W latach poprzednich w wyniku błędu zaniżono amortyzację środków trwałych. Obecnie amortyzacja naliczana jest w prawidłowej wysokości. Czy różnicę odpowiadającą temu zaniżeniu można ująć jednorazowo w koszty?
| Jeżeli w wyniku błędu zaniżono odpisy amortyzacyjne za lata ubiegłe, to w celu naprawy takiego błędu konieczne jest dokonanie korekty zeznań za lata ubiegłe. Nie można tego dokonać jednorazowo w roku podatkowym, w którym błąd wykryto. |
Jak wynika z art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o PDOP.
Zatem w przypadku ustalenia odpisu amortyzacyjnego niezgodnie z ww. przepisami, odpis taki nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów. W takim przypadku podatnicy muszą dokonać korekty nieprawidłowo ustalonych odpisów amortyzacyjnych, a tym samym kosztów uzyskania przychodów. Korekty takiej należy dokonać ze skutkiem wstecznym poprzez złożenie korekty zeznania za rok, w którym wykazano koszty w nieprawidłowej wysokości (w wyniku ich zawyżenia bądź zaniżenia).
Zasady dokonania korekty deklaracji oraz wymogi formalne przeprowadzenia takiej korekty określają przepisy Ordynacji podatkowej. Jak wynika z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (por. art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).
Co istotne, przy korekcie należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego. W myśl art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Tak więc jeżeli błędnie ustalone odpisy amortyzacyjne dotyczą okresu, za który zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu, to należy dokonać ich korekty. Jeżeli natomiast dotyczą okresów wcześniejszych, to korekty takiej nie można dokonać ani wstecz, ani bieżąco.
Nieco inaczej przebiegać będzie ewidencja skutków dokonania korekt amortyzacji dla celów bilansowych. Otóż jak wynika z art. 32 ust. 3 ustawy o rachunkowości, na dzień przyjęcia środka trwałego do używania należy ustalić okres lub stawkę i metodę jego amortyzacji. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinna być przez jednostkę okresowo weryfikowana, powodując odpowiednią korektę dokonywanych w następnych latach obrotowych odpisów amortyzacyjnych.
Oznacza to, że zaniżenie w latach wcześniejszych odpisów amortyzacyjnych należy skorygować dla celów bilansowych poprzez odpowiednie podwyższenie stawek amortyzacyjnych w kolejnych latach obrotowych. Tak więc w przeciwieństwie do zasad obowiązujących w przepisach ustaw o podatku dochodowym, korekta taka powinna zostać rozliczona nie wstecz, lecz w kolejnych, po wykryciu nieprawidłowości, okresach.