Koszty wynagrodzeń i innych należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 updof oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, na podstawie art. 22 ust. 6ba updof oraz art. 15 ust. 4g updop, zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, o ile zostaną wypłacone (postawione do dyspozycji) w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi należności te są kosztem podatkowym w dacie ich wypłaty (postawienia do dyspozycji) pracownikowi (por. art. 23 ust. 1 pkt 55 updof oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 updop).
Podobne zasady obowiązują w odniesieniu do składek na ubezpieczenia społeczne, w części finansowanej przez płatnika składek, składek na Fundusz Pracy (FP), Fundusz Solidarnościowy (FS) i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP). Jak bowiem wynika z art. 22 ust. 6bb updof oraz art. 15 ust. 4h updop, ww. składki są kosztem podatkowym w miesiącu, za który należności pracownicze są należne, pod warunkiem, że składki te zostaną opłacone:
1) z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2) z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
W przypadku uchybienia tym terminom składki te zaliczane są do kosztów podatkowych w dacie ich opłacenia (por. art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d updof oraz art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d updop).
Powyższe przepisy stanowią lex specialis wobec ogólnych zasad dotyczących momentu potrącania kosztów uzyskania przychodów zawartych w przepisach ustaw o podatku dochodowym. Oznacza to, że w odniesieniu do wydatków ponoszonych na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, a także na składki na ubezpieczenia społeczne, FP, FS oraz FGŚP, nie stosuje się podziału kosztów na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Wobec tego wynagrodzenia pracowników stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, w tym np. z regulaminu wynagradzania lub zawartej umowy. W przypadku późniejszego wypłacenia wynagrodzeń, stanowią one koszt uzyskania przychodów w momencie wypłaty. Analogicznie należy postąpić ze składkami ZUS.
Przedsiębiorcy (podmioty zatrudniające), którzy wdrożyli pracownicze plany kapitałowe (PPK), obowiązani są dokonywać wpłat do PPK. Są one finansowane przez podmiot zatrudniający oraz przez uczestników PPK. Wpłaty finansowane przez podmiot zatrudniający są obliczane, a wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są obliczane i pobierane od uczestnika PPK w terminie wypłaty wynagrodzenia. Natomiast do wybranej instytucji finansowej wpłaca się je do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane. Tak wynika z treści art. 28 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1342 ze zm.). Przy czym, jeśli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą (art. 115 K.c. w związku z art. 29 ust. 1 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych).
Moment zaliczania wpłat do PPK w części finansowanej przez pracodawcę do kosztów podatkowych określają przepisy art. 22 ust. 6bc updof oraz art. 15 ust. 4ga updop. Wynika z nich, że wpłaty dokonywane do PPK, w części finansowanej przez podmiot zatrudniający stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są one należne, pod warunkiem że zostaną opłacone w wymaganym terminie (tj. do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone). W przypadku uchybienia temu terminowi wpłaty te zaliczane są do kosztów podatkowych w dacie ich wpłaty do instytucji finansowej (por. art. 23 ust. 1 pkt 55aa updof oraz art. 16 ust. 1 pkt 57aa updop). Stosowanie powołanych przepisów w zakresie ustalenia właściwego momentu, w którym wpłaty do PPK w części finansowanej przez zatrudniającego są kosztem podatkowym, budziło wątpliwości. Z przepisów tych nie wynika bowiem, w którym miesiącu wpłaty te stają się należne.
Ministerstwo Finansów w piśmie udostępnionym naszemu Wydawnictwu 16 stycznia 2020 r. wyjaśniło, że przez miesiąc, za który wpłaty do PPK są należne, rozumie się miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie pracownika stanowiące podstawę do obliczenia wysokości wpłaty finansowanej przez podmiot zatrudniający. Natomiast, w przypadku niewpłacenia składek na PPK w wymaganym terminie, stanowią one koszt uzyskania przychodów pracodawcy w miesiącu, w którym zostanie dokonana wpłata środków na PPK do instytucji finansowej.
Analogiczne stanowisko prezentują organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 kwietnia 2020 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.85.2020.1.SK.
