Kupiłem budynek mieszkalny, który będzie środkiem trwałym w działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu mieszkań. Jest to nowy budynek, ale przed rozpoczęciem jego użytkowania musiałem wylać posadzki, postawić ścianki działowe, wstawić drzwi wewnętrzne oraz pomalować ściany. Czy dla tego budynku mogę ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną?
Dla tego budynku podatnik nie może ustalić indywidualnej stawki amortyzacyjnej.
Podstawowa stawka amortyzacyjna dla budynku mieszkalnego wynosi 1,5%. W określonych okolicznościach podatnik może indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną dla budynku mieszkalnego po raz pierwszy wprowadzonego do własnej ewidencji, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Warunkiem zastosowania tej metody amortyzacji jest uznanie budynku za używany lub ulepszony. Możliwość ta wynika z art. 22g ust. 1 pkt 3 updof.
Budynek mieszkalny uważa się za:
W opisanym stanie faktycznym budynku nie można uznać za używany, ponieważ podatnik nabył nowo wybudowany budynek.
Alternatywnym warunkiem, którego spełnienie pozwala ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną jest uznanie budynku za ulepszony. Przepisy art. 22j updof nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem "ulepszenie". Aby je zdefiniować, należy odnieść się do art. 22g ust. 17 updof. Stosownie do tego przepisu, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Aby przyjąć, że określone wydatki zostały poniesione na ulepszenie środka trwałego, należy ustalić, czy wykonane czynności mogą być uznane za przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację. Należy zauważyć, że czynności skutkujące ulepszeniem środków trwałych tworzą katalog zamknięty. Użyte w ustawie pojęcia określające czynności, które są uznane za ulepszenie nie zostały zdefiniowane. W wyjaśnieniu tych pojęć można posiłkować się nadal aktualnym pismem Ministerstwa Finansów z 13 marca 1995 r., nr PO 3-722-160/94.
|
Zwróć uwagę! Przebudowa polega na zmianie (poprawieniu) istniejącego stanu środków trwałych na inny. Rozbudowa jest rezultatem prac budowlanych, których efektem końcowym jest powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp. Rekonstrukcja to odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych. Adaptacja sprowadza się do przystosowania (przerobienia) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych. Modernizacja prowadzi zaś do unowocześnienia środka trwałego. |
Z opisu stanu faktycznego wynika, że w przedmiotowym budynku nie wykonano prac mających na celu ulepszenie budynku, lecz jego wykończenie (np. posadzka została wykonana, a nie poprawiona lub przerobiona albo unowocześniona). Ponadto ulepszenie powinno dotyczyć budynku, który spełnia już kryteria do uznania go za środek trwały, to znaczy jest kompletny i zdatny do użytku w sensie faktycznym i prawnym. Tymczasem budynek mieszkalny bez posadzek, ścianek działowych i drzwi nie może być uznany za kompletny i zdatny do użytku. Dlatego w tym przypadku nie ma podstaw do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.
Wydatki na wykończenie budynku, tak aby spełnił on definicję środka trwałego, tj. kompletnego i zdatnego do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania, zwiększają wartość początkową tego budynku.