Pracownik tymczasowy do pracy sezonowej

Jedną z możliwości przejściowego zwiększenia stanu zatrudnienia w okresie sezonowego ożywienia jest skorzystanie z pracy pracowników tymczasowych. Rozwiązanie to ma wiele zalet dla pracodawców, którzy nie chcą wiązać się ściślejszymi więzami prawnymi z osobami świadczącymi pracę na ich rzecz. Pracownik tymczasowy może zapełnić lukę kadrową na czas wakacji, nie obciążając zbytnio pracodawcy użytkownika kadrowymi formalnościami.

Pracownik, ale bez etatu

Zatrudnienie tymczasowe odbywa się między trzema podmiotami: pracownikiem tymczasowym, agencją pracy tymczasowej i pracodawcą użytkownikiem. Pracodawcą pracownika tymczasowego w sensie prawnym jest agencja, natomiast pracodawca użytkownik korzysta jedynie z pracy pracownika tymczasowego. Pracownik tymczasowy świadczy pracę na rzecz pracodawcy użytkownika, będąc niejako "wypożyczonym" z agencji pracy tymczasowej. Takie użyczenie pracownika to dobre rozwiązanie w okresie, w którym wielu pracowników etatowych korzysta z urlopów lub, z uwagi na specyfikę działalności pracodawcy, zakład znajduje się w okresie sezonowego ożywienia.

Praca tymczasowa już z założenia jest mniej stabilna niż na etacie. Z tego względu zakres uprawnień przysługujących pracownikowi tymczasowemu jest węższy niż przy klasycznym zatrudnieniu. Sytuację prawną tej grupy pracowników w pierwszej kolejności regulują przepisy odrębne, a dopiero później Kodeks pracy. Zgodnie z tymi przepisami, tj. ustawą o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, pracownik tymczasowy może podjąć pracę na rzecz jednego pracodawcy użytkownika na czas nieprzekraczający łącznie 18 miesięcy w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy. Okres pracy na rzecz tego samego pracodawcy użytkownika może zostać przedłużony do 36 miesięcy, jeżeli praca wykonywana w sposób ciągły obejmuje zadania nieobecnego pracownika. Po upływie 36 miesięcy pracy musi nastąpić co najmniej 36-miesięczna przerwa w pracy na rzecz tego pracodawcy użytkownika.

Tylko niektóre obowiązki i prawa

Pracodawca użytkownik w stosunku do pracownika tymczasowego wykonuje obowiązki i korzysta z praw przysługujących pracodawcy, w zakresie niezbędnym do organizowania pracy tego pracownika. Obowiązki pracodawcy użytkownika wynikają głównie z ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych i z umowy zawartej z agencją pracy tymczasowej.

Pracodawca użytkownik jest zobowiązany zapewnić pracownikowi tymczasowemu minimum bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, ciążą też na nim inne obowiązki, niezwiązane z bhp (patrz tabela). Z kolei pracownik tymczasowy ma tyle praw, ile przyznaje mu ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Wyłącza ona niektóre, wynikające z Kodeksu pracy lub ustaw odrębnych, bardziej znane uprawnienia pracownicze. Przykładowo, ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych uchyla stosowanie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, tzw. ustawy o zwolnieniach grupowych. Pracownicy tymczasowi nie mają więc prawa do odprawy należnej na mocy tej ustawy. Pracownica tymczasowa, która zajdzie w ciążę, nie będzie mogła skorzystać z przewidzianej w art. 177 § 3 K.p. zasady przedłużenia umowy terminowej do dnia porodu. Pracownik tymczasowy nie korzysta z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych działającego u pracodawcy użytkownika (ma do tego prawo w agencji pracy tymczasowej). Nie skorzysta też z organizowanych przez pracodawcę użytkownika szkoleń w celu doskonalenia zawodowego, chyba że praca tymczasowa ma trwać co najmniej 6 tygodni.

Po stronie agencji pracy tymczasowej należy odnotować zwolnienie z obowiązku stosowania limitów zatrudniania na czas określony, przewidzianych w art. 25¹ K.p. Na limitach tych nie skorzystają więc pracownicy tymczasowi, zatrudniani przez agencję na podstawie umów na czas określony.

Urlop na odrębnych zasadach

Prawo do urlopu pracowników tymczasowych wynika wyłącznie z art. 10 i 17 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych. Na ich podstawie pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji pracodawcy użytkownika. Urlopu udziela agencja pracy tymczasowej. Obowiązkiem pracodawcy użytkownika jest umożliwienie pracownikowi wykorzystania urlopu, pod warunkiem, że okres wykonywania pracy na rzecz danego pracodawcy użytkownika obejmuje co najmniej 6 miesięcy. W okresie pracy tymczasowej poniżej 6 miesięcy przyznanie urlopu w naturze zależy od wzajemnych ustaleń agencji i pracodawcy użytkownika.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 26.06.1974 r.- Kodeks pracy (Dz. U z 2014 r. poz. 1502 ze zm.)

Ustawa z dnia 9.07.2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 360)