Na terenie firmy umieszczone zostały 2 konstrukcje nośników reklamowych. Przytwierdzone są one do podłoża za pomocą śrub i kotew umocowanych w betonowych fundamentach. Czy nośniki te podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości?
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części, a także budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Tablica reklamowa to nośnik reklamy zewnętrznej służący do jej ekspozycji wraz z jego elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, o płaskiej powierzchni służącej ekspozycji reklamy. Nośnik taki zazwyczaj umieszczany jest na specjalnie przystosowanych do tego słupach, fundamentach lub montowany na ścianach budynków.
Maksymalna stawka podatku od nieruchomości dla budowli wynosi 2%.
Kluczowe znaczenie dla ustalenia czy nośniki, reklamowe, o których mowa w pytaniu, podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości ma ustalenie, czy dany nośnik reklamowy stanowi budowlę czy tymczasowy obiekt budowlany. Budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Stosownie do art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.) jako budowle traktować należy m.in. wolno stojące, trwale związane z gruntem, tablice reklamowe oraz inne urządzenia służące eksponowaniu treści reklamowych.
Zatem jeśli nośniki reklamowe są trwale związane z gruntem, to należy traktować je jak budowle i gdy związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej to podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Potwierdza to orzecznictwo sądowe w tym zakresie. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w orzeczeniu z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1220/16, wskazał, że istotną z punktu widzenia kwalifikacji tablic reklamowych jako budowli w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz Prawa budowlanego jest kwestia sposobu ich umocowania do podłoża. Obiekt trwale związany z gruntem powinien, co do zasady, posiadać fundament albo odpowiednio przygotowane podłoże wymagające wykonania koniecznych robót ziemnych. Wobec tego cecha trwałego związania z gruntem sprowadza się do posadowienia obiektu na tyle mocno, by zapewnić mu stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym mogącym go zniszczyć lub spowodować przesunięcie czy przemieszczenie w inne miejsce. Połączenie obiektu z podłożem (fundamentem) powinno być dokonane w taki sposób, że jego odłączenie spowodowałoby zasadniczą zmianę w sensie technicznym, uniemożliwiającą np. ponowne posadowienie danego obiektu w innym miejscu bez konieczności ponownego przygotowania podłoża. Sama tylko techniczna możliwość przeniesienia obiektu na inne miejsce nie ma przy tym istotnego znaczenia.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
