Wynagrodzenia za dany miesiąc wypłacamy pracownikom 10 dnia następnego miesiąca. W sytuacji gdy występuje przekroczenie normy średniotygodniowej czasu pracy, to wynagrodzenie za pracę jest wypłacane na bieżąco, natomiast dodatki po zakończeniu czteromiesięcznego okresu rozliczeniowego (nie ma możliwości udzielenia dni wolnych). Czy przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych dodatek należy traktować jako składnik miesięczny, czy za okresy dłuższe niż miesiąc?
Wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych wypłacone po zakończeniu 4-miesięcznego okresu rozliczeniowego uwzględnia się w podstawie wymiaru zasiłków w sposób obowiązujący dla składników wynagrodzenia przysługujących pracownikowi za okres dłuższy niż miesiąc. W tym przypadku będą to 3 okresy 4-miesięczne poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Tak wynika z art. 42 ustawy zasiłkowej.
Generalnie podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłków stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy (odpowiednio za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia trwającego krócej niż 12 miesięcy) - art. 36 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej.
| Ważne: Składniki wynagrodzenia, takie jak dodatek z tytułu przekroczenia średniotygodniowej normy czasu pracy, uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych na zasadach określonych w art. 42 ustawy zasiłkowej. |
Przepis ten wskazuje proporcje wliczania do podstawy wymiaru świadczeń składników wynagrodzenia w zależności od częstotliwości ich wypłaty. W myśl powołanego przepisu, składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy:
W sytuacji, gdy dany składnik wynagrodzenia jest wypłacany z inną niż ww. częstotliwością, to przy jego wliczaniu do podstawy wymiaru stosuje się zasady przewidziane odpowiednio dla kwartalnych lub rocznych składników wynagrodzenia.
Ponieważ ustalenia liczby godzin, za które jest wypłacany dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych wynikających z przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy dokonuje się porównując liczbę godzin przepracowanych w przyjętym okresie rozliczeniowym z liczbą godzin wynikających z normy czasu pracy w przyjętym 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym, przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń chorobowych dodatek należy traktować podobnie jak składnik kwartalny (roczny). Oznacza to, że w podstawie wymiaru świadczenia należy uwzględnić 1/12 część sumy dodatków wypłaconych pracownikowi za trzy 4-miesięczne okresy poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
| Przykład |
Pracownik obok wynagrodzenia zasadniczego w stałej miesięcznej wysokości otrzymuje dodatek z tytułu przekroczenia średniotygodniowej normy czasu pracy w przyjętym 4-miesięcznym okresie rozliczeniowym (pierwszy okres obejmuje miesiące od stycznia do kwietnia, drugi - od maja do sierpnia, trzeci - od września do grudnia).
W sierpniu 2013 r. pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby. Z tego tytułu nabył prawo do wynagrodzenia chorobowego. Podstawę jego wymiaru stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres od sierpnia 2012 r. do lipca 2013 r. oraz 1/12 część dodatku za trzy okresy rozliczeniowe poprzedzające sierpień 2013 r., tj. za drugi i trzeci okres rozliczeniowy 2012 r. i pierwszy okres rozliczeniowy 2013 r. (nawet jeśli w danym okresie rozliczeniowym nie wystąpiło przekroczenie normy czasu pracy i dodatek wynosił 0 zł).
| ||||||||||||
|
||||||||||||
