie wskazują, w jaki sposób polski podatnik ma ustalać/dokumentować, że kontrahent z UE, dla którego świadczy usługi, jest podatnikiem. Dlatego też należy posłużyć się wytycznymi rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przepisy dotyczące statusu podatnika dla celów określania miejsca świadczenia usług zawarte zostały w art. 17 i 18 ww. rozporządzenia UE. Z przepisów tych wynika, że wystarczającym dla uznania usługobiorcy za podatnika jest fakt posiadania numeru VAT wydanego przez właściwą dla niego instytucję. Uzyskanie przez świadczącego usługę potwierdzenia ważności tego numeru identyfikacyjnego, a także nazwiska/nazwy i adresu przypisanych temu numerowi spowoduje więc prawidłowe zastosowanie przepisów podatkowych odnośnie obowiązku rozliczenia VAT. Jeżeli jednak kontrahent nie przekaże usługodawcy numeru VAT nadanego przez państwo członkowskie, w którym nabywca posiada siedzibę bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, to konieczne jest uzyskanie informacji, że nabywca usługi prowadzi działalność gospodarczą. Żadne przepisy nie wskazują jednak dokumentów, które winien posiadać świadczący usługę na potwierdzenie, że nabywca usługi prowadzi działalność. Rozporządzenie UE zawiera jedynie sformułowanie "o ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty ma status podatnika" (patrz: art. 18 ust. 1 ww. rozporządzenia UE). W związku z powyższym należy uznać, że dopuszczalne są wszelkie informacje (w dowolnej formie), które są wiarygodne i wskazują, że kontrahent jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 lipca 2016 r., nr IPPP3/4512-335/16-2/ISK, który wypowiedział się m.in. na temat informacji/dokumentów potwierdzających status podatkowy kontrahenta i uznał, że:
"(...) wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego: potwierdzenie numeru VAT nadanego przez właściwy dla kraju usługobiorcy organ podatkowy, wyciąg z zagranicznego rejestru handlowego oraz oświadczenie o prowadzeniu działalności gospodarczej w innym kraju, można uznać za dokumenty potwierdzające status podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy na potrzeby określenia miejsca świadczenia usług (podkreśl. red.). (...)"
|