Spółka nie musi odprowadzać podatku od nieruchomości w przypadku, gdy nieruchomość została wybudowana, ale nie zostało wydane pozwolenie na użytkowanie i nie mogła ona zostać wprowadzona do rejestru środków trwałych. Wymagane jest jednak złożenie deklaracji na podatek od nieruchomości.
STAN FAKTYCZNY:
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadziła na podstawie pozwolenia na budowę inwestycję w postaci budowy wiaty magazynowej stalowej i zjazdu z drogi. Pod koniec 2011 r. inwestycja została zakończona. Wystąpiono o wydanie pozwolenia na jej użytkowanie. W dniu 21 grudnia 2011 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję udzielającą pozwolenie na użytkowanie. Decyzja ta została doręczona 22 grudnia 2011 r. i stała się ostateczna 6 stycznia 2012 r., na skutek niewniesienia odwołania.
Przedmiotowa inwestycja stanowi własność spółki, jest wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i została przyjęta do używania jako środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, po dniu, kiedy decyzja o pozwoleniu na użytkowanie stała się ostateczna. W konsekwencji na dzień 1 stycznia 2012 r. inwestycja ta nie była ujęta w ewidencji środków trwałych.
Spółka w złożonym wniosku o interpretację wystąpiła z pytaniem, czy w składanej do dnia 31 stycznia 2012 r. deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości za 2012 r., należało wykazać opisaną inwestycję jako przedmiot opodatkowania z podaniem jej wartości jako "0" zł. W efekcie skutkowałoby to brakiem konieczności odprowadzania podatku od nieruchomości za 2012 r. Zdaniem spółki, pomimo że obowiązek podatkowy co do opisanej inwestycji, zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, powstał w dniu 1 stycznia 2012 r., to podatek ten nie mógł przekształcić się w zobowiązanie podatkowe ze względu na brak ustalenia jednego z elementów konstrukcyjnych, tj. podstawy opodatkowania.
Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Skarga spółki została wniesiona do WSA w Krakowie.
SĄD ORZEKŁ:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uznał, że skarga złożona przez spółkę jest zasadna. Podstawę opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, będąca podstawą obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne. Natomiast w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Jeżeli od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego. Z kolei gdy okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem.
Sąd analizując przedstawiony przez spółkę stan faktyczny uznał, że w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych jest luka prawna związana z brakiem wyraźnej regulacji dotyczącej przedmiotowego stanu faktycznego. Brak jest bowiem możliwości ustalenia podstawy opodatkowania budowli. Ponadto wskazał, że niedopuszczalne jest interpretowanie na niekorzyść podatnika nieprecyzyjnych przepisów ustawy podatkowej w części dotyczącej elementów konstrukcyjnych podatku. Sąd wskazał, że w opisywanym przypadku spółka zobowiązana była do wykazania informacji o budowli w składanej deklaracji. Jednak z uwagi na brak rozstrzygnięć formalnoprawnych nie wystąpił w 2012 r. obowiązek zapłaty należnego podatku. Sąd w wydanym orzeczeniu podkreślił, że spółka nie zostaje zwolniona z obowiązku odprowadzania podatku, a jedynie jest on przesunięty w czasie.
(wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1744/13 - orzeczenie nieprawomocne)
|