W 2017 r. stopy procentowe składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, FEP oraz zasady ich finansowania nie uległy zmianie. Nadal składki na ubezpieczenia społeczne podlegają odliczeniu od dochodu, a składka zdrowotna - od podatku dochodowego (w wysokości nieprzekraczającej 7,75% podstawy wymiaru). Należy mieć przy tym na uwadze, że nie podlegają odliczeniu odpowiednio od dochodu i od podatku dochodowego składki, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy o pdof oraz od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b i art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pdof).
Z ustawy budżetowej na rok 2017 wynika również, że wysokości składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych nadal wynoszą odpowiednio na Fundusz Pracy - 2,45% podstawy wymiaru, na FGŚP - 0,10% podstawy wymiaru (na dzień oddania niniejszego numeru UiPP do druku ustawa budżetowa została uchwalona przez Sejm).
Przypominamy, że składkę na Fundusz Pracy opłaca się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (bez stosowania rocznego ograniczenia), wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę. Tak stanowi art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., wprowadzonym ustawą z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o minimalnym.. (Dz. U. poz. 1265). Od 1 stycznia 2017 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 2.000 zł, także dla pracowników w pierwszym roku pracy, o czym piszemy na str. 38-39 niniejszego numeru UiPP.
Ważne: W 2017 r. obowiązkowe składki na Fundusz Pracy ustala się od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (bez stosowania rocznego ograniczenia), wynoszących w przeliczeniu na okres miesiąca, co najmniej 2.000 zł. |
Jeżeli jednak w styczniu 2017 r. pracodawca dokonuje wypłat wynagrodzeń za grudzień 2016 r., to składka na Fundusz Pracy jest należna, jeżeli kwoty podlegające oskładkowaniu wynoszą co najmniej tyle, ile minimalne wynagrodzenie obowiązujące w 2016 r., czyli 1.850 zł - w przypadku pracownika w drugim i kolejnym roku pracy i 1.480 zł - w przypadku pracownika w pierwszym roku pracy.
Przykład |
Pracodawca dokonuje wypłat wynagrodzeń za dany miesiąc 5. dnia następnego miesiąca.
Pracownica (w wieku 40 lat) jest zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem ustalonym na poziomie minimalnego.
W dniu 5 stycznia 2017 r. uzyska wynagrodzenie za grudzień 2016 r. w wysokości 1.850 zł, a 3 lutego 2017 r. - za styczeń br. w kwocie 2.000 zł.
Za pracownicę pracodawca obowiązany jest obliczać i opłacać składkę na Fundusz Pracy.
W przypadku, gdy ubezpieczony uzyskuje przychody podlegające obowiązkowo składkom na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z kilku źródeł, to składka na Fundusz Pracy jest należna, jeżeli łączna ich wysokość wynosi co najmniej tyle ile minimalne wynagrodzenie za pracę - art. 104 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Osoba, do której ma zastosowanie powołany wyżej przepis, składa stosowne oświadczenie każdemu pracodawcy lub w terenowej jednostce organizacyjnej ZUS, jeżeli sama opłaca składki na ubezpieczenia społeczne (art. 104 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).
Pracodawcy objęci przepisami ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1256) opłacają za pracowników, o których mowa w art. 10 tej ustawy, składkę na FGŚP. Składkę tę ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (bez stosowania rocznego ograniczenia) i co istotne bez względu na ich wysokość.
Ważne: Składki na Fundusz Pracy i FGŚP opłaca się za pracowników, którzy nie osiągnęli wieku wynoszącego co najmniej 55 lat - kobiety i co najmniej 60 lat - mężczyźni. |
Pracodawca może być zwolniony z opłacania składek na ww. Fundusze, gdy zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 104a, art. 104b ust. 1 i art. 104c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz w art. 9a, art. 9b ust. 1 i art. 9c ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy (art. 31 ustawy o pdof).
Zaliczki za miesiące od stycznia do grudnia wynoszą:
Do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2017 r. stosuje się następującą skalę podatkową:
Podstawa obliczenia podatku w złotych |
Podatek wynosi | ||
ponad | do | ||
85.528 | 18% | minus kwota zmniejszająca podatek | |
85.528 | 15.395,04 zł + 32% nadwyżki ponad 85.528 zł |
Zgodnie z art. 27 ust. 1b ustawy o pdof, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy w przypadku podatników, których dochody:
Natomiast w myśl art. 32 ust. 3 ustawy o pdof, kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa wyżej (w pierwszym wypunktowaniu), czyli 46,33 zł miesięcznie stosuje się, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:
Oświadczenia nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie (art. 32 ust. 3a ustawy o pdof).
Ważne: Jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok jego dochody przekroczą kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, płatnik pobiera zaliczki począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie, bez pomniejszania o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek (art. 32 ust. 1e ustawy o pdof). |
Lista płac dostępna jest w serwisie www.druki.gofin.pl |
Na mocy ww. przepisów, podatnik może złożyć płatnikowi oświadczenie o niestosowaniu kwoty zmniejszającej zaliczkę na podatek dochodowy. Jeżeli zaś podatnik uzyskuje wysokie dochody, to płatnik zaprzestanie uwzględniania tej kwoty przy pobieraniu zaliczki na podatek dochodowy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej.
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy nadal wynoszą miesięcznie 111,25 zł, a jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, koszty te wynoszą miesięcznie 139,06 zł, o ile złożył stosowne oświadczenie (art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 32 ust. 5 ustawy o pdof).
Zwracamy uwagę! W przypadku pracowników, którzy w ramach umowy o pracę uzyskują przychody z tytułu praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami, zastosowanie mogą mieć 50% koszty uzyskania przychodów (art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o pdof). Koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez pracodawcę w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, koszty te przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (w rozliczeniu rocznym) - art. 22 ust. 10 i 11 ustawy o pdof.
Zryczałtowane 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa wyżej, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, czyli w 2017 r. kwoty 42.764 zł. Jeśli jednak podatnik udowodni, że w roku podatkowym koszty uzyskania przychodów były wyższe niż kwota 42.764 zł, to ma prawo do odliczenia kosztów faktycznie poniesionych.
|