1) Pracownik, który w tym roku korzystał już ze świadczeń sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych obecnie wystąpił o dofinansowanie wczasów. Suma uzyskanego przez niego wsparcia przekroczy odpis podstawowy na ten rok. Czy jest to prawidłowe?
Tak, wydatkowania środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dalej Funduszu na jedną osobę nie ocenia się ani nie warunkuje wysokością odpisu.
Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu oraz zasady przeznaczania jego środków na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładową organizacją związkową (organizacjami związkowymi). Tak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, dalej ustawy. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Nie ma przy tym żadnych wytycznych co do kwoty wydatków na poszczególne cele. Wprowadzono jedynie zasadę, zgodnie z którą przy przyznawaniu ulgowych usług i świadczeń oraz wysokości dopłat z Funduszu należy wziąć pod uwagę kryterium socjalne, tj. sytuację życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej. W pewnym zakresie możliwa jest też dystrybucja środków Funduszu pomijająca to kryterium. Jest to jednak uzasadnione wyjątkowo, np. w razie organizowania ogólnodostępnych imprez kulturalnych czy sportowych (por. m.in. wyrok SN z 10 lipca 2014 r., sygn. akt II UK 472/13, OSNP 2015/11/151 i wyrok SA w Białymstoku z 13 maja 2015 r., sygn. akt III AUa 514/15).
Wysokości odpisów na Fundusz podajemy w serwisie www.wskazniki.gofin.pl. |
Zasady socjalne mają na celu doprowadzić do sytuacji, w której osoby najbardziej potrzebujące otrzymują najwięcej świadczeń. Przy czym górny limit ustawowy nie istnieje. Może on wystąpić co najwyżej z powodu ograniczonych zasobów Funduszu.
2) Czy nie istnieje ryzyko, że pozostali pracownicy, rzadziej wyjeżdżający na wczasy, a w efekcie korzystający z Funduszu, zarzucą pracodawcy nierówne traktowanie?
Zarzut nierównego traktowania można stawiać wówczas, gdy wynika z niewłaściwego działania pracodawcy, np. traktowania pracownika znajdującego się w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie - tzw. dyskryminacja bezpośrednia (art. 183a § 3 K.p.). Jeśli omawiane środki są dystrybuowane zgodnie z regulaminem Funduszu, który jest ustalony w przypisanym trybie oraz z uwzględnieniem zasad wskazanych w ustawie, taki zarzut należy uznać za bezpodstawny. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Białymstoku w powołanym wcześniej wyroku z 13 maja 2015 r.: "(...) Ustawodawca nie narzuca parytetów, wskazuje wyłącznie w art. 2 pkt 1 ustawy na obszary, w których działalność socjalna powinna być realizowana. (...)". Przy czym przeznaczenie całości lub większości zasobów Funduszu na dofinansowanie celów (np. wczasów zorganizowanych, wycieczek zagranicznych), z których w praktyce korzystają tylko najlepiej uposażeni, wydaje się nie spełniać celu Funduszu. W takim przypadku pracownik mógłby zwrócić się do związków zawodowych lub przedstawiciela pracowników, z którymi pracodawca uzgadniał regulamin, o wystąpienie z inicjatywą wprowadzenia zmian.
|