Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu przygotowało projekt ustawy o uprawnieniach artysty zawodowego. Akt ten po raz pierwszy całościowo definiuje kategorię artystów zawodowych i ich działalność. Projekt reguluje procedury uzyskania, poświadczania i utrwalania uprawnień artysty zawodowego, a także przychodów z działalności artystycznej. Określa także zasady dostępu artystów do systemu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych. Część tych kosztów będzie pokrywana z wpływów z opłaty reprograficznej, która będzie pobierana od większej ilości urządzeń służących do kopiowania i odtwarzania muzyki, filmów, obrazów i tekstów niż obecnie, tj. m.in.: od komputerów, tabletów, kopiarek, odtwarzaczy czy SmartTV, a także czystych nośników danych (płyt, dysków, pendrive'ów czy kart pamięci).
Projekt ustawy o uprawnieniach artysty zawodowego zawiera nową kategorię prawną - artysty zawodowego. Uprawnienia artysty zawodowego mają przysługiwać:
Artystom zawodowym mają przysługiwać uprawnienia podatkowe oraz prawo do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne na zasadach określonych w przepisach odrębnych, prawo do Dopłaty, a także uprawnienia wynikające z Karty Artysty Zawodowego.
Artystom zawodowym opłacającym składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne z tytułu posiadania aktualnych uprawnień artysty zawodowego, których przeciętny miesięczny dochód będzie niższy niż 80% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym, będzie przysługiwało prawo ubiegania się o przyznanie Dopłaty. Taka dopłata ma wynosić od 20% do 80% obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, liczonych od podstawy ich wymiaru nie wyższej niż minimalne wynagrodzenie i być uzależniona od uzyskiwanego w poprzednim roku przeciętnego miesięcznego dochodu płatnika. Pozostałą część składki artysta zawodowy będzie opłacał samodzielnie.
Projekt ustawy wprowadza zmiany w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednym z głównych źródeł finansowania uprawnień wynikających z nowej ustawy mają być środki z opłaty reprograficznej. Opłata ta jest jednorazową rekompensatą, ponoszoną przez producentów sprzętu elektronicznego na rzecz artystów i twórców utworów chronionych prawem autorskim, za możliwość niekomercyjnego, bezpłatnego korzystania z ich dzieł na tych urządzeniach. W Polsce lista urządzeń od dawna nie była uaktualniana. Zgodnie z projektem opłatą reprograficzną objęte zostaną nowoczesne urządzenia, z wyjątkiem telefonów komórkowych. Obecnie do wnoszenia opłaty zobowiązani są producenci i importerzy:
1) magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych urządzeń,
2) kserokopiarek, skanerów i innych podobnych urządzeń reprograficznych umożliwiających pozyskiwanie kopii całości lub części egzemplarza opublikowanego utworu,
3) czystych nośników służących do utrwalania, w zakresie własnego użytku osobistego, utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, przy użyciu urządzeń wymienionych w pkt 1 i 2.
Maksymalna wartość opłaty ustalona jest w wysokości 3% kwoty należnej z tytułu sprzedaży tych urządzeń i nośników.
Opłacie reprograficznej po zmianach ma podlegać wprowadzanie na rynek krajowy:
1) urządzeń elektronicznych umożliwiających utrwalanie lub zwielokrotnianie dowolną techniką, w całości lub w części, w ramach własnego użytku osobistego, utworów o charakterze dźwiękowym, audiowizualnym, wyrażonych słowem, znakami graficznymi, fotograficznych lub plastycznych oraz przedmiotów praw pokrewnych,
2) czystych nośników umożliwiających utrwalanie lub zwielokrotnianie dowolną techniką, w całości lub w części, w ramach własnego użytku osobistego, utworów i przedmiotów praw pokrewnych przy użyciu urządzeń, o których mowa w pkt 1,
3) urządzeń elektronicznych umożliwiających utrwalanie lub zwielokrotnianie przy użyciu techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek, w całości lub w części, w ramach własnego użytku osobistego, utworów wyrażonych słowem, znakami graficznymi, fotograficznych i plastycznych oraz urządzeń wielofunkcyjnych mających przynajmniej dwie spośród funkcji kopiowania, skanowania lub drukowania, z wyłączeniem urządzeń wskazanych w pkt 1,
4) czystych nośników umożliwiających utrwalanie lub zwielokrotnianie dowolną techniką, w całości lub w części, w ramach własnego użytku osobistego, utworów, o których mowa w pkt 3, z wyłączeniem nośników wymienionych w pkt 2.
Przez wprowadzanie na rynek krajowy rozumie się:
1) pierwszą sprzedaż dokonaną:
a) na terytorium RP,
b) z terytorium państwa członkowskiego na terytorium RP w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Prawa przedsiębiorców,
2) pierwsze przekazanie albo pierwsze przyjęcie w użytkowanie dokonane na terytorium RP.
Opłata ma wynosić od 1% do 4% kwoty brutto należnej z tytułu pierwszej sprzedaży towaru albo wartości rynkowej towaru z dnia pierwszego przekazania albo pierwszego przyjęcia w użytkowanie dokonanego na terytorium RP.
Obowiązek zapłaty będzie ciążył m.in. na producentach, importerach lub podmiotach dokonujących WNT, będących przedsiębiorcami lub innymi osobami wpisanymi do KRS, którzy wprowadzają na rynek krajowy towary, od których ma być pobierana opłata, a także na podmiotach dokonujących sprzedaży wysyłkowej z terytorium państwa członkowskiego na terytorium RP na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.
Jeżeli wprowadzenie na rynek krajowy zostanie dokonane z pominięciem tych podmiotów, obowiązek zapłaty opłaty będzie ciążył na osobie będącej przedsiębiorcą, tj. osobie fizycznej, która zakupiła na własny użytek towar, lub na użytkowniku, który pierwszy przyjął towar w użytkowanie.
Organem uprawnionym do poboru opłaty będzie, co do zasady, naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę podmiotu zobowiązanego do zapłaty opłaty.
Nowe definicje w ustawie o uprawnieniach artysty zawodowego
|
|