Dotychczas kwestia opodatkowania "u źródła" przychodów osiąganych przez nierezydenta ze świadczenia poza terytorium Polski usług niematerialnych (m.in. reklamowych) na rzecz podmiotu polskiego - budzi liczne wątpliwości i spory interpretacyjne. Przy czym organy podatkowe prezentują pogląd, że polski przedsiębiorca, wypłacając zagranicznemu kontrahentowi należności za tego rodzaju usługi, co do zasady, ma obowiązek pobrać 20% zryczałtowany podatek dochodowy - niezależnie od miejsca wykonania tych usług.
Trzeba zauważyć, że począwszy od 2017 r., takie rozwiązanie będzie wprost wynikało ze znowelizowanych przepisów ustaw o podatku dochodowym.
Polski przedsiębiorca nie musi jednak pobierać podatku "u źródła", jeżeli są łącznie spełnione następujące warunki:
Podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, a w przypadku osób fizycznych miejsca zamieszkania (tzw. nierezydenci), podlegają w naszym kraju ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski. Wynika to z art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP i art. 3 ust. 2a ustawy o PDOF. Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Polski przez nierezydentów przychodów z tytułu świadczeń i usług niematerialnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP i art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o PDOF, w tym usług reklamowych - co do zasady - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
Obowiązek poboru tego podatku, co do zasady, ciąży na polskim podmiocie (osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej lub osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą), który wypłaca zagranicznemu podmiotowi należność z tytułu wspomnianych świadczeń i usług niematerialnych, w tym usług reklamowych (art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP i art. 41 ust. 4 ustawy o PDOF).
W omawianej sytuacji kluczowe znaczenie ma interpretacja pojęcia "przychodów uzyskanych na terytorium Polski". Na gruncie dotychczas obowiązujących przepisów o podatku dochodowym - kwestia ta budzi liczne wątpliwości i spory interpretacyjne. Dotyczą one m.in. sytuacji, w której polski przedsiębiorca wypłaca zagranicznemu kontrahentowi należności za usługi niematerialne (np. usługi reklamowe) wykonywane poza terytorium Polski.
Organy podatkowe konsekwentnie prezentują pogląd, że sam fakt wykonywania przez podmiot zagraniczny usług niematerialnych (m.in. reklamowych) poza terytorium Polski pozostaje bez znaczenia. W przypadku bowiem świadczenia takich usług na rzecz podmiotu polskiego, tj. polskiego rezydenta podatkowego należy przyjąć, że źródło przychodów nierezydenta jest położone na terytorium Polski (efekt usługi będzie wykorzystywany przez podmiot, który ma siedzibę w Polsce), a tym samym przychód usługodawcy - co do zasady - podlega opodatkowaniu w naszym kraju. Tak uznał m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 1 lutego 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-671/15/SK, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2015 r., nr ILPB4/4510-1-5/15-2/MC.
Natomiast orzecznictwo sądów administracyjnych w tej sprawie jest zróżnicowane. Przykładowo, w wyroku z 5 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 333/15, NSA zgodził się z poglądem prezentowanym przez organy podatkowe. Z kolei w wyroku z 7 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 254/16, NSA za słuszne przyjął stanowisko sądu pierwszej instancji, że na gruncie polskiego prawa podatkowego nie można wiązać ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta z uzyskaniem przychodu od kontrahenta, który jest spółką polską, na podstawie umowy o wykonanie usług, których realizacja nie jest związana z terytorium Polski. Pod pojęciem "terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów" należy rozumieć miejsce, gdzie faktycznie podejmowane są czynności zmierzające do osiągnięcia dochodu.
Trzeba zauważyć, że dotychczasowe wątpliwości interpretacyjne, dotyczące opodatkowania "u źródła" przychodów osiąganych przez nierezydenta ze świadczenia poza terytorium Polski usług niematerialnych, wyeliminuje ustawa z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. poz. 1550), która wejdzie w życie od 1 stycznia 2017 r.
W myśl znowelizowanych przepisów, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Polski przez nierezydentów będą uważane m.in. należności wypłacane przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Polski - niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia (art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o PDOP i art. 3 ust. 2b pkt 7 ustawy o PDOF, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.). |
Omawiane przepisy ustaw o podatku dochodowym stosuje się jednak z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.
Przy czym zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z tą umową jest możliwe tylko pod warunkiem uzyskania od podatnika certyfikatu rezydencji, wydanego przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika, a w przypadku osoby fizycznej miejsca zamieszkania podatnika (art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP i art. 29 ust. 2 ustawy o PDOF).
Wynagrodzenie zagranicznych kontrahentów za usługę reklamową jest zyskiem przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 7 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przykładowo z Niemcami czy Irlandią. W takiej sytuacji dochód (przychód) uzyskany przez usługodawców podlega opodatkowaniu tylko w państwie ich rezydencji. Polska zaś miałaby prawo opodatkować zyski zagranicznego przedsiębiorstwa tylko wówczas, gdyby przedsiębiorstwo to prowadziło działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony na terytorium naszego kraju zakład, w rozumieniu art. 5 odpowiedniej umowy. Jeżeli jednak taka okoliczność nie zachodzi, wówczas na mocy właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, należność za usługę reklamową nie podlega opodatkowaniu w Polsce.
Treści umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dostępne są w serwisie www.przepisy.gofin.pl |
Trzeba jednak mieć na względzie, że niepobranie podatku zgodnie z właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe tylko wówczas, gdy zagraniczny kontrahent dostarczył polskiemu podmiotowi swój certyfikat rezydencji podatkowej.
Jeżeli zatem zagraniczni kontrahenci (przykładowo z Niemiec, Irlandii) nie prowadzą działalności na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu i jednocześnie polski przedsiębiorca posiada ich certyfikaty rezydencji podatkowej - to wypłacając tym kontrahentom należność za usługi reklamowe nie ma obowiązku potrącać "u źródła" zryczałtowanego podatku dochodowego.
Natomiast jeżeli polski przedsiębiorca nie dysponuje certyfikatem rezydencji zagranicznego kontrahenta, to ciąży na nim obowiązek poboru wspomnianego podatku.
Ponadto przypominamy, że polski przedsiębiorca powinien sporządzić informację IFT-2/IFT-2R (a w przypadku, gdy podatnik jest osobą fizyczną - informację IFT-1/IFT-1R), nawet wówczas, gdy na podstawie omawianych przepisów nie pobrał zryczałtowanego podatku. Informacje te należy przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
Wzory informacji IFT-2/IFT-2R oraz IFT-1/IFT-1R dostępne są w serwisie www.druki.gofin.pl w dziale Podatki dochodowe |
|