Przykład Wynagrodzenie należne za grudzień 2021 r. pracodawca wypłaci pracownikom w miesiącu następnym, tj. 10 stycznia 2022 r. W terminie wypłaty wynagrodzenia obliczy należne wpłaty do PPK (zarówno w części finansowanej przez pracownika, jak i przez pracodawcę), które zostaną przekazane do instytucji finansowej w ustawowym terminie, tj. do 15 lutego 2022 r. W takim przypadku wpłaty te stanowią koszt uzyskania przychodu w miesiącu, za który należne jest wynagrodzenie pracownika, stanowiące podstawę do obliczenia wysokości tych wpłat, czyli w grudniu 2021 r. Jeżeli natomiast wpłaty do PPK, naliczone w styczniu 2021 r. od grudniowego wynagrodzenia, zostaną przekazane do instytucji finansowej np. 16 lutego 2022 r., to wydatek ten będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dopiero w lutym 2022 r. |
Warto dodać, iż wpłaty do PPK finansowane przez pracodawcę stanowią dla uczestnika PPK, będącego pracownikiem, przychód ze stosunku pracy z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 updof. W konsekwencji, na podmiocie zatrudniającym ciążą obowiązki płatnika analogiczne jak w stosunku do innych świadczeń wypłacanych pracownikom. Przychód pracownika z tytułu otrzymania świadczenia w związku z jego uczestnictwem w PPK powstanie w miesiącu, w którym podmiot zatrudniający dokonał wpłat (sfinansowanych z jego środków) na rachunek pracownika w PPK.
Potwierdziło to Ministerstwo Finansów w piśmie z 1 lipca 2019 r., stanowiącym odpowiedź na pytanie naszego Wydawnictwa. Czytamy w nim, że:
"(...) samo obliczenie przez podmiot zatrudniający finansowanej przez niego kwoty do wpłaty na PPK, nie wywołuje skutku dla podatnika w postaci powstania przychodu. Przychód dla podatnika - uczestnika PPK z tytułu wpłaty na PPK środków finansowanych przez podmiot zatrudniający powstaje dopiero w momencie dokonania wpłaty tych środków do wybranej instytucji finansowej (...)".
Analogiczne stanowisko prezentują organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 sierpnia 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.76.2020.3.JR.
Oznacza to, że przychód pracownika z tytułu wpłat do PPK, obliczonych w styczniu 2022 r. od wynagrodzenia za grudzień 2021 r., powstanie w miesiącu, w którym pracodawca wniesie te wpłaty na rachunek pracownika w PPK, czyli w lutym 2022 r.
Należy w tym miejscu wspomnieć, iż w sytuacji gdy po dokonaniu wpłaty do PPK pracodawca nie ma z czego pobrać zaliczki na podatek dochodowy, gdyż wypłat pieniężnych dokonał wcześniej, to nie pobiera zaliczki na podatek dochodowy. W takiej sytuacji, przychód pracownika z tego tytułu płatnik dolicza do przychodu ze stosunku pracy wykazywanego w informacji PIT-11 za rok, w którym pracownik otrzymał ten przychód, co w konsekwencji może skutkować wystąpieniem konieczność dopłaty podatku w rozliczeniu rocznym.
Zaliczka na podatek dochodowy |
Co do zasady - przychód pracownika ze stosunku pracy powstaje w miesiącu, w którym pracownik otrzyma wynagrodzenie lub zostanie mu postawione do dyspozycji. W sytuacji zatem, gdy pracownik otrzyma wynagrodzenie (lub zostanie mu postawione do dyspozycji) za grudzień 2021 r. w styczniu 2022 r., to przychód z tego tytułu uzyska w styczniu 2022 r. Oznacza to, że pracodawcy, wypłacając pracownikom w styczniu 2022 r. wynagrodzenie za grudzień 2021 r., zastosują skalę podatkową i kwotę zmniejszającą podatek, obowiązujące od 1 stycznia 2022 r.
Podstawa obliczenia podatku | Podatek wynosi | |
ponad | do | |
120.000 zł | 17% minus kwota zmniejszająca podatek 5.100 zł | |
120.000 zł | 15.300 zł + 32% nadwyżki ponad 120.000 zł |
Do rozliczenia wynagrodzeń należnych za grudzień, wypłaconych w styczniu, pracodawca powinien stosować koszty uzyskania przychodów obowiązujące w 2022 r., które w stosunku do 2021 r. nie uległy zmianie.
