Zakupiliśmy meble biurowe. Na fakturze zakupu wyszczególniono poszczególne elementy mebli, tj. regał, szafa, biurko czy fotel, których wartość nie przekracza 3.500 zł, natomiast cała faktura opiewa na ponad 10.000 zł. Jak rozliczyć taki zakup zarówno podatkowo, jak i bilansowo?
| Poszczególne meble wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej mogą stanowić samodzielne środki trwałe podlegające amortyzacji. W przypadku, gdy ich jednostkowa wartość nie przekracza kwoty 3.500 zł, mogą zostać jednorazowo zamortyzowane lub zaliczone bezpośrednio w koszty w momencie oddania ich do używania. Nie ma przy tym znaczenia, że cała wartość faktury opiewa np. na kwotę przekraczającą graniczne 3.500 zł. |
Zakup mebli wolnostojących (tj. regały, szafy czy biurka) podlega rozliczeniu na ogólnych zasadach dotyczących środków trwałych. Oznacza to, że jeżeli zostały one nabyte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, są kompletne i zdatne do użytku oraz przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - mogą stanowić odrębne obiekty inwentarzowe podlegające amortyzacji. Mogą być one również zaliczane do środków trwałych łącznie jako skompletowane zestawy.
Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, meble zaliczane są do grupy 8 jako rodzaj 808 "Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane" i amortyzowane, zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych, stawką roczną równą 20%.
W analogiczny sposób można rozliczać nabycie mebli dla celów bilansowych. Przeważnie kwestia rozliczania zakupów niskocennych składników majątku (mająca zastosowanie również do mebli) jest określona w dokumentacji opisującej przyjęte przez jednostkę zasady (politykę) rachunkowości.
Ustawa o rachunkowości w art. 32 ust. 6 w stosunku do środków trwałych o niskiej wartości dopuszcza możliwość dokonywania zbiorczych odpisów amortyzacyjnych dla grup środków zbliżonych rodzajem i przeznaczeniem. Dopuszcza również odpis jednorazowy.
Jednak w praktyce jednostki - również dla celów bilansowych - przyjmują rozwiązania określone w ustawach o podatku dochodowym, a więc uwzględniające m.in. graniczną wysokość wydatku w kwocie 3.500 zł. Takie podejście pozwala uniknąć powstawania niepotrzebnych różnić między ewidencją bilansową a podatkową.
Dla zachowania kontroli nad posiadanym majątkiem wskazane jest uznawanie mebli za środki trwałe również wówczas, gdy w związku z ich niską wartością podlegają one jednorazowej amortyzacji.
Na zakończenie dodajmy, że podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów mają obowiązek prowadzenia, obok ewidencji środków trwałych, ewidencji wyposażenia (por. § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów). Ewidencją tą obejmuje się rzeczowe składniki majątku związane z prowadzoną działalnością, o wartości przekraczającej 1.500 zł, które nie zostały zaliczone do środków trwałych najczęściej ze względu na niską wartość. Czyli obowiązek taki może dotyczyć również nabywanych mebli.
| ||||||||||||
|
||||||||||||
