Korekta kosztów lub zwiększenie przychodów
Ustawa deregulacyjna wprowadza z dniem 1 stycznia 2013 r. do obu ustaw o podatku dochodowych mechanizmy zobowiązujące podatnika będącego dłużnikiem do dokonania korekty "in minus" kosztów uzyskania przychodów w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) w ciągu 30 dni od upływu terminu płatności ustalonego przez strony (art. 24d ust. 1 updof i odpowiednio art. 15b ust. 1 updop). Wprowadzając tę regulację, ustawodawca założył, że nie oznacza ona odstąpienia od stosowania dotychczas obowiązujących zasad potrącania kosztów w czasie. Jedynie w sytuacji kiedy podatnicy nie dokonają zapłaty w odpowiednim terminie, wówczas będą zobowiązani do stosownej korekty kosztów.
W obu ustawach o podatku dochodowym znajdzie się również rozwiązanie mające zapobiegać przypadkom, w których podatnik będący dłużnikiem mógłby wykorzystywać swoją dominującą pozycję wobec dostawcy usług lub towarów przez narzucanie długich terminów płatności. W celu uniknięcia takich sytuacji w przypadku gdy termin płatności będzie dłuższy niż 60 dni, wyłączeniu z kosztów podatkowych będą podlegały kwoty nieopłacone w terminie 90 dni od dnia zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów (art. 24d ust. 2 updof i art. 15b ust. 2 updop).
Korekta kosztów będzie przy tym dokonywana w miesiącu, w którym upłynie 30 dni od terminu płatności tych kwot - w pierwszym z omówionych przypadków lub w miesiącu, w którym upłynie 90 dni od momentu zaliczenia ich do kosztów podatkowych - w przypadku drugim (art. 24d ust. 3 updof i odpowiednio art. 15b ust. 3 updop). Natomiast gdy po dokonaniu korekty podatnik ureguluje zobowiązanie, wówczas w miesiącu, w którym dokona jego zapłaty, zwiększy koszty podatkowe o kwotę uprzednio dokonanego zmniejszenia (art. 24d ust. 4 updof i art. 15b ust. 4 updop).
Nowe uregulowania obejmują także sytuację, w której podatnik zobowiązany do korekty kosztów nie ponosi kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zobowiązany jest jej dokonać lub poniesione przez niego koszty są niższe od kwoty zmniejszenia. Wówczas jest on zobowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty podatkowe (art. 24d ust. 5 updof i art. 15b ust. 5 updop).
Omówione uregulowania będą miały zastosowanie nie tylko wtedy, gdy nie zostanie zapłacona cała kwota, ale również wówczas, gdy zobowiązanie nie zostanie uregulowane tylko częściowo. Podatnicy będą wówczas zobowiązani do proporcjonalnego wyłączenia z kosztów podatkowych odpowiedniej kwoty. Tak samo podatnicy będą zobowiązani postąpić w przypadku "korekty" kosztów i następnie częściowego uregulowania należności wierzyciela (art. 24d ust. 9 updof i art. 15b ust. 9 updop).
Znowelizowane przepisy odnoszą się także do przypadków, w których kwota zobowiązania jest rozpoznawana w kosztach dopiero po upływie terminu ostatecznego uregulowania zobowiązania (np. dotyczy kosztów bezpośrednich). Stosownie do art. 24d ust. 8 updof i odpowiednio art. 15b ust. 8 updop, zasadą będzie, że kwota ta nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wcześniej niż w miesiącu jej uregulowania.
Korekta odpisów amortyzacyjnych
Przedstawione rozwiązania w zakresie korekty kosztów będą miały odpowiednie zastosowanie do rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
W przypadku rozpoczętej już przez podatnika amortyzacji będzie to oznaczało konieczność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów zaliczonych uprzednio do nich odpisów amortyzacyjnych, w tej części, która odpowiada nieuregulowanym płatnościom składającym się na wartość początkową środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Zmniejszenie tych odpisów powinno nastąpić w miesiącu, w którym upłynie 30 dni od terminu płatności lub w miesiącu, w którym upłynie 90 dni od momentu zaliczenia ich do kosztów podatkowych, czyli w terminach określonych odpowiednio w art. 24d ust. 1 lub 2 updof i art. 15b ust. 1 lub 2 updop (art. 24d ust. 6 updof i art. 15b ust. 6 updop).
Natomiast w sytuacji gdy terminy wynikające z art. 24d ust. 1 i 2 updof oraz art. 15b ust. 1 i 2 updop upływać będą nie później, niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji, do kosztów podatkowych podatnik zaliczać będzie dokonane od nich odpisy amortyzacyjne w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia zostały uregulowane w tych terminach. W sytuacji gdy zobowiązanie zostanie uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększy koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych w omawianych terminach (art. 24d ust. 7 updof i odpowiednio art. 15b ust. 7 updop).
Zakres zastosowania przepisów nowelizujących
Nowe przepisy dotyczące rozliczania w kosztach niezapłaconych zobowiązań wejdą w życie 1 stycznia 2013 r. Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2013 r. i zakończy się po dniu 31 grudnia 2012 r., będą stosować do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. (art. 17 ustawy nowelizującej).
| ||||||||||||
|
||||||||||||
