Otrzymaliśmy informację ustalającą wysokość opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej. Za co jest naliczana ta opłata? W jaki sposób jest ona ustalana?
Opłatę za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej regulować trzeba z tytułu wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3.500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej.
Zasady regulowania opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej określa art. 269 ust. 1 pkt 1 Prawa wodnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2268 ze zm.).
Opłatę za zmniejszenie naturalnej retencji zobowiązane są ponosić osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące: właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych, posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych, użytkownikami wieczystymi gruntów, posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, które na skutek wykonywania robót i obiektów mających wpływ na zmniejszenie naturalnej retencji terenowej doprowadziły do zmniejszenia tej retencji. Opłatę tę ponosi zarówno podmiot, który wykonywał roboty lub obiekty budowlane, które doprowadziły do zmniejszenia retencji, jak i podmiot, który co prawda nie doprowadził do zmniejszenia retencji wskutek wykonania robót lub obiektów budowlanych, jednakże sprawuje władztwo nad nieruchomością spełniającą przesłanki do objęcia opłatą, w sposób określony w art. 298 pkt 2 Prawa wodnego.
Opłata składa się z iloczynu trzech składowych.
Pierwsza z nich to jednostkowa stawka opłaty.
Druga to wielkość utraconej powierzchni biologicznie czynnej - 70% powierzchni wyłączonej z powierzchni biologicznie czynnej to próg, którego przekroczenie skutkuje obowiązkiem poniesienia opłaty za zmniejszenie retencji. Opłata jest naliczana za tę część powierzchni nieruchomości, która faktycznie została wyłączona z powierzchni biologicznie czynnej, a nie jedynie za tę część ponad 70% powierzchni wyłączonej - przykładowo w przypadku wyłączenia 75% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej opłata jest naliczana za 75% powierzchni, a nie za 5% powierzchni.
Trzecia składowa opłaty to wielkość czasu wyrażonego w latach. Jak czytamy w wyjaśnieniach Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z uwagi na fakt, że: "(…) okres rozliczeniowy dla opłaty za zmniejszenie retencji wynosi kwartał (art. 272 ust. 10 Prawa wodnego), a jednocześnie wzór na obliczenie tej opłaty podany w art. 272 ust. 8 Prawa wodnego zawiera składową w postaci »czasu wyrażonego w latach«, z czym koreluje również § 9 rozporządzenia w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne, który wskazując stawkę w złotych polskich za 1 m2, odnosi się do 1 roku - należy w pierwszej kolejności obliczyć opłatę za cały rok, a następnie dokonać jej podziału na cztery części, z których każda winna być uiszczania raz na kwartał, po doręczeniu podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłaty za usługi wodne informacji, o której mowa w art. 272 ust. 22 Prawa wodnego".
Warto wskazać, że zgodnie z wytycznymi PGWWP organ wyliczając należną opłatę kieruje się zasadą, że "jedna księga = jedna nieruchomość", niezależnie od tego, ile działek gruntowych obejmuje konkretna księga wieczysta, a także czy działki te graniczą ze sobą, czy też nie.
|