Jeśli pracownik stanie się niezdolny do pracy z powodu choroby, pracodawca na bieżąco ustala uprawienia do stosownego świadczenia chorobowego oraz jego wysokość i wypłaca to świadczenie albo przekazuje płatność zasiłku chorobowego do ZUS. Gdy jednak okres niezdolności do pracy wykracza poza dany rok kalendarzowy, należy ustalić m.in. jaki rodzaj świadczenia od 1 stycznia przysługuje pracownikowi i kto będzie płatnikiem zasiłku chorobowego.
W 2019 r. płatnikiem zasiłków dla pracowników pozostających w zatrudnieniu jest:
Jeśli stan ubezpieczonych (odpowiednio powyżej lub nie więcej niż 20) nie uległ zmianie na dzień 30 listopada 2019 r. (w stosunku do stanu z dnia 30 listopada 2018 r. lub pierwszego miesiąca zgłoszenia do ubezpieczenia chorobowego), w 2020 r., tak jak w 2019 r., płatnikiem zasiłków dla pracowników nadal będzie odpowiednio pracodawca lub ZUS.
Zmiana w tym zakresie, tj.:
skutkuje odpowiednio utratą lub nabyciem z dniem 1 stycznia 2020 r. uprawnień pracodawcy do wypłaty zasiłków swoim ubezpieczonym, choć z pewnym zastrzeżeniem (przykład). W przypadku bowiem gdy w 2019 r. ZUS podjął/podejmie wypłatę zasiłku, zobowiązany jest/będzie ją kontynuować także po dniu 31 grudnia 2019 r., nawet jeżeli od 1 stycznia 2020 r. to płatnik składek jest zobowiązany do wypłaty zasiłków. Dopiero w razie powstania choćby jednodniowej przerwy w niezdolności do pracy albo zmiany rodzaju pobieranego zasiłku po 1 stycznia 2020 r., wypłaty kolejnego zasiłku będzie dokonywał uprawniony płatnik składek.
Kwestię tę reguluje art. 61 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645 ze zm.), zwanej ustawą zasiłkową.
Omówione wcześniej zasady dotyczą zasiłku chorobowego, a także innych świadczeń wypłacanych z ubezpieczenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego.
Pracodawca musi jednak pamiętać, iż w pierwszej kolejności w danym roku kalendarzowym pracownik niezdolny do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, za sprawą art. 92 Kodeksu pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.), zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego. Ilość dni tego świadczenia wynosi w ciągu roku kalendarzowego odpowiednio do:
Jeśli niezdolność do pracy pracownika przypada na przełomie roku kalendarzowego, zgodnie ze stanowiskiem ZUS, zaprezentowanym w komentarzu do ustawy zasiłkowej, dostępnym na stronie www.zus.pl, od 1 stycznia nowego roku pracownikowi przysługuje takie samo świadczenie co w dniu 31 grudnia poprzedniego roku (patrz ramka).
Zatem, gdy pracownik choruje na przełomie 2019/2020 roku, należy ustalić, jakie świadczenie przysługuje mu od 1 stycznia 2020 r.
Jeżeli będzie to:
Ustalanie rodzaju świadczenia należnego pracownikowi od 1 stycznia kolejnego roku Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na przełomie roku kalendarzowego, a w dniu 31 grudnia pracownik ma prawo do:
|
Przykład Pracownik choruje nieprzerwanie od 1 października 2019 r. Ostatnie zaświadczenie lekarskie wystawiono mu na okres od 19 grudnia 2019 r. do 15 stycznia 2020 r. Tryb postępowania w zakresie wypłaty zasiłku chorobowego za okres od 1 stycznia 2020 r. uzależniony jest od tego, kto jest w 2019 r. i będzie w 2020 r. płatnikiem zasiłków.
|
|