Brak prawa do świadczenia chorobowego a stałe miesięczne wynagrodzenie

Zasady ustalania stałego miesięcznego wynagrodzenia w przypadku różnych absencji wynikają z odpowiedniego rozporządzenia wykonawczego. Określa ono dwa sposoby ustalania tego wynagrodzenia. Jednak nie odnosi się do sytuacji, gdy pracownik jest chory, ale nie ma prawa do świadczeń chorobowych.

Stałe wynagrodzenie w razie choroby

Przepisy określają dwie metody obliczania wynagrodzenia ustalonego w stałej stawce miesięcznej w przypadku przepracowania przez pracownika części miesiąca. Wybór jednej z nich zależy od rodzaju nieobecności pracownika w pracy. Określone są one w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 927).

W przypadku nieobecności spowodowanej chorobą lub innej nieobecności, za okres której przysługują świadczenia określone w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub w przepisach o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, wynagrodzenie w stałej stawce miesięcznej za przepracowaną część miesiąca ustala się:

• dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez 30,
   
• mnożąc otrzymaną kwotę przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby,
   
• odejmując tak obliczoną kwotę wynagrodzenia od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc (§ 11 wymienionego rozporządzenia).

Jak wynika z powołanej regulacji, niezależnie od liczby dni kalendarzowych w miesiącu, dzielnikiem do ustalenia stawki dziennej zmniejszającej wynagrodzenie jest w każdym przypadku liczba 30.

Inne przyczyny niż choroba

Drugą metodę obliczania stałego miesięcznego wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca stosuje się w przypadku innych niż choroba nieobecności w pracy. W takiej sytuacji wynagrodzenie ustalone w stałej stawce miesięcznej, w przypadku nieobecności spowodowanej innymi przyczynami niż chorobowa niezdolność do pracy, za czas której pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia, oblicza się:

• dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu,
   
• mnożąc otrzymaną kwotę przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy z tych przyczyn,
   
• odejmując tak obliczoną kwotę wynagrodzenia od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc (§ 12 powołanego rozporządzenia).

Regulacja ta ma też zastosowanie w przypadku obliczania wynagrodzenia pracownika, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, gdy okres pozostawania pracownika w stosunku pracy nie obejmuje pełnego miesiąca.

Wymienione przepisy nie odnoszą się do sytuacji, gdy pracownik wynagradzany stałym miesięcznym wynagrodzeniem jest chory, ale nie przysługują mu świadczenia chorobowe ze względu np. na zbyt krótki okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu.

Odpowiedzi na pytanie naszego Wydawnictwa dotyczące sposobu ustalania wynagrodzenia w takiej sytuacji udzieliło Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w piśmie z dnia 19 lipca 2017 r. Uznało w nim, że: "(...) w takim przypadku ma zastosowanie reguła określona w art. 80 Kodeksu pracy, w myśl której pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę wykonaną, a za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa tak stanowią. Tym samym pracownikowi, który przez część miesiąca nie świadczył pracy z powodu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą i za ten okres nie nabył prawa do wynagrodzenia/zasiłku chorobowego, przysługuje wynagrodzenie za pracę wykonywaną w pozostałe dni tego miesiąca.

W takiej sytuacji nie ma podstaw prawnych do stosowania przepisu § 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia (...), który dotyczy obliczania wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie określone w art. 92 k.p. (tj. wynagrodzenie chorobowe) lub zasiłek chorobowy. Obliczając natomiast wynagrodzenie pracownika należy, zdaniem ministerstwa, kwotę miesięcznego wynagrodzenia pracownika określonego stawką miesięczną w stałej wysokości podzielić przez odpowiadającą wynagrodzeniu miesięcznemu liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu (tj. nominalny czas pracy) i ustalone w ten sposób wynagrodzenie za 1 godzinę pracy pomnożyć przez liczbę godzin przepracowanych przez pracownika".

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.)