Oprócz składek społecznych i zdrowotnej pracodawca opłaca za pracownika, z własnych środków, składkę na Fundusz Pracy. To czy jest ona należna, w głównej mierze zależy od wysokości wynagrodzenia (przychodu), od którego zatrudniona osoba ma naliczane składki emerytalno-rentowe. Również z własnych środków pracodawca opłaca za pracownika składkę na FGŚP, niezależnie od wysokości wypłacanej mu pensji. Nie trzeba jednak płacić składek na te Fundusze za zatrudnione "młodsze" osoby bezrobotne, które do pracy zostały skierowane przez urząd pracy.
W katalogu zatrudnionych bezrobotnych, za których przez określony czas pracodawca nie opłaca składek na FP i FGŚP, wymienia się osoby, które nie ukończyły 30. roku życia. Warunkiem zwolnienia pracodawcy z opłacania składek na te Fundusze jest skierowanie do pracy osoby bezrobotnej przez instytucję urzędu pracy. Tak wynika z art. 104c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art. 9c ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.
Pracodawcy przysługuje okresowe zwolnienie z opłacania składek na FP i FGŚP za pracownika w wieku do 30 lat wyłącznie w przypadku, gdy podjął on zatrudnienie na podstawie skierowania z urzędu pracy.
Oznacza to, że preferencja ta przysługuje wyłącznie w odniesieniu do zatrudnionych pracowników skierowanych do pracy przez powiatowy urząd pracy, którzy w dniu nawiązania stosunku pracy nie mają ukończonych 30 lat (czyli dzień nawiązania stosunku pracy musi być wcześniejszy niż dzień 30. urodzin). Co istotne, preferencja ta nie ustaje, jeśli w trakcie 12-miesięcznego okresu trwania zwolnienia nabytego w związku z zatrudnieniem takiego pracownika, ukończył on 30. rok życia (przykład 1).
Zwolnienie z opłacania składek na FP i FGŚP za pracownika w wieku poniżej 30 lat zatrudnionego na podstawie skierowania z PUP przysługuje, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została zawarta umowa o pracę.
Warto zaznaczyć, że dla ustalenia okresu zwolnienia pracodawcy z opłacania składek na FP i FGŚP za zatrudnioną osobę bezrobotną do 30. roku życia należy przyjąć datę zawarcia umowy o pracę, a nie datę nawiązania stosunku pracy (rozpoczęcia pracy).
Trzeba wskazać, że zwolnienie ze składek na FP i FGŚP za osoby, o których mowa, dotyczy kwot (wypłaconych lub postawionych pracownikowi do dyspozycji) stanowiących podstawę wymiaru składek emerytalno-rentowych w okresie przysługującego pracodawcy zwolnienia (przykład 2).
Częstą praktyką zakładów pracy jest zawieranie z zatrudnianą osobą w pierwszej kolejności np. umowy na okres próbny (trwającej maksymalnie 3 miesiące), a bezpośrednio po jej zakończeniu dopiero umowy na czas określony lub nieokreślony. W przypadku gdy ze skierowanym (przez powiatowy urząd pracy) bezrobotnym, który nie ukończył 30 lat, zostanie zawarta umowa o pracę na okres krótszy niż 12 miesięcy, po której bezpośrednio (bez dnia przerwy) zawierana jest kolejna umowa o pracę, kontynuowanie zwolnienia z obowiązku opłacania składek na FP i FGŚP w ramach kolejnej umowy - według ZUS - jest możliwe. Tak będzie gdy w momencie nawiązania stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę, zatrudniona osoba spełnia kryterium wiekowe, tj. nie ma ukończonych 30 lat (przykład 3).
Składki na FP i FGŚP płatnik nalicza i wykazuje jedynie w deklaracji rozliczeniowej (druk ZUS DRA). Wystarczy więc, że pracodawca zwolniony z obowiązku ich opłacania, w deklaracji sporządzonej za miesiąc, w którym przysługuje mu preferencja, nie uwzględni składek na te Fundusze za osoby, za które ich nie opłaca. Nie informuje ZUS w inny sposób o przysługującym mu zwolnieniu z ich opłacania.
Przykład 1 Spółka z o.o. zatrudniła od 1 czerwca 2015 r. na czas nieokreślony, na podstawie skierowania z PUP, osobę bezrobotną urodzoną 20 października 1985 r. W dniu nawiązania stosunku pracy osoba ta nie miała ukończonych 30 lat. W związku z tym spółce przysługuje 12-miesięczne zwolnienie z opłacania składek na FP i FGŚP, tj. od 1 lipca 2015 r. do 30 czerwca 2016 r. Ukończenie w dniu 20 października 2015 r. przez pracownika wieku 30 lat nie ma wpływu na korzystanie przez pracodawcę ze zwolnienia z obowiązku opłacania za niego składek na FP i FGŚP (do 30 czerwca 2016 r.).
Od 18 maja 2015 r. przedsiębiorca zatrudnił na etacie na podstawie skierowania z PUP 25-letnią kobietę. Przedsiębiorca wypłaca wynagrodzenia pracownikom 10. dnia następnego miesiąca. Pensja majowa została więc wypłacona pracownicy w czerwcu 2015 r. Ponieważ zawarcie umowy o pracę nastąpiło w maju 2015 r., zwolnienie z opłacania za nią składek na FP i FGŚP przysługuje pracodawcy w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 31 maja 2016 r. Oznacza to, że od wszelkich wypłat dokonanych pracownicy (lub postawionych do jej dyspozycji) w tym okresie pracodawca nie opłaca za nią składek na te Fundusze, bez względu na okres, za jaki wypłata jest należna.
Na podstawie skierowania z PUP zakład pracy zatrudnił od 3 listopada 2014 r. na czas określony (do 31 maja 2015 r.) osobę bezrobotną w wieku 28 lat. W dniu nawiązania stosunku pracy pracownik nie miał ukończonych 30 lat, w związku z tym pracodawcy od 1 grudnia 2014 r. do 31 maja 2015 r. przysługiwało zwolnienie z opłacania składek na FP i FGŚP. Od 1 czerwca 2015 r. zakład pracy zawarł z tą osobą kolejną umowę o pracę na czas nieokreślony. Pracodawca może kontynuować zwolnienie z opłacania składek na te Fundusze do 30 listopada 2015 r. |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia... (Dz. U. z 2015 r. poz. 149 ze zm.)
Ustawa z dnia 13.07.2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych... (Dz. U. z 2014 r. poz. 272 ze zm.)
|