Pracownik zatrudniony na czas nieokreślony przebywał na urlopie bezpłatnym od 1 kwietnia 2017 r. do 30 czerwca 2018 r. W 2017 r. skorzystał z 2 dni urlopu wypoczynkowego. Jak należało ustalić jego uprawnienia do urlopu wypoczynkowego za wskazane lata?
Stosownie do art. 1552 § 1 K.p. w związku z art. 1551 § 1 pkt 2 K.p., pracownik powracający do pracy u dotychczasowego pracodawcy w ciągu roku kalendarzowego po trwającym co najmniej 1 miesiąc okresie m.in. urlopu bezpłatnego, ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym do okresu:
Z kolei, jeśli okres urlopu bezpłatnego przypada po nabyciu przez pracownika prawa do urlopu w danym roku kalendarzowym (co do zasady po 1 stycznia danego roku), wymiar urlopu pracownika powracającego do pracy w ciągu tego samego roku kalendarzowego ulega proporcjonalnemu obniżeniu, chyba że przed rozpoczęciem tego okresu pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze.
Powołane przepisy regulują zatem dwie sytuacje. Pierwsza dotyczy pracownika, który 1 stycznia, tj. w dacie nabywania prawa do urlopu wypoczynkowego na dany rok przebywa na urlopie bezpłatnym i absencja ta trwa co najmniej miesiąc. Natomiast druga wystąpi, gdy pracownik nabędzie już prawo do urlopu wypoczynkowego na dany rok, a dopiero później korzysta z co najmniej miesięcznej przerwy w wykonywaniu pracy, np. z powodu urlopu bezpłatnego i w tym samym roku powraca do pracy. Odpowiednio do sytuacji ustala się wymiar urlopu wypoczynkowego proporcjonalnie do okresu zatrudnienia albo obniża jego wysokość.
W stanie faktycznym opisanym w pytaniu pracownik skorzystał z urlopu bezpłatnego już po nabyciu prawa do urlopu za 2017 r. i do pracy powrócił w kolejnym roku. Tym samym wymiar urlopu za 2017 r. nie podlegał obniżeniu (brak przesłanki powrotu do pracy w tym roku), zaś za 2018 r. należało ustalić proporcjonalnie do przepracowanej części tego roku.
Przykład |
Pracownik zatrudniony od 3 lat na czas nieokreślony, legitymuje się 15-letnim stażem urlopowym. W okresie od 1 kwietnia 2017 r. do 30 czerwca 2018 r. przebywał na urlopie bezpłatnym.
Za 2017 r. zachował prawo do 26 dni urlopu wypoczynkowego. Zakładając, że wykorzystał jedynie 2 dni, za rozpatrywany rok pozostało mu jeszcze 24 dni urlopu. Z kolei za 2018 r. nabył prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze 13 dni (6/12 x 26 dni).
W myśl art. 168 K.p., pracownikowi należy udzielić urlopu zaległego, za wyjątkiem części na żądanie, do 30 września następnego roku. To oznacza spore opóźnienie względem urlopu za 2017 r. oraz ryzyko grzywny.
Ważne: Nieudzielenie pracownikowi urlopu zaległego w terminie określonym w art. 168 K.p. stanowi naruszenie obowiązujących przepisów i może skutkować odpowiedzialnością z tytułu popełnienia wykroczenia przeciwko prawom pracownika zagrożonego karą grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł. |
Takie stanowisko zajął Główny Inspektorat Pracy 16 grudnia 2011 r. (znak GNP-364-4560-63-1/11/PE/RP).
|