Sposoby zapłaty podatku z PIT za 2014 r.

Kwotę wykazaną do zapłaty w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za ubiegły rok trzeba uiścić do 30 kwietnia 2015 r. Płatności należy dokonać z własnych środków pieniężnych gotówką lub przelewem. Zobowiązanie wynikające z zeznania podatkowego można również pokryć nadwyżkami posiadanymi w innych podatkach.

Obowiązek podatnika

Termin uiszczenia kwoty wykazanej do zapłaty w PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38 i PIT-39 za 2014 r. upływa 30 kwietnia 2015 r. Wpłata nie musi zbiegać się w czasie ze złożeniem zeznania podatkowego. Podatek można uregulować przed lub po złożeniu rozliczenia. Ważne, aby z tego obowiązku wywiązać się do końca kwietnia.

Należny podatek trzeba uregulować bez względu na jego wysokość.

Małżonkowie, którzy skorzystają z prawa do łącznego opodatkowania swoich dochodów, odpowiadają solidarnie za uregulowanie podatku wynikającego ze wspólnego zeznania. Solidarność dłużników oznacza, że wierzyciel może domagać się spełnienia świadczenia w całości lub w części od wszystkich dłużników łącznie, tylko od kilku z nich lub od każdego z osobna. Dokonanie zapłaty przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych z tego obowiązku. Jednakże do czasu całkowitej spłaty długu wszyscy pozostają dłużnikami solidarnymi. Każdy jest zobligowany do uregulowania całego zadłużenia. Podatek wynikający ze wspólnego zeznania małżonków obciąża więc ich oboje. Każdy z nich ma prawo i obowiązek go uregulować.

Formy płatności

Obecnie są dwie możliwości uiszczenia podatku wykazanego w rocznym zeznaniu podatkowym: gotówka i przelew. Podatnicy wykonujący działalność gospodarczą, zobowiązani do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, mają jednak obowiązek opłacać podatki związane z firmą bezgotówkowo. Nie dotyczy to mikroprzedsiębiorców. Oni mogą uiszczać podatki gotówką.

Dyspozycję przelewu lub wpłaty gotówkowej należy tak sporządzić, aby urzędnicy nie mieli problemów z zaksięgowaniem otrzymanych pieniędzy. Trzeba podać: nazwę urzędu skarbowego, numer jego rachunku bankowego, dane podatnika (imię, nazwisko, adres, identyfikator podatkowy), kwotę wpłacanego podatku, okres rozliczeniowy (14R), symbol formularza zeznania (np. PIT-37).

Gotówką można uregulować podatek w kasie urzędu skarbowego lub na jego rachunek w banku, placówce pocztowej, biurze usług płatniczych, instytucji płatniczej, SKOK-u. Terminem zapłaty jest dzień wpłaty odpowiedniej kwoty. Liczy się data stempla na dowodzie wpłaty.

Rozliczenia bezgotówkowe są realizowane za pośrednictwem banku, SKOK-u lub instytucji płatniczej. Za termin dokonania zapłaty podatku uważa się dzień obciążenia rachunku podatnika na podstawie polecenia przelewu. Zapłata podatku następuje więc w dniu, w którym zmniejsza się stan konta podatnika o przekazywaną kwotę. Nie ma znaczenia data złożenia dyspozycji przelewu (chociażby wiązało się to z blokadą środków).

Odmiennie została uregulowana kwestia terminowości, gdy korzysta się z rachunku założonego w banku, instytucji kredytowej lub unijnej instytucji płatniczej, które nie mają siedziby bądź oddziału w Polsce. W takim wypadku za termin zapłaty podatku uważa się dzień obciążenia tego rachunku, gdy uiszczona kwota znajdzie się na koncie urzędu skarbowego do końca następnego dnia roboczego po otrzymaniu przez dostawcę usług płatniczych zlecenia przelewu. Okres ten może być przedłużony o jeden dzień roboczy, jeżeli zlecenie płatnicze złożono w formie papierowej. W przypadku niedotrzymania tych terminów za datę zapłaty podatku uważa się dzień uznania rachunku bankowego urzędu skarbowego.

Istotne jest nie tylko to, aby urząd skarbowy otrzymał odpowiednią kwotę, ale aby pochodziła ona z zasobów pieniężnych podatnika. Wpłata dokonana przez kogoś innego - nawet członka rodziny - nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania podatkowego. Korzystanie z pomocy osoby trzeciej jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim działa ona w charakterze tzw. posłańca. Oznacza to, że w razie wątpliwości trzeba będzie wykazać, iż uregulowała ona podatek w imieniu podatnika i z jego środków.

Kompensata podatków

Nie zawsze trzeba angażować pieniądze, aby spłacić zobowiązanie wobec fiskusa. Można wykorzystać nadwyżki występujące w innych podatkach, np. w sytuacji, gdy składa się kilka zeznań podatkowych i z jednego rozliczenia wynika nadpłata, a z innego - podatek do zapłaty.

Nadpłaty i zwroty podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek określonych w decyzji wydanej na podstawie art. 53a Ordynacji podatkowej oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Brak tych zobowiązań obliguje urząd skarbowy do zwrotu pieniędzy. Podatnik może jednak złożyć wniosek o zarachowanie całej lub części należnej mu kwoty na przyszłe zobowiązania podatkowe.

Urząd skarbowy potwierdza dokonanie kompensaty w formie postanowienia. Wskazuje w nim, jaka kwota została zaliczona na poczet jakiego zobowiązania podatkowego i w jakiej wysokości.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.)