POLECAMY |
||
Do Sejmu wpłynął poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (zwanej ustawą zmieniającą) zmierzający do wprowadzenia, by od pierwszego dnia choroby przysługujące pracownikowi świadczenie chorobowe było finansowane przez FUS za pośrednictwem ZUS. Projektodawcy zakładają, aby było tak w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19. Stanowić ma o tym konkretny przepis dodany ustawą zmieniającą do specustawy w sprawie COVID-19. Zakłada się przy tym wejście w życie proponowanych zmian od dnia ogłoszenia ustawy zmieniającej.
W obecnym stanie prawnym pracownik za pierwsze w roku kalendarzowym dni niezdolności do pracy zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego za okres odpowiednio 33 lub 14 dni niezdolności do pracy. Ilość tych dni zależna jest od wieku pracownika. Młodsi pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia chorobowego za 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, natomiast ci, którzy ukończyli 50. rok życia, prawo do tego świadczenia mają za krótszy okres, tj. za 14 dni w roku kalendarzowym.
Przy ustalaniu prawa do wynagrodzenia chorobowego stosowane są zasady odpowiednie dla zasiłku chorobowego. Świadczenie takie przysługuje po upływie 30 dni nieprzerwanego okresu ubezpieczenia chorobowego, do którego wlicza się poprzednie takie okresy, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego. Może ono jednak przysługiwać od pierwszego dnia ubezpieczenia (zatrudnienia) w okolicznościach wskazanych w art. 4 ust. 3 ustawy zasiłkowej, a więc m.in. gdy pracownik legitymuje się wcześniejszym co najmniej 10-letnim okresem obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego. Wynagrodzenie chorobowe w każdym przypadku wypłacane jest i finansowane ze środków własnych pracodawcy. Tym samym stanowi konkretne obciążenie finansowe.
W związku z czasową niezdolnością do pracy w danym roku kalendarzowym trwającą dłużej niż odpowiednio 33 lub 14 dni pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego. Jest on finansowany ze środków FUS i należny stosownie do wieku pracownika dopiero od 34. lub 15. dnia niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym.
Projektodawcy podkreślają, że w sytuacji, gdy przedsiębiorcy muszą zmagać się z jednej strony z zagrożeniem COVID-19, a z drugiej dbać o miejsca pracy, należy uczynić co tylko możliwe, aby zdjąć wszelkie ciężary administracyjne.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
