POLECAMY |
||
W 2019 r. byłem zatrudniony u jednego pracodawcy na umowę o pracę tylko przez 8 miesięcy (od kwietnia do listopada). Przez resztę roku byłem osobą bezrobotną bez prawa do świadczeń. Czy w tej sytuacji w zeznaniu rocznym za 2019 r. powinienem kwotę zmniejszającą podatek wykazać w pełnej przysługującej mi wysokości, czy jedynie w takiej wysokości, w jakiej mój pracodawca uwzględniał ją na etapie wyliczania zaliczek na pdof?
Okres, w jakim podatnik pdof w danym roku podatkowym uzyskiwał dochody podlegające opodatkowaniu według skali podatkowej nie ma wpływu na wysokość kwoty zmniejszającej podatek uwzględnianej przez niego w zeznaniu rocznym. Wpływ na nią ma wyłącznie wysokość uzyskanych przez niego dochodów opodatkowanych w ten sposób.
Pracodawca, jako płatnik pdof, ustalając w trakcie roku podatkowego miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od pracowniczych należności, zobowiązany jest zastosować 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1 ustawy o pdof, o ile dysponuje w tym zakresie oświadczeniem pracownika złożonym na formularzu PIT-2. W 2019 r. kwota ta w okresie styczeń-wrzesień wynosiła 46,33 zł, a w okresie od października do grudnia 43,76 zł. To w przypadku Czytelnika oznacza, że pracodawca zastosował ją w łącznej kwocie 365,50 zł (6 m-cy × 46,33 zł + 2 m-ce × 43,76 zł).
Pracownik w zeznaniu podatkowym oblicza podatek za dany rok przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o pdof. Z ust. 1a tego przepisu wynika natomiast, że na wysokość kwoty zmniejszającej podatek w rozliczeniu rocznym wpływ ma wysokość dochodu podatnika w danym roku. Skutkiem tego kwota zmniejszająca uwzględniana na etapie wyliczania zaliczek na pdof w trakcie roku podatkowego może się różnić od tej wynikającej z zeznania.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
