HITY GOFINU

Na podstawie art. 39 K.p., pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Kalkulator dotychczasowego wieku emerytalnego dostępny jest w serwisie www.kalkulatory.gofin.pl

Od 1 stycznia 2013 r. wiek emerytalny ubezpieczonych urodzonych po 31 grudnia 1948 r. jest stopniowo podwyższany i docelowo miał wynosić zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn 67 lat. Taką zmianę do ustawy emerytalnej wprowadziła ustawa z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach... (Dz. U. poz. 637 ze zm.), dalej zwana nowelą z 2012 r.

Do 31 grudnia 2012 r. ochroną przed wypowiedzeniem były objęte pracownice między 56 a 60 rokiem życia i pracownicy pomiędzy 61 a 65 rokiem życia. Po wejściu w życie noweli z 2012 r. docelowo ochroną miały zostać objęte osoby w wieku od 63 do 67 lat, czyli ochrona nadal wynosiłaby 4 lata. Przy czym pracownicy, którzy w dniu 1 stycznia 2013 r. korzystali z ochrony przedemerytalnej (lub osoby, które mogłyby być nią objęte, jeżeli w tym dniu pozostawałyby w stosunku pracy) - zostały objęte tą ochroną przez czas do osiągnięcia "nowego" wieku emerytalnego, co mogło potrwać dłużej niż 4 lata (art. 18 noweli z 2012 r.). Dłuższa ochrona objęła kobiety urodzone przed 1 stycznia 1957 r. i mężczyzn urodzonych przed 1 stycznia 1952 r.

Od 1 października 2017 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach... (Dz. U. z 2017 r. poz. 38), dalej zwana nowelą z 2016 r., na mocy której nastąpi obniżenie wieku emerytalnego (powrót do obowiązującego do końca 2012 r.).

W konsekwencji tej zmiany koniecznym stało się ustalenie reguł ochrony przedemerytalnej w okresie przejściowym, co zostało zawarte w art. 28 i 29 noweli z 2016 r. Modyfikacja ochrony przedemerytalnej określona w tych przepisach odnosi się do konkretnych sytuacji. Zgodnie z pierwszym z powołanych przepisów, okres ochronny pracowników, którzy w dniu wejścia w życie noweli z 2016 r., czyli 1 października 2017 r., będą korzystać z gwarancji zatrudnienia wskazanej w art. 39 K.p., zostanie wydłużony. Tak samo stanie się w stosunku do osób, które byłyby objęte taką ochroną, jeżeli w tym dniu pozostawałyby w stosunku pracy. W tych dwóch przypadkach zakaz wypowiadania umowy ma obowiązywać od dnia wejścia w życie noweli z 2016 r. do osiągnięcia wieku emerytalnego wynikającego z przepisów ustawy emerytalnej w dotychczasowym brzmieniu.

Pracownica urodzona w grudniu 1956 r., zgodnie z obecnymi regulacjami, może przejść na emeryturę w wieku 61 lat i 4 miesięcy, co nastąpiłoby w kwietniu 2018 r. Na dzień 1 stycznia 2013 r. miała ona ukończone 56 lat i od grudnia 2012 r. korzystała z ochrony przedemerytalnej, która w jej przypadku została wydłużona do 5 lat i 4 m-cy.

W dniu 1 października 2017 r., czyli w dniu wejścia w życie noweli z 2016 r., mając już ukończone 60 lat, będzie ona mogła przejść na emeryturę. Nawet jeśli nie skorzysta z tego prawa, to ma zagwarantowane zatrudnienie do kwietnia 2018 r., czyli okres ochronny nadal będzie liczył 5 lat i 4 miesiące.

Pracownik urodzony w lutym 1953 r., według dotychczasowych przepisów, mógłby skorzystać z uprawnień emerytalnych po ukończeniu 66 lat i 9 miesięcy, co nastąpiłoby w listopadzie 2019 r. W ochronę przedemerytalną wszedł w listopadzie 2015 r. Po obniżeniu wieku emerytalnego będzie mógł zakończyć aktywność zawodową w lutym 2018 r., jednak okres ochronny w jego przypadku będzie trwał bez zmian, do listopada 2019 r. (czyli jeszcze 21 miesięcy po osiągnięciu wieku emerytalnego).

Pracownicy, którzy 1 października 2017 r. nie będą objęci ochroną stosunku pracy wynikającą z art. 39 K.p., ale osiągną wiek emerytalny wynoszący dla kobiet 60 lat i dla mężczyzn 65 lat przed upływem 4 lat od dnia wejścia w życie noweli z 2016 r., będą podlegały ochronie stosunku pracy przez okres 4 lat, licząc od dnia jej wejścia w życie, czyli od 1 października 2017 r. do 1 października 2021 r. Będzie ona zatem przysługiwać także, gdy upływ tego okresu przypadnie po osiągnięciu 60 lat przez kobiety i 65 lat przez mężczyzn (art. 29 ust. 1 noweli z 2016 r.).

Pracownica urodzona 6 stycznia 1960 r. według obecnych przepisów nabyłaby prawo do emerytury po osiągnięciu wieku 62 lat i 5 miesięcy, czyli w czerwcu 2022 r., a zatem do dnia wejścia w życie noweli z 2016 r. nie rozpocznie okresu ochronnego - rozpoczęłaby go dopiero w czerwcu 2018 r. Po zmianie przepisów nabędzie prawa emerytalne w styczniu 2020 r., a więc przed upływem 4 lat od wejścia w życie noweli z 2016 r. W tej sytuacji zostanie objęta ochroną przedemerytalną od dnia obowiązywania noweli z 2016 r. (1 października 2017 r.) i będzie nią objęta przez 4 lata (do 1 października 2021 r.), pomimo że uprawnienia emerytalne nabędzie w styczniu 2020 r. Jeżeli pozostanie w zatrudnieniu, to do 1 października 2021 r. pracodawca nie będzie mógł wypowiedzieć jej stosunku pracy.

W myśl art. 29 ust. 2 noweli z 2016 r., osoby, które w dniu wejścia w życie tego aktu prawnego nie będą pracownikami, a osiągną wiek emerytalny wynoszący dla kobiet 60 lat i dla mężczyzn 65 lat przed upływem 4 lat od dnia wejścia w życie noweli z 2016 r., mają prawo do ochrony przedemerytalnej przez okres 4 lat, licząc od 1 października 2017 r., czyli do 1 października 2021 r. Uprawnienie to będzie przysługiwać także wówczas, gdy upływ okresu ochronnego przypadnie po osiągnięciu wieku 60 lat przez kobiety i 65 lat przez mężczyzn.

Kobieta urodzona w lipcu 1960 r. Zakładamy, że 1 października 2017 r. będzie miała status bezrobotnej i nawiąże stosunek pracy z dniem 1 grudnia 2017 r. na czas nieokreślony. Zakaz wypowiedzenia jej umowy o pracę będzie obowiązywał od dnia zatrudnienia do 1 października 2021 r. - obniżony wiek emerytalny osiągnie w lipcu 2020 r.