Czy agent firmy inwestycyjnej może stosować uproszczenia dla jednostek mikro lub małych?

Nasza spółka z o.o. spełnia warunki określone w ustawie o rachunkowości dla jednostek mikro i małych. Obecnie ubiegamy się o zezwolenie KNF jako agent firmy inwestycyjnej na pośredniczenie w zbywaniu i odkupywaniu jednostek funduszy inwestycyjnych. Czy jako agent firmy inwestycyjnej na podstawie art. 3 ust. 1e ustawy o rachunkowości podlegamy wykluczeniu ze stosowania uproszczeń dla jednostek mikro i małych?

Zasady funkcjonowania agentów firm inwestycyjnych określają przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2021 r. poz. 328 ze zm.). Zgodnie z regulacjami tej ustawy firma inwestycyjna może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej stałe lub okresowe wykonywanie w imieniu i na rachunek firmy inwestycyjnej czynności pośrednictwa w zakresie działalności prowadzonej przez tę firmę inwestycyjną (agent firmy inwestycyjnej). Komisja Nadzoru Finansowego prowadzi rejestr agentów firm inwestycyjnych, z którymi firmy inwestycyjne zawarły umowę. Agent firmy inwestycyjnej, który zawarł z firmą inwestycyjną umowę jest przedsiębiorcą, w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Na podstawie zawartej umowy z firmą inwestycyjną agent firmy inwestycyjnej może wykonywać m.in. czynności:

• pozyskiwania klientów lub potencjalnych klientów usług maklerskich, w tym informowania o zakresie usług maklerskich świadczonych przez firmę inwestycyjną lub o instrumentach finansowych będących ich przedmiotem,
• pozyskiwania posiadaczy lub potencjalnych posiadaczy lokaty strukturyzowanej, w tym informowania o charakterze i zakresie pośrednictwa firmy inwestycyjnej w zawieraniu umowy lokaty strukturyzowanej,
• związane z zawieraniem:
  a) umów o świadczenie usług maklerskich,
  b) umów lokaty strukturyzowanej wskutek pośrednictwa firmy inwestycyjnej.
• przyjmowania zleceń dla firmy inwestycyjnej,
• doradztwa dla klientów z zakresu produktów i usług oferowanych przez firmę inwestycyjną,
• pozyskiwania nowych klientów oraz przedstawianie im oferty.

Ustawa o rachunkowości wymienia kategorie jednostek mikro oraz małych. Jednostką mikro, według art. 3 ust. 1a tej ustawy, może być m.in. spółka z o.o., jeżeli w roku obrotowym, za który sporządza sprawozdanie finansowe oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, nie przekroczyła co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:

a) 1.500.000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,

b) 3.000.000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,

c) 10 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.

Z kolei jednostką małą, na podstawie art. 3 ust. 1c ustawy o rachunkowości, może być m.in. spóła z o.o., jeżeli w roku obrotowym, za który sporządza sprawozdanie finansowe oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, nie przekroczyła co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości:

a) 25.500.000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,

b) 51.000.000 zł - w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,

c) 50 osób - w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.

W celu przyjęcia statusu jednostki mikro lub jednostki małej konieczne jest również podjęcie przez jej organ zatwierdzający decyzji o sporządzaniu sprawozdań finansowych z zastosowaniem uproszczeń przewidzianych w ustawie o rachunkowości, odpowiednio dla jednostki mikro lub małej.

Ustawa o rachunkowości zawiera równocześnie w art. 3 ust. 1e wyłączenia określonych grup jednostek z możliwości przyjęcia statusu jednostki mikro lub jednostki małej. Według art. 3 ust. 1e pkt 1 ww. ustawy, jednostką mikro lub małą nie mogą być jednostki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tzn. jednostki organizacyjne działające na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów. Do ww. przepisów o obrocie papierami wartościowymi zaliczana jest wspomniana na wstępie ustawa o obrocie instrumentami finansowymi, a także ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1983 ze zm.) i ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1400 ze zm.). Biorąc powyższe pod uwagę oznacza to, że agent firmy inwestycyjnej nie może przyjąć statusu jednostki mikro lub jednostki małej, a co za tym idzie nie może stosować uproszczeń w rachunkowości przewidzianych dla tych jednostek.