Ponadto od 1 stycznia 2022 r., na podstawie art. 32 ust. 2a updof, przy ustalaniu zaliczki na podatek dochodowy za miesiące, w których podatnik uzyskał w tym zakładzie pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy w wysokości wynoszącej od 5.701 zł do 11.141 zł, które podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 updof (według skali podatkowej), płatnik pomniejsza dochód ustalony zgodnie z art. 32 ust. 2 updof, o kwotę ulgi dla pracowników, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2aa updof, w wysokości obliczonej według wzoru:
[(A × 6,68%) - 380,50 zł] : 0,17 | dla A wynoszącego co najmniej 5.701 zł i nieprzekraczającego kwoty 8.549 zł | |||
[A × ( - 7,35%) + 819,08 zł] : 0,17 | dla A wyższego od 8.549 zł i nieprzekraczającego kwoty 11.141 zł | |||
gdzie:
|
Jeżeli podatnik złoży sporządzony na piśmie wniosek o niepomniejszanie dochodu o kwotę omawianej ulgi dla pracowników, płatnik nie pomniejsza dochodu najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. Wniosek ten składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego (por. art. 32 ust. 2b updof).
Jak już wspomniano przychód pracownika ze stosunku pracy powstaje w miesiącu, w którym pracownik otrzyma wynagrodzenie lub zostanie mu postawione do dyspozycji. Zatem ulga dla klasy średniej będzie miała zastosowania również do wypłacanego w styczniu 2022 r. wynagrodzenia za grudzień 2021 r.
Składki ZUS |
Naliczając składki ZUS od wynagrodzeń pracowników należnych za grudzień 2021 r., a wypłaconych w styczniu 2022 r., pracodawcy stosują zasady obowiązujące w 2022 r. Składki ZUS od takich wynagrodzeń będą pobierane według stóp procentowych obowiązujących w styczniu 2022 r. Przy naliczaniu składek na FP i na FS, które są ustalane od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę, należy przyjąć kwotę minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w miesiącu, za który wynagrodzenie przysługuje (tu: za grudzień 2021 r.). Przypominamy, iż w 2021 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 2.800 zł, a od 1 stycznia 2022 r. wynosi 3.010 zł.
Co ważne, obliczając zaliczki na podatek od wynagrodzeń za grudzień 2021 r., wypłaconych w styczniu 2022 r., pracodawcy - zgodnie z regulacjami obowiązującymi od 1 stycznia 2022 r. - nie mogą już odliczyć od tych zaliczek składki na ubezpieczenie zdrowotne. Przy czym w 2022 r. nadal obowiązuje zasada zmniejszenia składki zdrowotnej do wysokości zaliczki na podatek dochodowy, lecz w zmienionej formie. Od 1 stycznia 2022 r., w świetle art. 83 ust. 1-2b ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w przypadku:
Zwracamy także uwagę, iż od 1 stycznia 2022 r. obowiązują zmienione terminy przekazywania dokumentów rozliczeniowych oraz opłacania składek społecznych i składki zdrowotnej. Na podstawie zmienionego art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 423 ze zm.), płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc nie później niż:
Zmienione terminy przekazywania dokumentów oraz opłacania składek ZUS mają zastosowanie począwszy od dokumentów i składek za styczeń 2022 r.
Koszty z tytułu wynagrodzeń wprowadza się do ksiąg rachunkowych zgodnie z zasadą memoriału. Nakazuje ona ujmować w księgach danego roku obrotowego wszystkie osiągnięte, przypadające na rzecz jednostki przychody oraz obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty (por. art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości). Zatem dla celów bilansowych wynagrodzenia należne za grudzień 2021 r. będą kosztami tego miesiąca, nawet gdy zostaną wypłacone w styczniu 2022 r. Analogicznie postępuje się ze składkami ZUS oraz wpłatami do PPK w części finansowanej przez pracodawcę. Dla celów bilansowych nie ma bowiem znaczenia moment wypłaty tych wynagrodzeń (czy postawienia ich do dyspozycji pracownika) ani data przekazania składek do ZUS i wpłat środków na PPK do instytucji finansowej.
Wynagrodzenia naliczone i ujęte w księgach rachunkowych, lecz niewypłacone do dnia bilansowego (tj. saldo Ma konta 23-0 "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"), wykazuje się w pasywach bilansu jako zobowiązania krótkoterminowe. Sposób prezentacji zobowiązań z tytułu wynagrodzeń w bilansie zależy od tego, według którego załącznika do ustawy o rachunkowości jednostka sporządza sprawozdanie finansowe.
