Obowiązki płatnika wynikające z zawarcia umów zlecenia z obywatelami Ukrainy - interpretacja indywidualna organu podatkowego

Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.573.2018.1.AKR.

Wnioskodawca zamierza rekrutować i zatrudniać osoby będące obywatelami Ukrainy, nieprowadzące działalności gospodarczej. Umowy zlecenia zawierane przez wnioskodawcę będą opiewać na kwoty wynagrodzenia wyższe niż 200 zł. W ciągu roku podatkowego zleceniobiorcy, świadcząc swe usługi, będą przebywać na terenie Polski poniżej lub powyżej 183 dni.

Wnioskodawca zakłada, że zleceniobiorcy nie przedstawią mu certyfikatów rezydencji, które to dokumenty wyjaśniłyby zasady opodatkowania zleceniobiorców. W związku z tym w celu określenia rezydencji podatkowej zleceniobiorcy, planuje zwracać się do zleceniobiorców o dobrowolne złożenie odpowiednich oświadczeń.

Zleceniobiorca będzie mógł złożyć jedno z trzech rodzajów oświadczeń, tj. że:

1) w okresie wykonywania zlecenia na rzecz wnioskodawcy, jego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) mieści się w Polsce,

2) w danym roku podatkowym przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni pod wskazanym adresem w Polsce,

3) nie spełnia i w danym roku nie będzie spełniał żadnego z warunków opisanych w pkt 1 i 2, w związku z czym w okresie wykonywania zlecenia na rzecz wnioskodawcy nadal pozostaje rezydentem podatkowym Ukrainy.

Wnioskodawca w każdym z oświadczeń zamierza zamieścić informacje o skutkach podatkowych złożenia i braku złożenia danego rodzaju oświadczenia. Stosowne oświadczenia będą przygotowane w języku polskim i ukraińskim.

Zleceniobiorcy będą proszeni o dobrowolne złożenie jednego ze wskazanych oświadczeń przy ich zatrudnianiu i każdorazowo na początku kolejnego roku kalendarzowego, w którym będzie kontynuowana współpraca. Natomiast umowa zawierana ze zleceniobiorcą będzie zobowiązywała go do aktualizowania złożonego oświadczenia.

W sytuacji gdy zleceniobiorca złoży oświadczenie wymienione w pkt 1 lub 2, wówczas wnioskodawca zamierza traktować zleceniobiorcę jako rezydenta podatkowego Polski i będzie pobierać zaliczki na podatek. Natomiast gdy zleceniobiorca nie złoży żadnego oświadczenia, lub złoży oświadczenie wymienione w pkt 3, wówczas wnioskodawca będzie traktować go jako nierezydenta podatkowego Polski i będzie pobierać zryczałtowany podatek według stawki wynoszącej 20%.

We wniosku o interpretację indywidualną wnioskodawca zapytał organ podatkowy, czy takie postępowanie będzie prawidłowe. Organ podatkowy potwierdził, że opisany przez wnioskodawcę sposób postępowania jest prawidłowy. Stwierdził, że od wynagrodzeń wypłacanych przez wnioskodawcę obywatelom Ukrainy zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia, którzy złożą oświadczenia, że: 

• w okresie wykonywania zlecenia na rzecz wnioskodawcy ich ośrodek interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1a pkt 1 updof znajduje się w Polsce (niezależnie od długości ich pobytu w Polsce) lub
   
• przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym,

wnioskodawca (płatnik) obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy (art. 41 ust. 1 updof) i sporządzenia za ten okres deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11.

Organ ten zaznaczył, że gdyby współpraca wnioskodawcy ze zleceniobiorcą była krótsza niż 183 dni, nie musi to oznaczać, że zleceniobiorca przebywa w Polsce w tym samym okresie, mógł bowiem być już w Polsce wcześniej i pracować dla innego podmiotu. Zatem jeśli złoży drugi rodzaj oświadczenia, wtedy wnioskodawca może traktować go jako polskiego rezydenta podatkowego.

Natomiast w sytuacji wypłaty wynagrodzeń obywatelom Ukrainy zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia, którzy złożą oświadczenia, że nie posiadają ośrodka interesów życiowych w Polsce, a ponadto w roku podatkowym ich pobyt w Polsce nie przekroczył 183 dni, wnioskodawca zobowiązany jest pobrać od wypłacanego wynagrodzenia 20% zryczałtowany podatek, o którym mowa w art. 29 ust. 1 updof, sporządzić deklarację PIT-8AR i informację IFT-1/IFT-1R. Gdy pobyt ten przekroczy 183 dni, wnioskodawca powinien stosować zasady jak dla osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce. W takim przypadku po zakończeniu roku podatkowego płatnik powinien wystawić dwie informacje: IFT-1R za okres pobytu podatnika do 183 dni oraz PIT-11 za okres od momentu, gdy powstał obowiązek poboru zaliczki według art. 41 updof.