Karnety dla pracowników
Lojalni i zaangażowani pracownicy stanowią siłę przedsiębiorstwa. Aby zbudować taki zespół, pracodawcy sięgają po różne środki. Motywują pracowników, zapewniając im m.in. możliwość udziału w zajęciach sportowych, np. na siłowni czy w klubach fitness. Dzięki sfinansowaniu przez pracodawcę karnetów wstępu na obiekty sportowe (tzw. karnetów sportowych), pracownicy mogą wybrać odpowiednią dla siebie formę zajęć sportowo-rekreacyjnych i korzystać z nich w określonych placówkach objętych danym programem.
U pracowników korzystających z zapewnianych przez pracodawcę usług sportowo-rekreacyjnych wartość karnetów stanowi przychód ze stosunku pracy. Do tej kategorii przychodów, zgodnie z art. 12 ust. 1 updof, oprócz wynagrodzeń zalicza się bowiem również m.in. pozapłacowe świadczenia ponoszone przez pracodawcę na rzecz lub za pracownika. Nie zawsze jednak wartość tego rodzaju świadczeń zwiększa podstawę opodatkowania.
|
Zwróć uwagę! Wartość sfinansowanych przez pracodawcę karnetów sportowych stanowi u pracowników przychód ze stosunku pracy. |
W razie gdy pracodawca finansuje zakup karnetów sportowych (ich zakup mieści się w definicji działalności socjalnej jako usługi świadczone na rzecz działalności sportowo-rekreacyjnej) ze środków utworzonego zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS), u każdego pracownika otrzymującego te świadczenia przychód z tego tytułu korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego w zakresie określonym w art. 21 ust. 1 pkt 67 updof. Świadczenia, o których mowa, są wolne od podatku, gdy ich wartość, łącznie z innymi otrzymanymi świadczeniami rzeczowymi i pieniężnymi, których źródłem finansowania są środki ZFŚS lub fundusze związków zawodowych, nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
Gdy pracodawca nie tworzy ZFŚS, może sfinansować świadczenia sportowo-rekreacyjne dla pracowników ze środków obrotowych. W takim jednak przypadku, bez względu na wartość tych świadczeń, stanowią one u pracowników przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu w pełnej wysokości.
Niezależnie jednak od tego, czy świadczenia na działalność sportowo-rekreacyjną finansowane są przez pracodawcę z ZFŚS, czy ze środków obrotowych, ich wartość nie podlega wykazaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Stosownie bowiem do art. 23 ust. 1 pkt 42 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (z wyjątkiem świadczeń urlopowych wypłaconych zgodnie z tymi przepisami).
Korzystanie z zajęć sportowych przez przedsiębiorcę
Ewidencjonowaniu w podatkowej księdze nie podlegają również wydatki związane z zakupem karnetów uprawniających przedsiębiorcę do wstępu na obiekty sportowe i udziału w zajęciach sportowo-rekreacyjnych. Tego rodzaju wydatki nie są wprawdzie wymienione w zawartym w art. 23 updof katalogu wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów, ale nie spełniają one ogólnej przesłanki określonej w art. 22 updof, tj. nie pozostają w związku z przychodami osiąganymi z prowadzonej działalności gospodarczej ani nie służą zachowaniu lub zabezpieczeniu tego źródła przychodów. W praktyce ugruntowany jest pogląd, że dbałość o zdrowie i sprawność fizyczną to cele osobiste przedsiębiorcy, co potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 lipca 2014 r., nr IBPBI/1/415-467/14/ŚS.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
