Decyzją ZUS pracownikowi przyznano świadczenie rehabilitacyjne na 6 miesięcy (od 4 stycznia do 2 lipca 2023 r.). Jak ustalić podstawę jego wymiaru, jeżeli zasiłek chorobowy obliczany był od podstawy wymiaru podwyższonej do kwoty najniższej obowiązującej pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy?
Do obliczenia wysokości świadczenia rehabilitacyjnego przyjmuje się podstawę wymiaru zasiłku chorobowego wypłacanego przed przyznaniem tego świadczenia. Przy czym w zależności od tego, w którym kwartale przypada pierwszy dzień przyznanego świadczenia, podstawa ta może podlegać waloryzacji. Waloryzacji podlega podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, jeśli pierwszy dzień przyznanego świadczenia rehabilitacyjnego przypada w kwartale, w którym ogłoszony przez Prezesa ZUS wskaźnik waloryzacji przekroczył 100% (art. 19 ust. 2 i 3 ustawy zasiłkowej).
W I kwartale 2023 r. wynosi on 103,9% (Mon. Pol. z 2022 r. poz. 1108). Tym samym podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego rozpoczynającego się w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2023 r. podlega waloryzacji wskaźnikiem 103,9%.
| Ważne: Waloryzację przeprowadza się tylko raz, pierwszego dnia, od którego zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne i podlega jej faktycznie obliczona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, a nie podwyższona do najniższej obowiązującej pracownika w danym roku kalendarzowym. |
Zwracamy uwagę! Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego (także wynagrodzenia chorobowego i pozostałych zasiłków z ubezpieczeń społecznych, w tym świadczenia rehabilitacyjnego) przysługującego pracownikowi z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia (art. 45 ust. 1 w zw. z art. 47 ustawy zasiłkowej). W 2022 r. najniższa podstawa wymiaru zasiłku wynosiła 2.597,33 zł, a w 2023 r. wynosi:
W przypadku pracownika niepełnoetatowego najniższa podstawa wymiaru ww. świadczeń ulega zmniejszeniu proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
Powyższe oznacza, że jeśli ustalona podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego (tj. zwaloryzowana faktyczna podstawa wymiaru zasiłku chorobowego) jest niższa od kwoty najniższej podstawy wymiaru obowiązującej w danym roku kalendarzowym, podlega odpowiedniemu podwyższeniu do tej kwoty.
Przypominamy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy zasiłkowej, świadczenie rehabilitacyjne wypłaca się w wysokości:
Podstawą do jego wypłaty jest wydana przez ZUS decyzja w tej sprawie (art. 18 ust. 6 ustawy zasiłkowej).
| Przykład |
Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem na poziomie płacy minimalnej, przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Podstawę wymiaru wynagrodzenia, a następnie zasiłku chorobowego za okres od 6 lipca 2022 r. do 3 stycznia 2023 r. (182 dni) stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres od lipca 2021 r. do czerwca 2022 r. (pomniejszone o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika) w wysokości 2.506,72 zł. Ponieważ podstawa ta była niższa od najniższej podstawy wymiaru zasiłku obowiązującej pracownika pełnoetatowego, do obliczenia świadczeń za czas choroby przypadającej:
Od 4 stycznia 2023 r. ZUS przyznał pracownikowi świadczenie rehabilitacyjne na 6 miesięcy (180 dni), tj. do 2 lipca 2023 r. Ponieważ pierwszy dzień tego świadczenia przypada w I kwartale 2023 r., faktyczna podstawa wymiaru wcześniej wypłacanego zasiłku chorobowego (tj. 2.506,72 zł) podlega waloryzacji. Podstawa wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego wynosi więc 2.604,48 zł (2.506,72 zł x 103,9%). Z uwagi na to, iż jest ona niższa od najniższej obowiązującej w 2023 r., podlega podwyższeniu do kwoty: 3.011,52 zł w okresie od 4 stycznia do 30 czerwca 2023 r. i 3.106,44 zł w okresie od 1 do 2 lipca 2023 r.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
