Konto do rozliczeń podatkowych przedsiębiorcy

Większość przedsiębiorców nie może pozwolić sobie na prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie w oparciu o obrót gotówkowy. Stają wówczas przed dylematem, czy korzystać z konta osobistego, czy zakładać firmowe. Regulacje podatkowe nie narzucają rodzaju rachunku bankowego, jaki należy posiadać do celów rozliczeń z fiskusem. Nie zawsze jednak ułatwia to wybór.

Konto dla firmy

Osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą nie muszą posiadać firmowego rachunku bankowego na potrzeby rozliczeń z fiskusem. Mogą posługiwać się kontem osobistym, aby opłacać należne daniny, przyjmować wpływy, odbierać nadpłaty podatków itp. Problem może być jedynie z otrzymaniem zwrotu nadwyżki VAT. Urzędnicy skarbowi stoją na stanowisku, że takie kwoty muszą wpłynąć na konto firmowe, a nie osobiste.

Na wykorzystywanie osobistych rachunków do operacji związanych z działalnością gospodarczą niechętnie natomiast patrzą banki. W swoich regulaminach zamieszczają zapisy zabraniające takich praktyk pod groźbą rozwiązania umowy rachunku. W praktyce jest mało prawdopodobne, aby z tego powodu chciały stracić klientów.

Przedsiębiorcy wykorzystują więc prywatne konta w działalności gospodarczej. Postępują tak przede wszystkim ze względu na koszty. Obsługa rachunku firmowego jest na ogół o wiele droższa niż osobistego. Warto jednak, poza czynnikiem ekonomicznym, wziąć pod uwagę inne aspekty. Rachunek gospodarczy umożliwia oddzielenie budżetu domowego od finansów firmy, ułatwia prowadzenie księgowości, pozwala uniknąć problemów z rozliczaniem różnic kursowych, niweluje wątpliwości w zakresie zaliczenia do kosztów opłat związanych z prowadzeniem konta itp. Jeżeli nie są to wystarczające argumenty, można ewentualnie pomyśleć o założeniu konta osobistego z przeznaczeniem wyłącznie do rozliczeń biznesowych.

Obowiązek informacyjny

Przedsiębiorcy mają obowiązek zgłosić w urzędzie skarbowym wszystkie konta bankowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Informują o otwarciu i zamknięciu rachunków: rozliczeniowych (w tym bieżących i pomocniczych) oraz lokat terminowych, a także wykorzystywanych w działalności rachunków: oszczędnościowych, oszczędnościowo-rozliczeniowych oraz terminowych lokat oszczędnościowych. Trzeba również powiadomić o założeniu kolejnych lokat w tym samym banku oraz o odnawianiu (tzw. rolowaniu) już istniejących.

Na dokonanie aktualizacji jest 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Wielu przedsiębiorców z sektora e-biznesu, np. prowadzących sklepy internetowe, korzysta z systemów płatności on-line. Firmy oferujące takie formy płatności, np. PayPal, PayU, DotPay, pośredniczą w transferze środków między stronami transakcji. W większości przypadków wymaga to założenia w ich serwisie specjalnego konta. Wpływają na nie płatności dokonywane przez klientów. Następnie środki te przekazywane są na rachunek bankowy przedsiębiorcy. Konto wykorzystywane w płatnościach internetowych nie jest kontem w rozumieniu rachunku bankowego. Nie trzeba więc go zgłaszać w urzędzie skarbowym.

Blokada rachunku

To, jakie konto przedsiębiorca wykorzystuje do rozliczeń z fiskusem, nie ma znaczenia, gdy dochodzi do egzekucji niezapłaconych przez niego podatków. Urząd skarbowy może zająć środki zgromadzone na wszystkich jego rachunkach bankowych - firmowych i osobistych, zgłoszonych i niezgłoszonych.

Dozwolone jest wysłanie zawiadomień o blokadzie do kilku banków, np. mających swoje oddziały w miejscu zamieszkania przedsiębiorcy, bez wskazania numeru konkretnego konta. Zajęciu podlegają wówczas wszystkie rachunki bankowe dłużnika otwarte w danej jednostce. Zastrzega się jednak, że jeżeli wierzytelności z innych niż lokata terminowa rodzajów rachunków bankowych nie pokrywają dochodzonej należności, bank realizuje zajęcie wierzytelności z lokaty w ostatniej kolejności.

Co ważne, ze swoich osobistych rachunków bankowych, czyli oszczędnościowych, oszczędnościowo-rozliczeniowych oraz terminowych lokat oszczędnościowych, można pobrać tzw. kwotę wolną od zajęcia. Jest to suma do wysokości trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku, ogłaszanego przez Prezesa GUS za okres bezpośrednio poprzedzający dzień wystawienia tytułu wykonawczego. Kwota wolna od zajęcia na podstawie tytułów wykonawczych wystawionych w październiku 2013 r. to 11.311,29 zł (przeciętna pensja za wrzesień 2013 r. wynosiła 3.770,43 zł).

Pula środków chronionych od zajęcia egzekucyjnego nie zwiększa się poprzez założenie kilku rachunków w jednym lub paru bankach. Nie zmienia się także wtedy, gdy współposiadaczy rachunku jest kilku.

Kwota wolna od zajęcia ustalana jest raz w trakcie całego postępowania egzekucyjnego. Jeśli więc dłużnik wypłaci jej równowartość i następnie na rachunek wpłyną nowe środki, będzie można je zająć, chociażby w tym momencie suma zdeponowanych pieniędzy była niższa od kwoty wolnej od zajęcia.