Ponieważ w przypadku opłaty za produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych (tzw. single-use-plastic) przedsiębiorca jest obowiązany do jej pobrania od użytkownika końcowego i przekazania do marszałka województwa, to - jako niestanowiąca dla przedsiębiorcy trwałego, bezzwrotnego i definitywnego przysporzenia majątkowego - nie generuje ona po jego stronie przychodu w podatku dochodowym. Potwierdził to Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2025 r., nr 0115-KDIT3.4011.187.2025.1.PS.
Podatniczka, która wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą - jest franczyzobiorcą lokali gastronomicznych. W związku z przepisami dotyczącymi obowiązków przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz opłaty produktowej pobiera ona opłatę za jednorazowe opakowania na żywność i napoje sprzedawane na wynos. Kwota pobierana od pojedynczego opakowania jest zróżnicowana i zależy od tego, czy jest to np. kubek czy opakowanie typu box. Z powołanych przepisów wynika, że to na przedsiębiorcy - a zatem w analizowanym przypadku na franczyzobiorcy - ciąży obowiązek pobrania przedmiotowej opłaty od konsumenta, którego ona obciąża. W zaprezentowanej sytuacji podatniczka miała wątpliwości, czy w świetle przepisów ustawy o pdof przedmiotowa opłata stanowi przychód.
Dyrektor KIS w wydanej interpretacji wskazał, że od 1 stycznia 2024 r. pobranie opłaty od opakowań jest ustawowym obowiązkiem nałożonym na przedsiębiorców. Zgodnie bowiem z art. 3b ust. 1 ustawy o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje, lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje, lub żywność w tych produktach. Natomiast z art. 3b ust. 1 i ust. 2 tej ustawy wynika, że przedsiębiorcy wnoszą pobraną opłatę na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana.
Ponieważ pobrana opłata jest wnoszona przez przedsiębiorcę na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, nie można uznać, że stanowi ona przysporzenie majątkowe wnoszącego ją przedsiębiorcy. Ponadto przepisy ustawy o pdof nie zawierają szczególnych regulacji, które dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych uzasadniałyby traktowanie pobranej i odprowadzonej opłaty jako przychodu.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
