Pracodawca zamierza wykupić pracownikom świadczenia pracownicze w postaci programu kafeteryjnego. Część kosztów w ramach tych świadczeń (80 zł) będzie pokrywał pracodawca ze środków obrotowych, a pozostałą (20 zł) pracownik. Jeśli przepisy płacowe będą zawierały odpowiednie uregulowania w tej sprawie, to czy świadczenie finansowane przez pracodawcę będzie zwolnione ze składek ZUS?
Przyznane pracownikom dodatkowe świadczenia finansowane przez pracodawcę ze środków obrotowych stanowią przychód ze stosunku pracy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o pdof, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Świadczenia pracownicze, o których mowa w pytaniu, jako przychód ze stosunku pracy, co do zasady, podlegają oskładkowaniu. Przy czym mogą być one wyłączone z podstawy wymiaru składek na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia składkowego jako korzyść materialna wynikająca z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegająca m.in. na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.
W świetle powołanego przepisu, nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne świadczenia, które wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz mają postać niepieniężną, tj. formę zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usługi.
Jak wskazał ZUS w interpretacji indywidualnej z 28 lipca 2016 r. (znak DI/100000/ /43/624/2016), składek nie nalicza się od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z ww. przepisów: "(...) a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.
Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr. (...)". Analogiczne stanowisko przedstawił ZUS w interpretacji indywidualnej z 2 listopada 2016 r. (znak DI/100000/43/1024/2016).
Natomiast w interpretacji indywidualnej z 3 listopada 2016 r. (znak DI/100000/43/1041/2016) ZUS zwrócił uwagę, że: "(...) wynikanie danego uprawnienia z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu należy rozumieć jako każdorazową gwarancję częściowego finansowania ww. korzyści przez pracodawcę, a nie jedynie możliwość takiego finansowania. (...) Tym samym, w odniesieniu do świadczeń, które nie są zagwarantowane przez pracodawcę mocą zakładowego układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, nie znajdzie zastosowania treść § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia. (...)".
Biorąc powyższe pod uwagę, jeżeli pracodawca na mocy układu zbiorowego pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu przyznaje pracownikom dodatkowe świadczenia w postaci programu kafeteryjnego, współfinansowane przez pracodawcę i pracownika, to część finansowana przez pracodawcę nie stanowi podstawy wymiaru składek ZUS. Podlega ona jednak opodatkowaniu. Przepisy ustawy o pdof nie wymieniają takiego świadczenia jako zwolnionego z podatku dochodowego. W podstawie opodatkowania uwzględnieniu podlega różnica pomiędzy wartością świadczenia a częścią finansowaną przez pracownika.
|