Telepraca wciąż nie jest w Polsce tak popularna jak w innych państwach europejskich. Pracodawcy bardzo ostrożnie podchodzą do tej możliwości zatrudniania. Obecnie zatrudniając w tej formie można liczyć na wsparcie finansowe.
Przez pojęcie telepracy należy rozumieć pracę wykonywaną regularnie poza zakładem pracy, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Natomiast telepracownikiem jest pracownik, który wykonuje pracę w opisanych powyżej warunkach i przekazuje pracodawcy wyniki pracy, w szczególności za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.
Zasady zatrudniania w tej formie reguluje rozdział IIb Kodeksu pracy (art. 675-6717).
Wstępnym warunkiem świadczenia telepracy jest wprowadzenie tej formy zatrudnienia w porozumieniu zawieranym pomiędzy pracodawcą i zakładowymi organizacjami związkowymi. Natomiast w przypadku braku organizacji związkowej, warunki stosowania telepracy pracodawca ustala w regulaminie, po konsultacji z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy.
O przyznanie grantu na zatrudnienie telepracownika może ubiegać się pracodawca albo przedsiębiorca.
Na tym stanowisku zatrudnić należy skierowanego przez urząd pracy bezrobotnego rodzica powracającego na rynek pracy, wychowującego co najmniej jedno dziecko w wieku do 6 lat lub bezrobotnego opiekuna osoby zależnej, który w okresie 3 lat przed rejestracją w urzędzie pracy zrezygnował z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej ze względu na wychowywanie dziecka lub sprawowanie opieki nad osobą zależną.
Co istotne, ustawodawca z kręgu osób, na które można uzyskać grant, wykluczył osoby bezrobotne będące:
Grant przyznawany jest ze środków Funduszu Pracy. Wypłacany jest on z góry w wysokości do 6-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu zawarcia umowy, za każdego skierowanego bezrobotnego. W okresie wrzesień - listopad 2016 r. jest to kwota 24.114,48 zł (tj. 6 × 4.019,08 zł).
Ustawodawca wskazał, iż grant należy przeznaczyć na utworzenie stanowiska dla pracownika. Nie wyszczególnił wprost na co można go wydatkować. Kwestie te są w każdym przypadku uregulowane w regulaminach przyznawania pomocy, tworzonych przez poszczególne urzędy pracy. Przykładowo powiatowy urząd pracy w Poznaniu dopuszcza, aby środki te przeznaczyć na:
1) zakup sprzętu niezbędnego do wykonywania telepracy, tj. środków komunikacji elektronicznej, urządzeń teleinformatycznych i współpracujących z nimi narzędzi programowych, spełniających wymagania określone w rozdziale IV działu dziesiątego Kodeksu pracy,
2) ubezpieczenie sprzętu,
3) poniesienie wydatków związanych z instalacją i serwisem sprzętu oraz oprogramowania,
4) przeszkolenie telepracownika w zakresie obsługi sprzętu i oprogramowania.
PUP wskazuje, że w przypadku przeznaczenia części środków w ramach grantu na szkolenie telepracownika winno ono być przeprowadzone przez sprzedawcę sprzętu, oprogramowania lub jednostkę szkoleniową wpisaną do Rejestru instytucji szkoleniowych w wojewódzkim urzędzie pracy.
Niedopuszczalne jest natomiast wydatkowanie środków m.in. na:
Pomoc przyznawana jest na podstawie umowy zawieranej ze starostą. Umowa zobowiązuje do utrzymania zatrudnienia skierowanej osoby bezrobotnej przez okres 12 miesięcy w pełnym wymiarze czasu pracy lub przez okres 18 miesięcy w połowie wymiaru czasu pracy. Jeżeli pracodawca (przedsiębiorca) nie wywiąże się w pełni z utrzymania w zatrudnieniu osoby skierowanej przez urząd pracy, wówczas będzie musiał zwrócić grant w wysokości proporcjonalnej do czasu zatrudnienia określonego w umowie. Natomiast gdy ujawnione zostanie, że grant został wykorzystany niezgodnie z umową lub w ogóle nie był wydatkowany, wówczas konieczny jest zwrot pełnej wysokości udzielonego wsparcia.
Obowiązki podmiotu korzystającego ze wsparcia w postaci grantu:
|
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 20.04. 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645 ze zm.)
Ustawa z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666)
|