Urlop wypoczynkowy powinien być wykorzystany w naturze. Pracodawca nie może zwolnić się z obowiązku udzielenia urlopu w czasie trwającego zatrudnienia przez wypłatę ekwiwalentu. Dopiero w razie niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny za ten urlop (art. 171 K.p.). Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 29 marca 2001 r. (sygn. akt I PKN 336/00, OSNP 2003/1/14): "Z dniem rozwiązania stosunku pracy prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego w naturze przekształca się w prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop. W tym też dniu rozpoczyna bieg okres przedawnienia roszczenia o ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane w naturze, a nieprzedawnione urlopy wypoczynkowe.".
Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop w związku z rozwiązaniem albo wygaśnięciem stosunku pracy przysługuje w wysokości odpowiadającej proporcjonalnemu wymiarowi urlopu, tj. odpowiednio do okresu przepracowanego do dnia ustania stosunku pracy. Pracodawca nie ma jednak obowiązku wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop (mimo rozwiązania stosunku pracy) w przypadku, gdy strony postanowią o wykorzystaniu urlopu w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą (art. 171 § 3 K.p.).
| Przykład |
Strony po zakończeniu 3-miesięcznej umowy na okres próbny (od 1 lutego do 30 kwietnia 2019 r.) zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony. Pracownik posiada 7-letni staż urlopowy. Pracodawca mógł zwolnić się z wypłaty ekwiwalentu za 5 dni urlopu (3/12 x 20 dni), do którego pracownik nabył prawo podczas okresu próbnego, o ile doszedł do porozumienia z pracownikiem, iż urlop zostanie wykorzystany w naturze, w trakcie następnej umowy.
| Przykład |
Pracownik długotrwale niezdolny do pracy złożył oświadczenie, że zrzeka się urlopu za 2018 r. Pracownik nie może skutecznie zrzec się prawa do urlopu ani przenieść tego prawa na inną osobę. Prawo do urlopu podobnie jak prawo do wynagrodzenia, ma charakter osobisty i niezbywalny. O niezbywalności prawa do urlopu orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lutego 1967 r. (sygn. akt I PR 53/67, OSP 1967/12/287). Stwierdził w nim, że jakiekolwiek porozumienie z pracodawcą o nieskorzystaniu z urlopu jest nieważne.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
