Środki przyznawane z Krajowego Funduszu Szkoleniowego

Krajowy Fundusz Szkoleniowy (KFS) utworzony został ze środków Funduszu Pracy. Jego celem jest wspieranie kształcenia ustawicznego pracodawców i pracowników. W ramach KFS finansowane mogą być:

• kursy i studia podyplomowe realizowane z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą,
   
• egzaminy umożliwiające uzyskanie dyplomów potwierdzających nabycie umiejętności, kwalifikacji lub uprawnień zawodowych,
   
• badania lekarskie i psychologiczne wymagane do podjęcia kształcenia lub pracy zawodowej po ukończonym kształceniu,
   
• ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków w związku z podjętym kształceniem,
   
• określenie potrzeb pracodawcy w zakresie kształcenia ustawicznego w związku z ubieganiem się o sfinansowanie tego kształcenia ze środków KFS.

Dla kogo pomoc?

O środki w ramach Funduszu może ubiegać się każdy pracodawca, który zatrudnia co najmniej jednego pracownika. Bez znaczenia w tym przypadku jest na jaki rodzaj umowy o pracę zatrudnieni są pracownicy korzystający z kształcenia wspieranego środkami KFS, a także, czy jest to praca na pełny czy część etatu.

Warto w tym miejscu zaznaczyć, iż przedsiębiorca jako pracodawca ma możliwość skorzystania z kształcenia ustawicznego finansowanego przez KFS na takich samych zasadach jak jego pracownicy.

W przypadku mikroprzedsiębiorców ze środków KFS sfinansowanych może zostać 100% kosztów kształcenia ustawicznego, natomiast w przypadku pozostałych firm pracodawca pokrywa 20% kosztów szkolenia. Przy wyliczaniu wkładu własnego pracodawcy:

• uwzględnia się wyłącznie koszty samego kształcenia ustawicznego,
   
• nie uwzględnia się innych kosztów, które pracodawca ponosi w związku z udziałem pracowników w kształceniu ustawicznym, np. wynagrodzenia za godziny nieobecności w pracy w związku z uczestnictwem w zajęciach, kosztów delegacji w przypadku konieczności dojazdu do miejscowości innej niż miejsce pracy itp.

Kwota przyznana na szkolenie dla jednego pracownika nie może przekroczyć w danym roku 300% przeciętnego wynagrodzenia.

Procedura wnioskowania

Aby uzyskać pomoc, pracodawca składa wniosek w formie papierowej lub elektronicznej (w tym przypadku wniosek musi posiadać tzw. bezpieczny podpis elektroniczny). Dokonuje się tego w odpowiedzi na ogłoszony nabór wniosków. Ten może być ogłoszony po uzyskaniu od marszałka województwa informacji o limicie środków KFS na dany rok.

Wniosek należy złożyć w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na siedzibę pracodawcy lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Składany wniosek musi zawierać:

1) dane pracodawcy: nazwę pracodawcy, adres siedziby i miejsce prowadzenia działalności, numer identyfikacji podatkowej, numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej REGON oraz oznaczenie przeważającego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej według PKD, informację o liczbie zatrudnionych pracowników, imię i nazwisko osoby wskazanej przez pracodawcę do kontaktów, numer telefonu oraz adres poczty elektronicznej,

2) wskazanie działań podlegających pomocy, liczbę osób według grup wieku 15-24 lata, 25-34 lata, 35-44 lata, 45 lat i więcej, których wydatek dotyczy, oraz termin realizacji,

3) określenie całkowitej wysokości wydatków na działania podlegające dofinansowaniu, wnioskowaną wysokość środków z KFS oraz wysokość wkładu własnego wnoszonego przez pracodawcę,

4) uzasadnienie potrzeby odbycia kształcenia ustawicznego, przy uwzględnieniu obecnych lub przyszłych potrzeb pracodawcy.

Do wniosku pracodawca dołącza:

1) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis, w zakresie, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. nr 59, poz. 404 ze zm.),

2) informacje określone w przepisach wydanych na podstawie art. 37 ust. 2a ustawy. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.

Starosta rozpatruje wnioski pracodawców zgodnie z kolejnością ich wpływu i w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku informuje pracodawcę o sposobie jego rozpatrzenia. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku starosta uzasadnia odmowę. Jeżeli wniosek pracodawcy jest nieprawidłowo wypełniony lub niekompletny, starosta wyznacza pracodawcy co najmniej 7-dniowy termin na jego uzupełnienie.

Pracodawca podpisując umowę o wsparcie zobowiązuje się w szczególności do przekazania na żądanie starosty danych dotyczących:

a) liczby osób objętych działaniami finansowanymi z udziałem środków z KFS, w podziale według płci, grup wieku 15-24 lata, 25-34 lata, 35-44 lata, 45 lat i więcej, poziomu wykształcenia oraz liczby osób pracujących w szczególnych warunkach lub wykonujących prace o szczególnym charakterze,

b) liczby osób, które rozpoczęły kurs, studia podyplomowe lub przystąpiły do egzaminu - finansowane z udziałem środków z KFS,

c) liczby osób, które ukończyły z wynikiem pozytywnym kurs, studia podyplomowe lub zdały egzamin - finansowane z udziałem środków z KFS.

W 2015 r. środki KFS są adresowane do osób od 45. roku życia.

Sposób wyboru instytucji szkoleniowej

Pracodawca samodzielnie dokonuje wyboru instytucji edukacyjnej prowadzącej kształcenie ustawiczne lub przeprowadzającej egzamin. Ustawodawca założył bowiem, że pracodawca będzie racjonalnie inwestował środki własne, na które składa się zarówno 20% wkład własny, jak i pozostałe koszty ponoszone przez pracodawcę (nieobecności w pracy, delegacji itp.). W szczególności nie jest wymagane, aby pracodawca kierował pracowników do instytucji ewidencjonowanych w Rejestrze Instytucji Szkoleniowych.

Umowa z pracownikiem

Pracodawca winien zawrzeć z pracownikiem, któremu zostaną sfinansowane koszty kształcenia ustawicznego, umowę określającą prawa i obowiązki stron.

Pracownik, który nie ukończył kształcenia ustawicznego finansowanego ze środków KFS z powodu rozwiązania przez niego umowy o pracę lub rozwiązania z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika zobowiązany jest zwrócić pracodawcy poniesione koszty, na zasadach określonych w umowie. W dalszej kolejności pracodawca zwraca je do urzędu.