Wysokość współczynnika urlopowego w 2017 r.

Ze względów ekonomicznych kilku pracownikom wypowiedzieliśmy stosunki pracy na mocy ustawy o zwolnieniach grupowych. Rozwiązanie umów o pracę będzie miało miejsce już w 2017 r. Z jakiego roku przyjąć współczynnik urlopowy do obliczenia ekwiwalentu za urlop, jeżeli pracownicy będą mieli niewykorzystane urlopy (zaległe i bieżące)?

Współczynnik urlopowy oblicza się odrębnie w każdym roku kalendarzowym i stosuje przy obliczaniu ekwiwalentu za urlop, do którego pracownik nabył prawo w ciągu tego roku kalendarzowego. Tak wynika z § 19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. nr 2, poz. 14 ze zm.). Wskazuje on przeciętną miesięczną liczbę dni przypadających do przepracowania w roku, na który został ustalony. Wysokość współczynnika urlopowego ustala się w następujący sposób:

• odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy,
   
• dzieląc otrzymany wynik przez 12.

Tak obliczony współczynnik urlopowy określa wysokość obowiązującą pracowników pełnoetatowych. Natomiast w odniesieniu do pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy stosuje się współczynnik urlopowy obniżony proporcjonalnie do wymiaru ich etatu.

Wysokość współczynnika urlopowego w 2017 r. dla pracowników pełnoetatowych wynosi 20,83, zgodnie z wyliczeniem:

365 dni roku - (53 niedziele + 10 dni świątecznych + 52 dni wolne) = 250,

250 dni : 12 = 20,83.

Przykładowe wysokości współczynnika urlopowego w 2017 r. dla pracowników zatrudnionych na część etatu:

Ustalając wysokość współczynnika urlopowego odejmuje się zarówno niedziele, jak i święta. Czasami niektóre ze świąt przypadają w niedzielę. W takim przypadku dzień ten należy liczyć tylko jako niedzielę. Kwestię tę wyjaśniło MRPiPS w odpowiedzi na zapytanie naszego Wydawnictwa przesłanej 25 stycznia 2016 r. Stwierdziło w nim, że:

"Ustalany odrębnie w każdym roku kalendarzowym i stosowany przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop, do którego pracownik nabył prawo w ciągu tego roku kalendarzowego, współczynnik oblicza się odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku kalendarzowym niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12 (§ 18 i 19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop - Dz. U. nr 2, poz. 14 ze zm.).

Współczynnik, o którym mowa wyżej, określa w istocie przeciętną miesięczną liczbę dni przypadających do przepracowania w danym roku kalendarzowym i służy konkretnie do obliczania ekwiwalentu za 1 dzień urlopu.

Zdaniem Departamentu dni, w które przypada zarówno niedziela, jak i inne święto wskazane w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 90) należy uwzględniać (liczyć) przy ustalaniu ekwiwalentu za urlop tylko jako niedziele. Natomiast ustalając liczbę świąt do celów obliczania ekwiwalentu za urlop należy uwzględniać wyłącznie te dni świąteczne, które przypadają w dniu innym niż niedziela.

Jednocześnie informujemy, że wyrażane przez Departament poglądy prawne nie są wiążące dla stron stosunku pracy, Państwowej Inspekcji Pracy oraz sądów. (...)"