Od 12 sierpnia 2017 r. można skorzystać z jednorazowej amortyzacji na zasadach:
Ustawodawca zastrzegł przy tym, że w przypadku zbiegu tych dwóch uprawnień podatnik musi dokonać wyboru i zdecydować, z której z nich skorzysta. Jak stanowią art. 22k ust. 20 updof i art. 16k ust. 20 updop, jeżeli w związku z nabyciem środka trwałego podatnik ma prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o którym mowa odpowiednio w art. 22k ust. 7 i 14 updof oraz art. 16k ust. 7 i 14 updop, to dokonuje on odpisu amortyzacyjnego na podstawie art. 22k ust. 7 albo 14 updof oraz art. 16k ust. 7 albo 14 updop. W związku z wątpliwościami w zakresie interpretacji tych przepisów nasze Wydawnictwo zwróciło się do Ministerstwa Finansów o wyjaśnienie, czy z uwagi na to, że mały podatnik lub podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą przedmiotowego wyboru dokonuje w odniesieniu do pojedynczego środka trwałego, raz dokonany wybór powinien stosować konsekwentnie przez cały rok podatkowy również w odniesieniu do pozostałych środków trwałych nabywanych w tym okresie? Czy może do każdego środka trwałego, w stosunku do którego to prawo mu przysługuje, wybrać inną opcję, co oznacza, że przy wystarczająco dużych nakładach w danym roku skorzysta z obu tych preferencji?
W piśmie otrzymanym przez nas 22 września 2017 r. resort finansów stwierdził, że podatnik będący małym podatnikiem lub podatnik rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej może w tym samym roku podatkowym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno jednorazowy odpis amortyzacyjny do wysokości 50.000 euro, jak i do wysokości 100.000 zł, jeżeli każdy z odpisów amortyzacyjnych dotyczy innego środka trwałego i spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 22k ust. 7 i art. 22k ust. 14 updof.
Z uwagi na analogiczne brzmienie art. 16k ust. 7 oraz art. 16k ust. 14 updop, również podatnik CIT może w jednym roku podatkowym skorzystać z dwóch wymienionych limitów.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
