Po zmianach przepisów konsumenckich w 2014 r. sprzedawcom przybyło sporo obowiązków informacyjnych względem kupujących. Dotyczą one nie tylko sprzedaży dokonywanej na odległość, np. za pośrednictwem internetu czy też telefonu, ale także sprzedaży tradycyjnej prowadzonej w sklepach stacjonarnych.
Konsument zawierający umowę sprzedaży musi mieć świadomość wszystkich elementów obowiązującej go umowy, dotyczących ceny, serwisu gwarancyjnego, możliwości reklamowania wadliwego produktu. Konieczność udzielenia pełnych informacji obciąża oczywiście sprzedawcę, choć nie w przypadku każdej zawieranej umowy istnieje konieczność podawania wszystkich informacji.
Dlatego też sprzedawca ma obowiązek udzielić konsumentowi przed zawarciem umowy jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w błąd informacji w języku polskim, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania z rzeczy sprzedanej. W szczególności konsument musi zostać poinformowany o rodzaju rzeczy i sposobie korzystania z niej, o znakach bezpieczeństwa i znakach zgodności wymaganych przez odrębne przepisy. Musi też poznać producenta lub importera produktu, a także otrzymać informacje o dopuszczeniu produktu do obrotu w Polsce oraz stosownie do rodzaju rzeczy informacje o energochłonności, czy inne dane wskazane w odrębnych przepisach.
Jeżeli rzecz jest sprzedawana w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie, informacje te powinny znajdować się na rzeczy sprzedanej lub być z nią trwale połączone. W pozostałych przypadkach sprzedawca jest zobowiązany umieścić w miejscu sprzedaży informację, która może być ograniczona do rodzaju rzeczy, jej głównej cechy użytkowej oraz wskazania producenta lub importera rzeczy. Na żądanie kupującego sprzedawca jest zobowiązany wyjaśnić znaczenie poszczególnych postanowień umowy.
Sprzedawca jest zobowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru rzeczy i sprawdzenie jej jakości, kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów. Przykładowo w przypadku zakupu sprzętu elektronicznego konsument musi mieć możliwość podłączenia takiego sprzętu i sprawdzenia jego parametrów oraz kompletności. Wraz z rzeczą sprzedaną sprzedawca musi wydać konsumentowi wszystkie elementy jej wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne przepisy.
Przy sprzedaży w formie tradycyjnej, gdzie obie strony, tj. sprzedawca (usługodawca) i konsument, są fizycznie obecnie, przedsiębiorcę obciążają obowiązki informacyjne określone w art. 8 ustawy o prawach konsumenta. Informacje zawarte w tym katalogu przedsiębiorca musi przedstawić konsumentowi w sposób jasny i zrozumiały najpóźniej w chwili wyrażenia przez niego woli związania się umową (patrz ramka). Informacje te mogą być umieszczone np. na wręczanej wraz z zakupem kopii warunków umowy, w formie informacji dołączanej do paragonu, instrukcji itp.
Przed zawarciem umowy konsument musi zostać poinformowany o wszystkich płatnościach z nią związanych.
Co bardzo istotne, w przypadku drobnych umów życia codziennego wykonywanych natychmiast po ich zawarciu, jak np. zakupy spożywcze, sprzedawca nie ma obowiązku przedstawiania całego katalogu informacji. Takie informacje muszą być przekazywane np. przy zakupie butów, sprzętu elektronicznego, zlecania naprawy samochodu w warsztacie samochodowym itp.
Sprzedawcy w żaden sposób nie mogą wyłączyć ani ograniczać uprawnień konsumentów przysługujących im na mocy przepisów konsumenckich. Co nie oznacza, iż mają one zastosowanie do wszystkich umów zawieranych pomiędzy przedsiębiorcami a konsumentami. Wyłączone spod zakresu regulacji ustawy o prawach konsumenta są np. umowy o imprezę turystyczną czy też dotyczące gier hazardowych.
|
Sprzedawca musi poinformować konsumenta o:
|
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 30.05.2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827)
| ||||||||||||
|
||||||||||||
