Podatnicy, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową, na warunkach i zasadach określonych w art. 26e-26g updof i art. 18d-18e updop, mogą stosować tzw. ulgę B+R. Jej istota sprowadza się do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, zwanych kosztami kwalifikowanymi. Odliczenie to realizuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym koszty kwalifikowane zostały poniesione.
Wątpliwości budzi, czy na potrzeby omawianej ulgi moment poniesienia kosztu to moment uznania kosztu za koszt uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 1 updof i art. 15 ust. 1 updop czy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem zasad potrącalności kosztów. Pisaliśmy o tym w Przeglądzie Podatku Dochodowego nr 8 z 2017 r., w artykule pt. "Określenie momentu poniesienia kosztu kwalifikowanego na potrzeby ulgi badawczo-rozwojowej".
Wobec tych wątpliwości, zwróciliśmy się do Ministerstwa Finansów z pytaniem, czy na potrzeby wspomnianej ulgi moment poniesienia kosztu to moment:
W odpowiedzi otrzymanej przez nas 22 maja 2017 r. Ministerstwo Finansów stwierdziło: "W sytuacji, gdy przedsiębiorca ponosi w ramach ulgi B+R koszty prac rozwojowych powinien w pierwszej kolejności rozpoznać koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 4a CIT (art. 22 ust. 7b PIT). Podatnik zatem powinien podjąć decyzję o sposobie potrącalności wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi, a następnie stosując ulgę i obliczając odpowiednią wysokość kosztów kwalifikowanych, ujętych uprzednio w rachunku podatkowym jako koszt, odliczyć je od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym dany koszt został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów".
Można z tego wywieść, że w zeznaniu podatkowym w ramach ulgi B+R odliczeniu podlegają takie wydatki związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, które w danym roku podatkowym zostały ujęte w rachunku podatkowym jako koszty uzyskania przychodów.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
