O zwrot nadpłaconego podatku (stwierdzenie nadpłaty) nie może ubiegać się podmiot, który nie był zobowiązany do jego zapłaty.
O CO PYTAŁ PODATNIK?
Bank (wnioskodawca) w czerwcu 2017 r. zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnej - umowy cesji, na podstawie której sprzedał cztery wierzytelności za umówioną cenę.
Jedna z wierzytelności została przekazana w całości jako niewymagalna, dlatego też uznano, że w zakresie tej wierzytelności umowa z mocy prawa jest czynnością nieważną. Zmianie uległa zatem cena umowy cesji wierzytelności, a w konsekwencji również wysokość PCC, który został ustalony na podstawie umowy z 2017 r. i wówczas zapłacony.
Bank podniósł, że nieważność bezwzględna czynności powoduje, iż czynność ta nigdy nie miała miejsca, więc nie może stanowić podstawy opodatkowania. Zatem naliczenie PCC od sumy wszystkich wierzytelności, na podstawie umowy z 2017 r. jest niezasadne.
W zaistniałych okolicznościach wnioskodawca zapytał, czy w związku z uznaniem dokonanej czynności prawnej za nieważną w części dotyczącej jednej wierzytelności, może ubiegać się o częściowy zwrot zapłaconego PCC. Zdaniem wnioskodawcy przysługuje mu takie uprawnienie.
ZDANIEM DYREKTORA KIS:
Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Zgodnie z ustawą o PCC, podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży, a obowiązek podatkowy ciąży na kupującym.
Zgodnie z K.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), m.in. na podstawie umowy sprzedaży, która podlega PCC.
Organ wskazał, że ustawa o PCC normuje m.in. kwestię zwrotu tego podatku. Podatek podlega zwrotowi jedynie w przypadku zaistnienia jednej z wymienionych w niej przesłanek (co nie miało miejsca w opisanej sprawie). W każdym innym przypadku, gdy podatnik kwestionuje zasadność zapłaty, istnieje możliwość wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty w celu zwrotu nienależnie zapłaconego podatku na podstawie Ordynacji podatkowej.
Zgodnie z Ordynacją podatkową uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki.
Organ podkreślił, że wnioskodawca nie stał się podatnikiem PCC w związku z zawartą umową cesji wierzytelności. Z art. 4 pkt 1 ustawy o PCC jasno bowiem wynika, że w przypadku umowy sprzedaży obowiązek podatkowy z tego tytułu ciąży na kupującym. Podatnikiem był zatem tylko i wyłącznie nabywca wierzytelności.
Skoro zatem na wnioskodawcy z tytułu zawartej umowy cesji wierzytelności nie ciążył obowiązek podatkowy (nie stał się podatnikiem), to nie może ubiegać się o zwrot nadpłaconego PCC (o stwierdzenie nadpłaty) niezależnie od tego, czy opisana czynność jest ważna, czy też z mocy prawa dotknięta nieważnością bezwzględną.
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 marca 2021 r., nr 0111-KDIB2-3.4014.19.2021.1.ASZ)
|