Załączniki do ustawy o rachunkowości | Bilans - pasywa |
Załącznik nr 1 (dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania III. Zobowiązania krótkoterminowe
3. Zobowiązania wobec pozostałych jednostek h) z tytułu wynagrodzeń
|
Załącznik nr 4 (dla jednostek mikro) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania |
Załącznik nr 5 (dla jednostek małych) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania III. Zobowiązania krótkoterminowe
|
Załącznik nr 6 (dla organizacji pozarządowych) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania III. Zobowiązania krótkoterminowe
|
Składki ZUS i zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych potrącone za ostatni miesiąc roku obrotowego z wynagrodzeń wypłacanych w następnym miesiącu, figurują na dzień bilansowy po stronie Ma konta 22-3 "Pozostałe rozrachunki publicznoprawne". Na koniec roku obrotowego (tu: 2021 r.) nie stanowią one jeszcze wymagalnych prawnie zobowiązań. Z tego względu w bilansie wykazuje się je generalnie po stronie pasywów jako pozostałe rezerwy. Sposób ich prezentacji w bilansie zależy od tego, według którego załącznika do ustawy o rachunkowości jednostka sporządza sprawozdanie finansowe.
Załączniki do ustawy o rachunkowości | Bilans - pasywa |
Załącznik nr 1 (dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania I. Rezerwy na zobowiązania
3. Pozostałe rezerwy
- krótkoterminowe
|
Załącznik nr 4 (dla jednostek mikro) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania, w tym: - rezerwy na zobowiązania |
Załącznik nr 5 (dla jednostek małych) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania I. Rezerwy na zobowiązania
|
Załącznik nr 6 (dla organizacji pozarządowych) | B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania I. Rezerwy na zobowiązania
|
Jeśli nie zniekształci to obrazu sytuacji finansowej jednostki, a przyjęta zasada będzie stosowana przez jednostkę w sposób ciągły, to zobowiązania wobec ZUS i urzędu skarbowego można wykazać w pasywach bilansu, jako zobowiązania krótkoterminowe. W jednostkach sporządzających sprawozdanie finansowe według załącznika nr 1 przedstawia się je wówczas w pozycji B.III.3 lit. g) "Zobowiązania krótkoterminowe wobec pozostałych jednostek z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych oraz innych tytułów publicznoprawnych".
Przykład
I. Założenia:
Wyszczególnienie | Wiersz | Kwota w zł |
Kwota wynagrodzenia za grudzień 2021 r. | 1 | 7.000,00 |
Wysokość obciążeń składkowych pracownika | ||
Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne: wiersz 1 | 2 | 7.000,00 |
Składki na ubezpieczenia społeczne: wiersz 2 × 9,76% + wiersz 2 × 1,5% + wiersz 2 × 2,45% | 3 | 959,70 |
Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne: wiersze 1 - 3 | 4 | 6.040,30 |
Składka na ubezpieczenie zdrowotne do pobrania: wiersz 4 × 9% | 5 | 543,63 |
Obciążenia podatkowe pracownika | ||
Koszty uzyskania przychodów | 6 | 250,00 |
Ulga dla pracownika: (7.000 zł × 6,68% - 380,50 zł) : 0,17 = | 7 | 512,35 |
Podstawa obliczenia zaliczki na podatek dochodowy, po zaokrągleniu: wiersz 1 - wiersz 6 - wiersz 3 - wiersz 7 |
8 | 5.278,00 |
Zaliczka na podatek dochodowy: wiersz 8 × 17% - 425 zł | 9 | 472,26 |
Zaliczka na podatek dochodowy do przekazania do urzędu skarbowego, po zaokrągleniu | 10 | 472,00 |
Do wypłaty: wiersz 1 - wiersz 3 - wiersz 5 - wiersz 10 | 11 | 5.024,67 |
Wysokość obciążeń składkowych pracodawcy | ||
Składki na ubezpieczenia społeczne: wiersz 2 × 9,76% + wiersz 2 × 6,5% + wiersz 2 × 1,67% | 12 | 1.255,10 |
Składki na FP i FS: wiersz 2 × 2,45% | 13 | 171,50 |
Składka na FGŚP: wiersz 2 × 0,10% | 14 | 7,00 |
Ogółem: wiersze 12 + 13 + 14 | 15 | 1.433,60 |
II. Dekretacja:
Opis operacji | Kwota | Konto | |
Wn | Ma | ||
A. Zapisy w księgach grudnia 2021 r. | |||
1. LP - lista płac za grudzień 2021 r.: | |||
a) kwota wynagrodzenia brutto | 7.000,00 zł | 40-4 | 23-0 |
b) składki na ubezpieczenia społeczne obciążające pracownika | 959,70 zł | 23-0 | 22-3 |
c) składka zdrowotna | 543,63 zł | 23-0 | 22-3 |
d) zaliczka na podatek dochodowy | 472,00 zł | 23-0 | 22-3 |
2. PK - obciążenia pracodawcy - składki ZUS | 1.433,60 zł | 40-5 | 22-3 |
3. PK - odniesienie kosztów wynagrodzeń i składek ZUS na konta zespołu 5: 7.000,00 zł + 1.433,60 zł = | 8.433,60 zł | konto zespołu 5 | 49 |
