Przy określaniu powierzchni użytkowej na potrzeby podatku VAT, z uwagi na brak definicji pojęcia "powierzchnia użytkowa" w ustawie o VAT, można posłużyć się każdą normatywnie określoną metodą ustalania takiej powierzchni. Tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2024 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.761.2023.1.KOM.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej zwróciła się spółka komandytowa (podatnik podatku VAT), która planuje rozpocząć inwestycję deweloperską polegającą na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego wraz z garażem podziemnym, infrastrukturą techniczną i drogową. Spółka wyjaśniła, że w ramach budynku zostaną wybudowane w szczególności samodzielne lokale mieszkalne, do których przynależeć będą pomieszczenia w postaci znajdujących się na kondygnacji podziemnej komórek lokatorskich, które nie będą bezpośrednio przyległe (tj. nie będą graniczyły ściana w ścianę) do lokali, do których będą przynależeć.
Przy ustalaniu powierzchni lokali do celów sprzedaży spółka uwzględni powierzchnię lokalu jako powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się bezpośrednio w tym lokalu mieszkalnym, a w szczególności: pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń znajdujących się w lokalu.
Spółka powzięła wątpliwość, czy do powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, musi doliczać powierzchnię użytkową pomieszczeń przynależnych - jej zdaniem nie.
Dyrektor KIS, uznając stanowisko spółki za prawidłowe, wyjaśnił, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji "powierzchni użytkowej", nie odsyłają również do innych aktów prawnych ani norm budowlanych. Podatnicy są uprawnieni do wyliczenia powierzchni użytkowych w oparciu o jedną z normatywnych definicji, która umożliwi obliczenie powierzchni użytkowej zarówno budynków mieszkalnych, jak i mieszkań. Wyliczenia powierzchni użytkowych można dokonać również w oparciu o normy stosowane w budownictwie, nawet jeżeli nie są obligatoryjne.
Zdaniem organu kondygnacja budynku mieszkalnego, w części, w której znajdują się konkretne komórki lokatorskie oraz garaże, nie mieści się w pojęciu "pomieszczenia technicznego" ani "pomieszczenia gospodarczego", w związku z czym, stanowi lokal użytkowy.
Reasumując, Dyrektor KIS stwierdził, że do powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, nie wlicza się powierzchni komórek lokatorskich lub garaży.
W omawianej interpretacji Dyrektor KIS podkreślił, że wyłącznie spółka znająca specyfikę swojej działalności gospodarczej jest w stanie wybrać metodę, która będzie najbardziej adekwatna i racjonalna dla danej inwestycji budowlanej, a nie organ w trybie interpretacji indywidualnej. Zatem spółka, obliczając powierzchnię użytkową lokali mieszkalnych, może tego wyliczenia dokonać np. w oparciu o ustawę o własności lokali.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
