Kupiliśmy działkę z dwoma budynkami. Na fakturze wyszczególniono 3 pozycje - działkę i oba budynki. Na działce występuje nawierzchnia asfaltowa. Czy tę nawierzchnię należy potraktować jako budowlę i opodatkować podatkiem od nieruchomości? Jeżeli tak, to w jaki sposób należy ustalić jej wartość?
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.).
Użyte w tej ustawie określenie "budowla" oznacza obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy).
W myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.), urządzenia budowlane to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.
W świetle przytoczonych definicji, nawierzchnia asfaltowa pomiędzy budynkami, o której mowa w pytaniu, spełnia kryteria kwalifikujące ją do budowli, w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. By ją jednak opodatkować podatkiem od nieruchomości musi być związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Jeżeli budowla znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy, to uznać ją należy za budowlę związaną z działalnością gospodarczą.
Podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest ich wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego (art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).
Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego" wskazuje jednoznacznie, że chodzi tu o "wartość do dokonywania odpisów amortyzacyjnych" na potrzeby podatkowe, określoną w przepisach ustawy o PDOF oraz ustawy o PDOP. W myśl zapisów powyższych aktów prawnych, za wartość tę (podstawę opodatkowania budowli) należy uważać wartość początkową budowli, stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ustaloną na dzień 1 stycznia roku podatkowego. W przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych podstawą opodatkowania jest ich wartość z dnia 1 stycznia roku podatkowego, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.
W przypadku, gdy od budowli lub ich części nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego (art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się m.in. od budowli i budynków będących odrębną własnością, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, wykorzystywanych przez podatnika, ich właściciela lub współwłaściciela w działalności gospodarczej. Zgodnie jednak z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. nr 242, poz. 1622), w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Zwróćmy uwagę, że na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych obiekty pomocnicze (budowle) stanowią odrębny od budynku przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Jak zatem określić podstawę opodatkowania budowli (placów) stanowiących część środka trwałego (np. domu), od którego dokonuje się odpisów amortyzacyjnych? W literaturze przedmiotu wskazuje się na możliwość zastosowania art. 4 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i określenia podstawy opodatkowania "obiektów pomocniczych" budynku przez podatnika na podstawie ich wartości rynkowej (Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych. Komentarz pod red. W. Morawskiego, ODDK, Gdańsk 2009, str. 387, t. 55-58).
Jako że w postępowaniu podatkowym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, i dowodem mogą być m.in. opinie biegłych (art. 180 i 181 Ordynacji podatkowej), pytający może przy ustalaniu wartości rynkowej budowli (placów, przejazdów) skorzystać z opinii biegłego rzeczoznawcy.
Gdyby jednak pytający nie był osobą prowadzącą działalność gospodarczą, wówczas przedmiotowe place (przejazdy) nie podlegałyby podatkowi od nieruchomości.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