B. Zapisy w księgach stycznia 2022 r. | |||
1. WB z 10 stycznia 2022 r. - przelew wynagrodzenia na konto pracownika | 5.024,67 zł | 23-0 | 13-0 |
III. Księgowania:
A. Zapisy w księgach grudnia 2021 r.
B. Zapisy w księgach stycznia 2022 r.
IV. Rozliczenie podatkowe:
Wynagrodzenia za grudzień 2021 r., wypłacone 10 stycznia 2022 r., spółka z o.o. uwzględni w kosztach uzyskania przychodów w grudniu 2021 r.
Z kolei składki na ubezpieczenia społeczne, FP, FS i FGŚP należne od tych wynagrodzeń spółka z o.o. uwzględni w kosztach uzyskania przychodów w grudniu 2021 r. pod warunkiem, że zostaną opłacone do 15 stycznia 2022 r. Jeżeli natomiast ww. składki zostaną opłacone po tym terminie, np. 15 lutego 2022 r., to spółka z o.o. uwzględni je w kosztach uzyskania przychodów w lutym 2022 r.
Koszty wynagrodzeń wraz z narzutami pracowników produkcyjnych za wykonaną pracę lub świadczenie usług na rzecz produkcji zalicza się do kosztu wytworzenia produktu. W myśl art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości, koszt wytworzenia produktu obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją (np. płace bezpośrednie z pochodnymi) i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Zatem dla celów bilansowych wynagrodzenia pracowników produkcyjnych są aktywowane w koszcie wytworzenia na koncie 60 "Produkty gotowe i półprodukty". Wpływają one na wynik finansowy dopiero w momencie sprzedaży produktów, tj. w momencie uzyskania przychodu. Wartość sprzedanych produktów według ich kosztu wytworzenia odnosi się w ciężar konta 70-1 "Koszt sprzedanych produktów". Co istotne, jeżeli na dzień bilansowy wyroby gotowe nie zostaną sprzedane, to koszty wynagrodzeń pracowników produkcyjnych, składek ZUS oraz wpłat do PPK obciążających pracodawcę, które wchodzą w skład kosztu wytworzenia tych wyrobów, nie wpłyną na wynik finansowy, lecz na wartość produktów prezentowaną w aktywach bilansu. Sposób ich prezentacji w bilansie zależy od tego, według którego załącznika do ustawy o rachunkowości jednostka sporządza sprawozdanie finansowe.
Załączniki do ustawy o rachunkowości | Bilans - aktywa |
Załącznik nr 1 (dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji) | B. Aktywa obrotowe I. Zapasy
3. Produkty gotowe
|
Załącznik nr 4 (dla jednostek mikro) | B. Aktywa obrotowe, w tym:
- zapasy
|
Załącznik nr 5 (dla jednostek małych) | B. Aktywa obrotowe
I. Zapasy
|
Załącznik nr 6 (dla organizacji pozarządowych) | B. Aktywa obrotowe
I. Zapasy
|
Jak już wspomniano, dla celów podatkowych regulacje zawarte w art. 22 ust. 6ba i 6bb updof oraz art. 15 ust. 4g i 4h updop - w odniesieniu do należności związanych ze stosunkiem pracy (tj. wynagrodzeń i należnych od nich składek ZUS w części finansowanej przez płatnika) - modyfikują ogólne zasady zaliczania wydatków do bezpośrednich i pośrednich kosztów uzyskania przychodów, wynikające z art. 22 ust. 5, 5a-5c updof oraz art. 15 ust. 4, 4b-4d updop, dotyczące momentu potrącenia kosztów bezpośrednich i pośrednich. Jako przepisy szczególne mają zatem pierwszeństwo przed zasadami ogólnymi. Oznacza to, że dla celów podatkowych pracodawca wypłacający wynagrodzenia pracownikom produkcyjnym w odpowiednim terminie może ująć je w kosztach podatkowych już w miesiącu, którego one dotyczą, a nie jako koszty związane bezpośrednio z uzyskaniem przychodu ze sprzedaży produktu, tj. w momencie jego sprzedaży.
|