W październiku 2019 r. wystawiliśmy naszemu kontrahentowi fakturę z terminem płatności przypadającym na 15 listopada 2019 r. Do dnia dzisiejszego należność nie została uregulowana, wobec czego postanowiliśmy wezwać dłużnika do zapłaty kwoty głównej wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych. Wierzytelność stała się wymagalna w 2019 r. Czy wobec tego odsetki powinny zostać naliczone według stawki obowiązującej w tym czasie?
Odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych dla wierzytelności, która stała się wymagalna w 2019 r., powinny zostać naliczone z uwzględnieniem stawek w dwóch różnych wysokościach - za okres do dnia 31 grudnia 2019 r. oraz po 1 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty.
Zgodnie z art. 4 pkt 3 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 118), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2019 r., stawka odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych była równa sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i ośmiu punktów procentowych. Niezależnie zatem od podmiotu, który był zobligowany do zapłaty, obowiązywała tylko jedna stawka odsetek.
Na mocy ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych, z dniem 1 stycznia 2020 r., został zmieniony tytuł ustawy i wprowadzono dwie różne stawki odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych. W myśl nowej treści art. 4 pkt 3 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 118 ze zm.), w przypadku transakcji handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym, odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych stanowią sumę stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i ośmiu punktów procentowych. W przypadku natomiast transakcji handlowych, w których dłużnikiem nie jest podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym, odsetki te stanowią sumę stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i dziesięciu punktów procentowych.
Zgodnie z przepisem przejściowym art. 20 ust. 3 ustawy zmieniającej do ustalenia wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, o których mowa w art. 4 pkt 3 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, które stały się wymagalne po dniu 1 stycznia 2020 r., stosuje się przepis art. 4 pkt 3 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Oznacza to, że odsetki od należności głównej, które stały się wymagalne do 1 stycznia 2020 r., należy obliczać w wysokości wynikającej z przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2019 r. (z uwzględnieniem starej stawki). Natomiast kolejne odsetki należne po dniu 1 stycznia 2020 r. (nawet od wierzytelności głównej, która stała się wymagalna przed 31 grudnia 2019 r.), należy ustalać z uwzględnieniem nowo wprowadzonych stawek.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
